İznik

miasto w północno-zachodniej Turcji

İznik (stgr. Νίκαια, łac. Nicaea) – miasto w północno-zachodniej Turcji, w ilu Bursa, na północno-zachodnim krańcu półwyspu Azja Mniejsza. W starożytności i średniowieczu Nicea w Bitynii.

İznik
Ilustracja
Państwo

 Turcja

Prowincja

Bursa

Powierzchnia

753 km²

Populacja (2007)
• liczba ludności
• gęstość


22 179
59 os./km²

Nr kierunkowy

0224

Kod pocztowy

16 860

Tablice rejestracyjne

16

Plan İzniku
Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „İznik”
Ziemia40°25′44″N 29°43′10″E/40,428889 29,719444
Strona internetowa

Odbyły się w nim dwa sobory (w roku 325 i 787). Po opanowaniu Konstantynopola przez krzyżowców i utworzeniu na ziemiach bizantyńskich Cesarstwa Łacińskiego w roku 1204, Nicea stała się stolicą Cesarstwa Nicejskiego i ośrodkiem odrodzenia Cesarstwa Bizantyńskiego. Miasto padło łupem Turków w roku 1331.

Historia edytuj

W 325 roku cesarz rzymski Konstantyn I Wielki zwołał do Nicei wielki zjazd ponad 300 biskupów. Ustalono wówczas powszechne do dzisiaj nicejskie wyznanie wiary. Sobór nicejski II miał miejsce w 787 i dotyczył spraw dyscyplinarnych.

Podczas I wyprawy krzyżowej (1096–1099) Nicea była pierwszą większą twierdzą zdobytą przez krzyżowców (19 czerwca 1097). Jak opisywał jeden z uczestników I krucjaty Albert z Akwizgranu:

Niceę dobrze chronił teren i przemyślne fortyfikacje. Naturalną barierę stanowiło rozległe jezioro obmywające jej mury oraz wody fosy zasilane przez strumienie. Budowniczowie otoczyli miasto potężnymi murami, tak że mogło się nie obawiać ani szturmu, ani siły żadnej machiny.

Mury Nicei miały ponad 5 km długości, około 10 metrów wysokości i więcej niż 100 baszt.

Ceramika edytuj

 
Ceramika z İzniku

W XV wieku[1] sułtan Mehmed I sprowadził do Nicei mistrzów ceramiki z Persji, dając początek rozwoju produkcji ceramiki w mieście. Szczyt rozwoju przypadł na XVI wiek, kiedy pracowało tu ponad 300 pieców, w których wypalane były najpiękniejsze wyroby ceramiczne w całym Imperium Osmańskim – ceramika z Izniku. Ostatnie wielkie zamówienie – 21 043 płytek w 50 różnych wzorach – wykonane było w 1609 roku dla potrzeb ozdobienia Błękitnego Meczetu w Stambule.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Najsłynniejsze miejsca i budowle świata. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2005, s. 248. ISBN 83-7184-480-8.