Leprozorium: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Thijs!bot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: nl:Leprozerie
m poprawa linków
Linia 1:
'''Leprozorium''' (z [[Łacina|łac]]. ''lepra'' - [[trąd]]) - kolonia trędowatych lub dom dla chorych na [[trąd]]. Najbardziej liczne w [[średniowiecze|średniowieczu]], służyły zarówno pomocy chorym, jak i ich odizolowaniu od reszty społeczeństwa. Istnieją do dzisiaj w regionach, w których [[trąd]] nadal jest obecny, zwłaszcza w [[Azja|Azji]] i [[Afryka|Afryce]].
 
Pierwsze leprozoria powstały w basenie Morza Śródziemnego w IV wieku i 200 lat później były już rozpowszechnione w całej [[europa|Europie]]. Największa ich liczba funkcjonowała w średniowieczu, kiedy [[trąd]] był najbardziej rozpowszechniony. Umieszczenie w nich chorych było wtedy obowiązkowe i stanowiło swego rodzaju rytuał. Osoby podejrzane o zarażenie zgłaszane były do specjalnych komisji (powoływanych przez rady miast), których zadaniem było stwierdzenie choroby. Jeżeli osoba została uznana za chorą, odsyłano ją do leprozorium wraz z poświadczającym chorobę dokumentem. Zapobiegało to szukaniu schronienia w domach dla trędowatych przez [[żebrakżebractwo|żebrakówżebrak]] i [[włóczęga|włóczęgów]].
 
Po specjalnej mszy, podczas której choremu odczytywano listę zakazów, których zmuszony był przestrzegać [http://www.lazarus.zp.pl/index.php?s=leprozorium.html], trędowatego odprowadzano do leprozorium, gdzie otrzymywał osobisty zestaw przedmiotów (ubrania, łyżki itp.). Od tej pory wychodzić mógł jedynie w specjalnych ubraniach, kołatką lub dzwoneczkiem dając znać o swojej obecności. Przed ucieczką przestrzegała umieszczona przy wyjściu z leprozorium szubienica. Nie wolno mu było pojawiać się w miejscach publicznych, w tym także w kościołach. Chorzy, odtrąceni i odizolowani, zakładali w leprozoriach swego rodzaju bractwa oparte na zasadach równości i wspólnej własności.