Alexander Bustamante

polityk jamajski

Sir William Alexander Clarke Bustamante (ur. 24 lutego 1884 w pobliżu Kingston na Jamajce, zm. 6 sierpnia 1977[2]) – jamajski polityk i działacz związkowy; odznaczony orderem Bohatera Narodowego Jamajki; 1938 założył centralę związków zawodowych, a 1943 Jamajską Partię Pracy[3] (jej przywódca do 1967); główny minister Jamajki od 5 maja 1953 do 2 lutego 1955, jej pierwszy premier po uzyskaniu niepodległości od 29 kwietnia 1962 do 23 lutego 1967[3].

Alexander Bustamante
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1884
Hanover

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1977
Irish Town

Premier Jamajki
Okres

od 1962
do 1967

Przynależność polityczna

Jamajska Partia Pracy

Poprzednik

Norman Manley[1]

Następca

Donald Sangster

Syn irlandzkiego plantatora, spędził wiele lat poza krajem. Przebywał głównie w Nowym Jorku, na Kubie i w Panamie. W 1932 powrócił do kraju, gdzie udało mu się nakłonić dotąd apolitycznych jamajskich robotników do organizowania się w związki zawodowe. Podczas stanu wyjątkowego w 1940 został internowany z polecenia gubernatora. W 1943 założył Partię Pracy Jamajki, która w 1944 wygrała wybory do Izby Reprezentantów. Uznany przez następne rządy Wielkiej Brytanii za przywódcę Jamajki, w 1955 otrzymał tytuł szlachecki. Wskutek opozycji wobec jego rządów projekt federacji głównych Wysp Karaibskich zakończył się fiaskiem[4]. W sierpniu 1962 Jamajka uzyskała status dominium. Bustamante objął urząd szefa rządu, jednak słabe zdrowie nie pozwoliło mu sprawować urzędu premiera dłużej niż trzy lata.

Bibliografia edytuj

  • F. Hill, BuUstamante and his Letters, Kingston (Jamaica) 1976
  • G. K. Lewis, The Growth of the Modern West Indies, 1968
  • Alan Palmer, Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860, Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 76-77

Przypisy edytuj

  1. Jako premier kolonii brytyjskiej, Bustamante był pierwszym premierem Jamajki po uzyskaniu niepodległości
  2. Bustamante William Alexander, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-08-30].
  3. a b Oxford. Ilustrowana encyklopedia uniwersalna. Historia świata od 1800 roku do współczesności, red. H. Judge, Warszawa 1998, s. 60.
  4. Alan Palmer, Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860, Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 83