Wikipedia

Alexandra Meissnitzer

austriacka narciarka alpejska

Alexandra Meissnitzer (ur. 18 czerwca 1973 w Salzburgu) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Alexandra Meissnitzer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1973
Salzburg

Klub

USV Abtenau

Wzrost

165 cm

Debiut w PŚ

7.12 1991, Santa Caterina
(28. miejsce – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1991, Santa Caterina (28. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

7.12 1995, Val d’Isère (1. miejsce – super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Nagano 1998 Gigant
brąz Nagano 1998 Supergigant
brąz Turyn 2006 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Vail 1999 Gigant
złoto Vail 1999 Supergigant
srebro St. Moritz 2003 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Maribor 1992 Zjazd
brąz Maribor 1992 Supergigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1998/1999
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1998/1999
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
3. miejsce
1997/1998
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
2. miejsce
1995/1996
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2005/2006
Strona internetowa

Kariera edytuj

Pierwszy sukces w karierze Alexandra Meissnitzer osiągnęła 1992 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła drugie miejsce w zjeździe, ulegając tylko Céline Dätwyler ze Szwajcarii. Dzień później była trzecia w supergigancie, w którym wyprzedziły ją tylko Niemka Regina Häusl oraz Włoszka Morena Gallizio. Dwa miesiące wcześniej zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, zajmując 7 grudnia 1991 roku w Santa Caterina 28. miejsce w supergigancie. W sezonie 1991/1992 punktowała jeszcze trzykrotnie, najlepszy wynik osiągając 15 grudnia w Santa Caterina, gdzie zajęła 22. miejsce w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 98. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła cztery lata po debiucie, 7 grudnia 1995 roku w Val d’Isère, wygrywając supergiganta. W kolejnych startach jeszcze sześć razy stanęła na podium, odnosząc jeszcze jedno zwycięstwo: 20 grudnia w Veysonnaz ponownie była najlepsza w supergigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła piąte miejsce, a w klasyfikacji supergiganta była druga, plasując się tylko za Niemką Katją Seizinger. W lutym 1996 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sierra Nevada, jednak nie zdobyła medalu. Najlepszy wynik osiągnęła w zjeździe, który ukończyła na szesnastej pozycji. Bez medalu wróciła także z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere, gdzie była między innymi trzynasta w supergigancie. W zawodach pucharowych ani razu nie stanęła na podium i w klasyfikacji generalnej zajęła 19. miejsce.

Kolejne zwycięstwo odniosła 15 marca 1998 roku w Crans-Montana, triumfując w gigancie. Poza tym jeszcze sześciokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, w tym kolejne trzy razy w gigancie, co dało jej trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej tej konkurencji. Uległa tylko Niemce Martinie Ertl i Włoszce Deborze Compagnoni. W lutym tego roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w supergigancie, w którym lepsze okazały się jedynie Picabo Street z USA oraz kolejna Austriaczka, Michaela Dorfmeister. Do zwyciężczyni Meissnitzer straciła zaledwie 0,07 sekundy. Następnie była ósma w zjeździe, a cztery dni później wywalczyła srebrny medal w slalomie gigancie. Po pierwszym przejeździe zajmowała czwarte miejsce, tracąc do prowadzącej Compagnoni 1,19 sekundy. W drugim przejeździe uzyskała drugi wynik, co dało jej drugi łączny czas, o 1,80 sekundy za Compagnoni i 0,22 sekundy przed Katją Seizinger.

Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1998/1999. Meissnitzer zgromadziła 1672 punkty, trzynaście razy stanęła na podium i odniosła osiem zwycięstw. Najpierw wygrała giganta 19 listopada w Park City, następnie supergiganta 29 listopada w Lake Louise, supergiganta i giganta w dniach 10-11 grudnia w Val d’Isère, zjazd 19 grudnia w Veysonnaz, giganta 24 stycznia w Cortina d'Ampezzo i 22 lutego w Åre, a na koniec ponownie była najlepsza w zjeździe 10 marca 1999 roku w Sierra Nevada. Dzięki temu zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, zwyciężyła także w klasyfikacjach giganta i supergiganta, a w zjeździe była druga za swą rodaczką, Renate Götschl. Rozgrywane w 1999 roku mistrzostwa świata w Vail/Beaver Creek były najbardziej udaną imprezą w jej karierze. Austriaczka zwyciężyła w supergigancie i gigancie, a w zjeździe zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze Stefanie Schuster o 0,10 sekundy.

