56 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
56 Dywizja Piechoty (niem. 56. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę, Belgię i Francję oraz ataku na Związek Radziecki.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
OKH |
Historia edytuj
56 Dywizja Piechoty (56 DP) sformowana została na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939, w 2. fali mobilizacyjnej w Dreźnie w IV Okręgu Wojskowym. Wzięła udział w agresji na Polskę w składzie 14 Armii zajmując się przede wszystkim wyłapywaniem polskich maruderów i żołnierzy rozbitych pododdziałów[1]. W kampanii francuskiej walczyła w Belgii ścierając się z Brytyjskim Korpusem Ekspedycyjnym. W 1941 r. wzięła udział w ataku na ZSRR, walczyła pod Kownem, Kijowem i Briańskiem w ramach Grupy Armii Środek. Przebywała na froncie do bitwy pod Kurskiem, gdy została czasowo rozwiązana 2 listopada 1943 r. Wówczas sztab dywizyjny przemianowano na sztab Grupy Korpuśnej D, natomiast w skład grupy weszli żołnierze 56 Dywizji Piechoty, 262 Grupy Dywizyjnej (resztki 262 Dywizji Piechoty) oraz 761 Brygady Grenadierów. Grupa Korpuśna D walczyła pod Smoleńskiem i Witebskiem i została rozbita latem 1944 r.
56 Dywizję reaktywowano z resztek Grupy Korpuśnej D jesienią 1944 i ponownie skierowano na front do Grupy Armii Środek. Jednostka została rozbita w marcu 1945 w kotle pod Heiligenbeil[2].
Dowódcy dywizji edytuj
- gen. Karl Kriebel 26 VIII 1939 – 24 VII 1940
- gen. Paul von Hase 1 VIII 1940 – 15 XI 1940
- gen. mjr Karl von Oven 15 XI 1940 – 24 I 1943
- gen. por. Otto Lüdecke 24 I 1943 – 15 VIII 1943
- gen. mjr Bernhard Pampel 1 VI 1944 – 5 VII 1944
- gen. poe. Edmund Blaurock 5 VII 1944 – 24 III 1945
Struktura organizacyjna edytuj
- Stan w sierpniu 1939:
171, 192 i 234 pułk piechoty, 156 pułk artylerii, I/42 pułk artylerii ciężkiej, 156 batalion pionierów, 156 oddział rozpoznawczy, 156 oddział przeciwpancerny, 156 oddział łączności, 156 polowy batalion zapasowy;
- Stan we wrześniu 1944:
171, 192 i 234 pułk piechoty, 156 pułk artylerii, 156 batalion pionierów, 56 batalion fizylierów, 156 oddział przeciwpancerny, 156 oddział łączności, 156 polowy batalion zapasowy;
Przypisy edytuj
- ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 109.
- ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 110.
Bibliografia edytuj
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
- Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
- Dieckert, Großmann, Der Kampf um Ostpreussen. Der umfassende Dokumentarbericht über das Kriegsgeschehen in Ostpreußen, Stuttgart 1965; ISBN 3-87943-436-0;
- Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939 roku, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444.
- Tadeusz Jurga, Obrona Polski 1939, Waldemar Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818.
- Haupt Werner, Die Schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen., b.m.w 2005; ISBN 3-7909-0248-9;
- Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w; ISBN 3-89555-274-7;
- Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russua 1941 - 1945b.m.w i b.m.r.;
- Haupt Werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Der Schlacht. Der Ruckschlag b.m.w i b.r.w;
- Stahl Friedrich, Heereseinteilung 1939. Gliderung, Standorte und Kommandeure sämtlicher Einheiten des Friedensheeres am 3.1.1939 und die Kriegsliederung vom 1.9.1939; ISBN 978-3-89555-338-7, ISBN 3-89555-338-7;