Łącko (województwo małopolskie)

wieś (woj. małopolskie, Polska)

Łąckowieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Łącko, u ujścia potoku Czarna Woda do Dunajca (nad jego lewym brzegiem). Pod względem geograficznym znajduje się w Beskidzie Wyspowym i w Beskidzie Sądeckim[4]. Jest siedzibą gminy Łącko.

Łącko
wieś
Ilustracja
Widok na Łącko z Cebulówki
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowosądecki

Gmina

Łącko

Wysokość

400 m n.p.m.

Liczba ludności (2011)

2965[2]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

33-390[3]

Tablice rejestracyjne

KNS

SIMC

0445104

Położenie na mapie gminy Łącko
Mapa konturowa gminy Łącko, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Łącko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łącko”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Łącko”
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego
Mapa konturowa powiatu nowosądeckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Łącko”
Ziemia49°33′26″N 20°26′08″E/49,557222 20,435556[1]

Integralne części wsi edytuj

Integralne części wsi Łącko[5][6]
przysiółki Browary, Brzyzki, Cebulówka, Ciosówka, Kawulówka, Kiczanki, Kołoska, Kopanie, Kozówka, Pod Drapą, Pożogi, Tarnawa, Wójcikówka, Wolaki, Wysokie, Zagrody, Złotne
części wsi Babia, Bindasówka, Boconiec, Dolina, Dunajczyska, Janczurówka, Jeżowa, Kiercówka, Kopytówka, Krakowska, Palarnia, Pasternia, Średnia Droga

Historia edytuj

Wieś ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XIII wieku. Według różnych źródeł historycznych jeszcze przed 1256 rokiem miejscowość była własnością polskiego krzyżowca Piotra Wydżgi herbu Janina. Za jego czasów w okolicy wsi znajdowały się podobno kopalnie złota[7].

Wieś duchowna, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego[8].
W 1603 roku polski lekarz Sebastian Petrycy pisał o leczniczych właściwościach lokalnych żelazistych wód mineralnych, których źródła znajdowały się w pobliżu Łącka. Z kolei geograf i publicysta Franciszek Siarczyński zanotował, że w pobliżu drogi do wsi ze skał sączą się obficie skalne oleje; dla tego ludzie stawali i smarowali nimi wozy[7].
Do roku 1772 własność klasztoru Klarysek w Starym Sączu, następnie dobra kameralne rządu austriackiego w prowincji Galicja (w zaborze austriackim wynikiem kolonizacji józefińskiej w latach 1772–1914 pod nazwą Wiesendorf).
W XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego miejscowość wymieniona została jako wieś wraz z przysiółkami: Łącko z Wolakami i Łączkami. Liczyły one wówczas 1571 mieszkańców wyznania rzymskokatolickiego. We wsi znajdowała się dwuklasowa szkoła ludowa oraz szpital ubogich założony w 1576 roku przez zakonnice ze Starego Sącza[7].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łącko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Zabytki edytuj

Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[9].

Zwierzęta hodowlane w 1900 roku[10]
Zwierzęta Konie Bydło Owce Świnie
Liczba 86 546 277 140

Gospodarka edytuj

Osobny artykuł: Jabłko łąckie.

Łącko oraz cała gmina Łącko znana jest z sadów jabłkowych oraz lokalnej śliwowicy. Działa tu Łącki Bank Spółdzielczy.

Kultura edytuj

Bardzo mocno rozwija się tutaj rodzimy folklor kontynuowany w zespołach regionalnych: „Małe Łącko”, „Górale Łąccy” oraz w Orkiestrze Dętej im. Tadeusza Moryto.

Corocznie w maju organizowane jest w Łącku Święto Kwitnącej Jabłoni — impreza, podczas której prezentowane są stroje, zespoły ludowe i orkiestry dęte regionu. We wrześniu natomiast odbywa się święto owocobrania połączone od kilku lat ze świętem łąckiej śliwowicy.

Ochotnicza straż pożarna edytuj

Ochotnicza Straż Pożarna w Łącku powstała w 1889 roku, od 1995 roku działa w krajowym systemem ratowniczo-gaśniczym, posiada na wyposażeniu cztery samochody bojowe Mercedes Benz Atego 1326 GBA 2,5/20, GCBA 6/32 Jelcz 315,GBARt Iveco Eurocargo i GLM 8 Ford Transit IV[11].

Demografia edytuj

Ludność według spisów powszechnych, w 2009 roku według PESEL[10][12][13][14].

Budynki mieszkalne
Rok 1900 1921 1931 2002
Liczba 276 344 388 604

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72034
  2. Wieś Łącko w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-02-19], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 692 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. a b c Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. V, hasło "Łącko". nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1884. s. 628. [dostęp 2019-06-16].
  8. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 103.
  9. Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2023-12-14].
  10. a b Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder. Bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, tom XII, "Galizien", Wien 1907
  11. OSP Łącko – Nowy Sącz [online], nowysacz112.pl [dostęp 2017-12-13] (pol.).
  12. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XII – Województwo Krakowskie i Śląsk Cieszyński, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1925
  13. Statystyka Polski , t. XXVI, Warszawa 1926, Główny Urząd Statystyczny
  14. Statystyka Polski seria C ,z . 88 Warszawa 1938 Główny Urząd Statystyczny

Linki zewnętrzne edytuj