Aleksandr Anatoljewicz Romankow (ros. Александр Анатольевич Романьков, biał. Аляксандр Анатолевіч Раманькоў, Alaksandr Anatolewicz Ramańkou; ur. 7 listopada 1953 w Korsakowie[1]) – radziecki szermierz, florecista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Aleksandr Romankow
Александр Анатольевич Романьков
Ilustracja
Aleksandr Romankow (2015)
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1953
Korsakow

Wzrost

178 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 szermierka
(floret druż.)
srebro Montreal 1976 szermierka
(floret ind.)
brąz Moskwa 1980 szermierka
(floret druż.)
brąz Moskwa 1980 szermierka
(floret ind.)
brąz Seul 1988 szermierka
(floret ind.)
Mistrzostwa świata
złoto Grenoble 1974 floret ind.
złoto Grenoble 1974 floret druż.
złoto Buenos Aires 1977 floret ind.
złoto Melbourne 1979 floret ind.
złoto Melbourne 1979 floret druż.
złoto Clermont-Ferrand 1981 floret druż.
złoto Rzym 1982 floret ind.
złoto Rzym 1982 floret druż.
złoto Wiedeń 1983 floret ind.
złoto Denver 1989 floret druż.
srebro Budapeszt 1975 floret druż.
srebro Hamburg 1978 floret ind.
brąz Buenos Aires 1977 floret druż.
brąz Hamburg 1978 floret druż.
brąz Barcelona 1985 floret druż.
Odznaczenia
Order „Znak Honoru”

Na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku wywalczył indywidualnie srebrny medal, przegrywając tylko z Włochem Fabio Dal Zotto. W zawodach drużynowych zajął czwarte miejsce, po tym jak reprezentacja ZSRR przegrała walkę o medal z Francuzami. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Moskwie wspólnie z Władimirem Smirnowem, Sabirżanem Ruzijewem, Aszotem Karagjanem i Władimirem Łapickim zdobył drużynowo srebrny medal. Na tej samej imprezie był indywidualnie trzeci, plasując się za Smirnowem i Francuzem Pascalem Jolyotem. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Seulu w 1988 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Aleksandr Romankow, Wladimer Apciauri, Ilgar Mamiedow, Anwar Ibragimow i Boris Koriecki zdobyła drużynowo złoty medal. W turnieju indywidualnym ponownie był trzeci, tym razem plasując się za Włochem Stefano Cerionim i Udo Wagnerem z NRD.

Podczas mistrzostw świata w Grenoble w 1974 roku wywalczył złoty medal indywidualnie, a wspólnie z Wasylem Stankowyczem, Władimirem Dienisowem i Jurijem Cziżem zwyciężył też w zawodach drużynowych. W rywalizacji drużynowej reprezentacja ZSRR z Romankowem w składzie zdobywała następnie złote medale na mistrzostwach świata w Melbourne (1979), mistrzostwach świata w Clermont-Ferrand (1981), mistrzostwach świata w Rzymie (1982) i mistrzostwach świata w Denver (1989), srebrny na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1975) oraz brązowe podczas mistrzostw świata w Buenos Aires (1977), mistrzostw świata w Hamburgu (1978) i mistrzostw świata w Barcelonie (1985). Ponadto zdobywał medale indywidualnie: złote na mistrzostwach świata w Buenos Aires (1977), mistrzostwach świata w Melbourne (1979), mistrzostwach świata w Rzymie (1982) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1983) oraz srebrny podczas mistrzostw świata w Hamburgu (1978)[2].

Podczas ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Pekinie w 2008 roku był chorążym reprezentacji Białorusi[3].

Pracował jako trener. Mieszka na Białorusi.

Starty olimpijskie (medale) edytuj

Montreal 1976
  • floret indywidualnie -   srebro
Moskwa 1980
  • floret indywidualnie i drużynowo -   brąz
Seul 1988
  • floret drużynowo -   złoto
  • floret indywidualnie -   brąz

Przypisy edytuj

  1. Aleksandr Romankov Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com [online], www.sports-reference.com [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-15] (ang.).
  2. Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-09-02] (niem.).
  3. Olympedia - Flagbearers for 2008 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-09-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj