Procesy załogi Bergen-Belsen: Różnice pomiędzy wersjami

Był to najważniejszy i największy proces dotyczący zbrodni popełnionych w Bergen-Belsen. Ława oskarżonych liczyła 45 osób: esesmanów, nadzorczyń [[Schutzstaffel|SS]] i więźniów funkcyjnych ([[kapo]] i blokowych). Wśród oskarżonych znaleźli się: [[Josef Kramer]] (ostatni komendant obozu, wcześniej także komendant Birkenau), lekarz SS [[Fritz Klein]] i specjalista od kremacji zwłok [[Franz Hössler]] (znani także ze swej zbrodniczej działalności w [[Auschwitz-Birkenau]]) oraz sadystyczne [[SS-Aufseherin|nadzorczynie SS]]: [[Irma Grese]], [[Johanna Bormann]] i [[Elisabeth Volkenrath]]. Zarzuty aktu oskarżenia obejmowały popełnienie zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości. Część oskarżonych zarzucono dokonanie tych zbrodni nie tylko w Bergen-Belsen, ale także w Oświęcimiu. Na skutek przeprowadzonego przewodu sądowego 30 oskarżonych uznano za winnych (z tego 11 skazano na [[kara śmierci|karę śmierci]] przez [[powieszenie]], a resztę na kary pozbawienia wolności od dożywocia do jednego roku), 14 oskarżonych uniewinniono, a jednego wyłączono z procesu z powodu choroby.

Proces ten odbył się w dwóch niemieckich miejscowościach. W [[maj]]u 1946 przed brytyjskim Trybunałem w Celle stanęło 5 esesmanów i 3 [[SS-Aufseherin|nadzorczynie SS]], a w czerwcu 1946 przed brytyjskim Trybunałem w Lüneburgu jeden oskarżony: kapo [[Kazimierz Cegielski]]. Wszyscy oskarżeni należeli do załogi Bergen-Belsen. Z ogólnej liczby 9 oskarżonych osób cztery skazano na śmierć, a pięć na terminowe kary pozbawienia wolności od 20 do 2 lat.