Święty Konstantyński Order Wojskowy Świętego Jerzego
Święty Konstantyński Order Wojskowy Świętego Jerzego (wł. Sacro Militare Ordine Costantiniano di San Giorgio) – parmeński order ustanowiony w 1697 przez księcia Franciszka Farnese. Po zjednoczeniu Włoch został zlikwidowany jako odznaczenie państwowe w 1861 roku[1] i istnieje odtąd jako order domowy dynastii Burbonów: dwóch gałęzi sycylijskich (linii Castro[2][3] oraz linii Kalabria[4][5]) i parmeńskiej[6], ale jedynie order linii Castro został autoryzowany przez rząd włoski w 1963 i uznanany przez Radę Gospodarczą i Społeczną ONZ w 2011[2].
 Awers odznaki orderowej | |
 Awers insygniów Wielkiego Krzyża | |
 Baretka | |
| Ustanowiono |
1697 |
|---|---|
Historia edytuj
Ustanowiony został jako reaktywacja jednego z najstarszych orderów europejskich, co do którego nazwy i pochodzenia historycy nie są zgodni. Zwany był Orderem Konstantyńskim, Orderem Świętego Konstantyna, Orderem Świętego Jerzego Konstantyńskiego, a także Orderem Świętego Angelusa lub Orderem Złotych Kawalerów, który miał być ustanowiony w 313 roku przez Konstantyna Wielkiego lub 1190 przez Izaaka II Angelosa[1][7].
Podział orderu edytuj
- Krzyż Wielki na Łańcuchu
- Wielka Wstęga
- Komandor
- Kawaler I Klasy
- Kawaler II Klasy[7]
 | ||
| |
|
|
- Złoty Medal Zasługi
- Srebrny Medal Zasługi
- Brązowy Medal Zasługi[8]
| Medal Zasługi | ||
 |
 |
 |
Odznaczeni edytuj
Wielcy Mistrzowie edytuj
Cesarze rzymscy i ich potomkowie:
- 42 wielkich mistrzów, 313-1697
Władcy Księstwa Parmy:
- 43. Franciszek Farnese, 1697-1727
- 44. Antoni Farnese, 1727-1731
- 45. Karol Burbon, 1731-1759
Władcy Królestwa Sycylii, od 1816 Królestwa Obojga Sycylii:
- 46. Ferdynand I Burbon, 1759-1825
- 47. Franciszek I Burbon, 1825-1830
- 48. Ferdynand II Burbon, 1830-1859
- 49. Franciszek II Burbon, 1859-1861
Order domowy pretendentów do tronu Obojga Sycylii:
- 49. Franciszek Sycylijski, 1861-1894
- 50. Alfons Sycylijski (hrabia Caserty), 1894-1938
- 51. Ferdynand Pius Sycylijski (książę Kalabrii), 1938-1960
Linia książąt Castro:
- 52. Rajner Sycylijski (książę Castro), 1960-1973
- 53. Ferdynand Maria Sycylijski (książę Castro), 1973-2008
- 54. Karol Sycylijski (książę Castro), od 2008[3]
Linia książąt Kalabrii:
- Alfons Sycylijski (książę Kalabrii), 1960-1964
- Karol Sycylijski (książę Kalabrii), od 1964
Władcy Księstwa Parmy, od 1816[6]:
- Maria Ludwika Austriaczka, 1816-1847
- Karol II Parmeński, 1847-1849
- Karol III Parmeński, 1849-1854
- Robert I Parmeński, 1854-1859
Order domowy pretendentów do tronu Parmy:
- Robert I Parmeński, 1859-1907
- Henryk I Parmeński, 1907-1939
- Józef Parmeński, 1939-1950
- Eliasz Parmeński, 1950–1959
- Robert II Parmeński, 1959–1974
- Ksawery Parmeński, 1974-1977
- Karol Hugo Parmeński, 1977-2010
- Karol Ksawery Parmeński, od 2010
Przypisy edytuj
- ↑ a b Robert Werlich: Orders and Decorations of All Nations: Ancient and Modern, Civil and Military. Wyd. 1. Washington: Quaker Press, 1965, s. 189-190. (ang.).
- ↑ a b The Sacred Military Constantinian Order of St. George. ordinecostantiniano.it. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).
- ↑ a b Sacro Militare Ordine Costantiniano di San Giorgio. realcasadiborbone.it. [dostęp 2015-03-27]. (wł.).
- ↑ The Grand Master of the Constantinian Order. constantinianorder.org. [dostęp 2015-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
- ↑ Sacred Military Constantinian Order of Saint George. borbone-due-sicilie.org. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).
- ↑ a b Ordine Costantiniano di San Giorgio. borboneparma.it. [dostęp 2015-03-27]. (wł.).
- ↑ a b Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 608.
- ↑ Medaglie e uniforme. costantinianocampania.it. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-01)].