Aleksander z Afrodyzji

filozof z tradycji arystotelejskiej

Aleksander z Afrodyzji (przełom II i III w. n.e.[1]) – filozof z tradycji arystotelejskiej, komentator pism Arystotelesa, zajmujący katedrę filozofii w Atenach w latach 198–211.

Commentaria in Analytica priora Aristotelis, 1549

Uchodzi za najwybitniejszego przedstawiciela odrodzenia myśli perypatetyckiej, związanego z ponownym odkryciem ezoterycznych pism Arystotelesa[2]. Chociaż był autorem również oryginalnych prac filozoficznych (obecnie zaginionych), to uważał się przede wszystkim za interpretatora i komentatora myśli arystotelejskiej. W filozofii renesansu powstała doktryna aleksandryzmu oparta na poglądach Aleksandra z Afrodyzji[3].

Dzieła zachowane edytuj

  1. „Komentarz do Metafizyki Arystotelesa”
  2. „Komentarz do Analityk Pierwszych Arystotelesa”
  3. „Komentarz do Topik Arystotelesa”
  4. „Komentarz do traktatu Arystotelesa O zmysłach”
  5. „Komentarz do Meteorologiki Arystotelesa”
  • traktaty teoretyczne
  1. „De anima” (wyd. pol O duszy, przeł. Monika Agnieszka Komsta, wyd. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2013)
  2. „Problemy”
  3. „O fatum”
  4. „O mieszaninie”

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj