[[Podział administracyjny Polski 1975-1998|W latach 1975-1998]] miejscowość należała administracyjnie do [[województwo toruńskie|województwa toruńskiego]].
Główna atrakcją turystyczna wsi jest zamek krzyżacki (niem. ''Engelsburg'') powstał na miejscu słowiańskiego grodu ''Copriven''. Zniszczony gród został nadany biskupowi [[Chrystian]]owi w [[1222]] roku, a po klęsce biskupiej misji nawracania [[Prus]] gród przejęli [[Zakon krzyżacki|Krzyżacy]] około [[1230]] roku. Pierwszy zamek powstał na początkuw [[XIII]] wieku. Początkowo była to prymitywna drewniano-ziemna fortalicja, nazywana ''Engelsberg'' - ''Mons Angelorum'' (Górą Aniołów). Według kroniki Piotra z Dusburga, w [[1239]] zamieszkiwali tam już rycerze [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Pierwszym [[komtur|komturem]] był Henryk Brabantus i przypuszczalnie wtedy właśnie rozpoczęto budowę murowanego założenia. Na początku ze względu na bezpieczeństwo zaczęto od budowy murów obronnych w trakcie realizacji prac do kolejnych fragmentów muru dostawiano wewnętrzną zabudowę.Pokrzywno pełniło funkcję siedziby komturstwa do śmierci ostatniego komtura Fryderyka von Zollern. Zamek pełnił tę funkcję z krótką przerwą. Podczas bitwy pod Grunwaldem zginął komtur Pokrzywna Burchard von Wobecke, a wojska polskie opanowały wartownie, jednak nie na długo. Rok po tym wydarzeniu zamek ponownie znalazł sie we władaniu Krzyżaków.W [[1411]] z inicjatywy wielkiego mistrza [[Henryk von Plauen|Henryk von Plauen]] Krzyżacy rozpoczęli jego modernizację systemu obronnego.Został wyremontowany, a mury podwyższono i zaopatrzono w nowocześniejsze strzelnice, a sam [[Henryk von Plauen]] po zamachu stanu został zdegradowany i przeniesiony do [[komtur|komturii]] w Pokrzywnie. Własnością zakonu pozostawał do wybuchu [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]] w [[1454]] roku, kiedy został zajęły przez zbuntowane oddziały Związku Pruskiego. Na mocy porozumień drugiego [[pokój toruński|pokoju toruńskiego]] w roku [[1466]] Pokrzywno wraz z całą ziemią chełmińską zostało przyłączone do Polski i aż do pierwszego rozbioru w [[1772]] roku było siedzibą polskich starostów. Spłonął w [[1611]] r. Około roku 1630 na terenie warowni zamieszkały siostry norbertanki z Żukowa. Podczas [[potop szwedzki|potopu Szwedzi]] zdobyli i spalili zamek, a kaplicę sprofanowali.Za rządów Prusaków (w 1784 r.) całość sprzedano osobie prywatnej, która rozpoczęła jego demontaż z przeznaczeniem na budowę drogi. Rozbiórka została wstrzymana po szybkiej interwencji biskupa chełmińskiego Baiera, jednak osłabione sklepienie kaplicy runęło w [[1789]] i spowodowało dalsze działania likwidacyjne.
W [[1934]] polskie władze konserwatorskie uznały ruiny za zabytek, mimo to w [[1965]] roku przebudowa drogi doprowadziła do wyburzenia zabudowań przylegających do południowej partii murów. Pierwsze prace zabezpieczające podjęto w roku [[1967]]. Gotycki zamek na nieregularnym rzucie składał się z zamku wysokiego i dwóch przedzamczy. Stosunkowo najlepiej zachowała się brama zamku wysokiego, przebudowany spichrz i brama na przedzamczu, ponadto fragmenty ścian budynku głównego i murów obronnych. Dziś ruiny znajdują się w rękach prywatnych, jego nowy właściciel planuje odbudowę zamku.
