Ścieżki statków – efekt wybielania morskich chmur warstwowych wzdłuż tras statków widoczny na zdjęciach satelitarnych jako wyraźne linie[1]. Spaliny z silników statków zawierają dużo cząstek stałych i siarczanów, które tak jak inne cząstki aerozolu atmosferycznego mogą stanowić jądra kondensacji dla kropel chmurowych. Lokalny wzrost koncentracji aerozolu oznacza, że lokalnie w chmurze rośnie koncentracja kropelek a więc też albedo chmury. Chmura rozprasza dzięki temu więcej promieniowania słonecznego przez co widziana z kosmosu jest jaśniejsza[1][2].

Chmurowe ścieżki statków widoczne są na zdjęciach satelitarnych zwłaszcza w pobliżu lądów (gdzie ruch statków jest duży). Tutaj - ścieżki statków na Atlantyku na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Aerosols: Tiny Particles, Big Impact [online], earthobservatory.nasa.gov, 2 listopada 2010 [dostęp 2018-11-06] (ang.).
  2. 4.4 Zmiana bilansu radiacyjnego Ziemi, [w:] Marcin Popkiewicz, Aleksandra Kardaś, Szymon Malinowski, Nauka o klimacie, listopad 2018, ISBN 978-83-8110-659-7.