Nosił herb: ''na czerwonym tle złoty pas poziomy, na którym trzy niebieskie lilie''. Żonaty z Marią Celestą Perrinne du Boisbaudry (mał. w [[1737]]).
W latach [[1757]] – [[1762]] był adjutantemadiutantem marszałka Wiktora Franciszka, księcia de Broglie. Następnie objął dowództwo nad regimentem dragonów w [[Wojna siedmioletnia|wojnie siedmioletniej]]. W [[1770]] został komendantem żadnarmeriiżandarmerii w [[Luneville]]. W [[1780]] został marszałkiem obozowym (maréchal de camp) a w [[1789]] generalnym kwatermistrzem umocnień [[Paryż]]a. Brał udział w zdobyciu [[Turyn]]a pod księciem Kondeuszem. W [[1792]] dowódca korpusu kawalerii (pułkownik) w [[Szampania|Szampanii]]. W czasie rządów rewolucyjnych znalazł się na emigracji, w Austrii, szwajcariiSzwajcarii i Anglii. Następnie walczył w powstaniu w [[Wandea|Wandei]], po upadku którego znalazł schronienie w [[Rosja|Cesarstwie Rosji]]. [[Paweł I Romanow]] mianował go inspektorem kawalerii na [[Ukraina|Ukrainę]], [[Krym]] i [[Dniestr]]. W [[1799]] dowodził trzydziestotysięcznym korpusem w austriacko-rosyjskiej armii dowodzonej przez Aleksandra Suworowa.
W [[1814]] wraz z [[Ludwik XVIII|Ludwikiem XVIII]] wrócił do Francji. Został mianowany generałem i gubernatorem [[Luwr]]u w [[1815]].
