Schronisko PTTK na Przehybie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Wyposażenie schroniska: int. |
patron schroniska |
||
Linia 23:
====Historia schroniska====
Pierwsze plany budowy [[schronisko|schroniska]] pojawiły się już w [[1908]] w miejscowym [[Towarzystwo Tatrzańskie|Towarzystwie Tatrzańskim]]. Projekty te jednak zostały odłożone do czasu zebrania odpowiedniej sumy pieniędzy. Powrócono do nich dopiero 20 lat później, wtedy jednak pojawiły się problemy z kupnem odpowiedniej parceli. Najpierw nie chciała jej sprzedać gmina [[Szlachtowa]], a później hrabia Stadnicki, właściciel okolicznych terenów. Porozumienie zawarto dopiero w [[1936]]. Pierwszą część schroniska (parter) udostępniono w październiku [[1937]], a na początku następnego roku możliwości noclegowe zwiększyły się do 52 miejsc. Dzierżawcą schroniska został góral ze [[Szczawnica|Szczawnicy]], Walenty Smela. W [[1938]] otrzymało imię [[Kazimierz
W okresie okupacji schronisko było czynne do [[1943]], przy czym w latach [[1940]] - [[1941]] gospodarzył tam ''reichsdeutsch'' Aleksander Bittner, zapalony turysta górski i narciarz. Był to człowiek rozdarty pomiędzy lojalnością wobec dwóch ojczyzn - Polski i Niemiec, życzliwy wobec Polaków, a nawet konspiracji - na początku [[1942]] popełnił samobójstwo. Być może przerosła go sytuacja ciągłego lawirowania pomiędzy Niemcami i Polakami. Następnym gospodarzem był ''volskdeutsch'' Jorman, który również przymykał oko na turystów mających kontakty z partyzantami. W [[1944]] zamiast Jorman opuścił teren, który z powodu działań partyzanckich stał się zbyt niebezpieczny - wtedy na dobre zagościły w schronisku różne grupy bojowe. Nie mogło to ujść uwadze władz i w listopadzie Niemcy ostrzelali obiekt z działka przeciwlotniczego, a w grudniu oddział Wehrmachtu spalił resztki zabudowań.
| |||