(23) Thalia
(23) Thalia – jedna z wielu średniej wielkości planetoid z pasa głównego.
.png)
| |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
15 grudnia 1852 |
| Numer kolejny |
23 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka |
2,6286 au |
| Mimośród |
0,2338 |
| Peryhelium |
2,0142 au |
| Aphelium |
3,2431 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 95 dni 17 godzin |
| Średnia prędkość |
18,12 km/s |
| Inklinacja |
10,11° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
107,5 km |
| Masa |
1,3 × 1018 kg |
| Średnia gęstość |
2 (?) g/cm3 |
| Okres obrotu |
(12 h 18 min 29 s) h |
| Albedo |
0,25 |
| Jasność absolutna |
6,95m |
| Typ spektralny | |
| Średnia temperatura powierzchni |
164 K |
| Satelity naturalne |
brak |
Odkrycie edytuj
Planetoida została odkryta 15 grudnia 1852 roku przez Johna Russella Hinda w Londynie.
Nazwa asteroidy pochodzi od Talii, która była muzą komedii w mitologii greckiej.
Orbita edytuj
Orbita planetoidy jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 10,11°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4 lata i 96 dni krążąc w średniej odległości 2,63 j.a. od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,12 km/s.
Właściwości fizyczne edytuj
(23) Thalia ma średnicę ok. 107,5 km. Jej albedo wynosi 0,25, a jasność absolutna to 6,95m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga ok. 164 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu S. Jej powierzchnia jest stosunkowo jasna i zawiera krzemiany.
Ciało to rotuje w czasie 12 godzin i 18 minut.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- (23) Thalia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (23) Thalia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne edytuj
- Diagram orbity (23) Thalia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)