Po dwóch startach sezonu 1999/2000 doznała kontuzji w Lake Louise[1]. Austriaczka zerwała więzadła krzyżowe w kolanie i do rywalizacji wróciła w grudniu 2000 roku. Na podium zawodów pucharowych po raz kolejny stanęła dopiero 25 stycznia 2002 roku w Cortina d’Ampezzo, gdzie była trzecia w supergigancie. W tej samej konkurencji była też druga 7 marca w Altenmarkt; były to jej najlepsze wyniki w sezonie 2001/2002, który ukończyła na piętnastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Na początku 2002 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie dwukrotnie była blisko medalu. Najpierw zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Włoszką Karen Putzer o 0,09 sekundy. Pięć dni później czwarta była także w gigancie, w którym w walce o brązowy medal lepsza o 0,28 sekundy była Sonja Nef ze Szwajcarii.

Kolejny medal wywalczyła podczas mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku, gdzie była druga w zjeździe. W zawodach tych uległa jedynie Kanadyjce Mélanie Turgeon, a drugie miejsce zajęła ex aequo z Corinne Rey-Bellet ze Szwajcarii. Na tych samych mistrzostwach była także piąta w supergigancie. W Pucharze Świata pięciokrotnie stawała na podium, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej była tym razem ósma, w supergigancie czwarta, a w klasyfikacji giganta zajęła siódme miejsce.

Meissnitzer startowała jeszcze przez pięć kolejnych sezonów, jednak nie zdołała nawiązać do wyników z 1999 roku. W tym czasie łącznie dziesięć razy stawała na podium, przy czym odniosła trzy zwycięstwa: 4 stycznia 2004 roku w Megève, 11 grudnia 2004 roku w Altenmarkt i 4 grudnia 2005 roku w Lake Louise wygrywała supergiganty. W klasyfikacji generalnej najlepiej wypadła w sezonie 2003/2004, który ukończyła na ósmym miejscu. Ponadto w sezonie 2005/2006 była dziewiąta, a w klasyfikacji supergiganta zajęła drugie miejsce za Michaelą Dorfmeister. Ostatnie pucharowe podium wywalczyła 13 marca 2008 roku w Bormio, gdzie supergiganta ukończyła na trzeciej pozycji. W 2006 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie, zdobywając brązowy medal w supergigancie. Uplasowała się tam 0,59 sekundy za Dorfmeister i 0,32 sekundy za Janicą Kostelić z Chorwacji. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Åre w tej samej konkurencji była ósma. W marcu 2008 roku zakończyła karierę[2].

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw kraju, w tym złote w zjeździe w 1994 roku, gigancie w latach 1999 i 2004 oraz supergigancie w latach 1994, 1998 i 2002. W latach 1998 i 1999 była wybierana sportsmenką roku w Austrii. Ponadto w 1998 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[3].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 24 lutego 1994   Lillehammer Gigant 2:30,97 -   Deborah Compagnoni
3.  11 lutego 1998   Nagano Supergigant 1:18,02 +0,07   Picabo Street
8. 16 lutego 1998   Nagano Zjazd 1:29,89 +0,95   Katja Seizinger
2.  20 lutego 1998   Nagano Gigant 2:50,59 +1,80   Deborah Compagnoni
4. 17 lutego 2002   Salt Lake City Supergigant 1:13,59 +0,36   Daniela Ceccarelli
4. 22 lutego 2002   Salt Lake City Gigant 2:30,01 +1,94   Janica Kostelić
8. 15 lutego 2006   Turyn Zjazd 1:56,49 +1,29   Michaela Dorfmeister
3.  20 lutego 2006   Turyn Supergigant 1:32,47 +0,59   Michaela Dorfmeister

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
23. 12 lutego 1996   Sierra Nevada Supergigant 1:21,00 +2,27   Isolde Kostner
16. 18 lutego 1996   Sierra Nevada Zjazd 1:54,06 +2,30   Picabo Street
DNS2 22 lutego 1996   Sierra Nevada Gigant 2:10,74 -   Deborah Compagnoni
13. 11 lutego 1997   Sestriere Supergigant 1:23,50 +1,76   Isolde Kostner
17. 15 lutego 1997   Sestriere Zjazd 1:41,18 +2,43   Hilary Lindh
1.  3 lutego 1999   Vail Supergigant 1:20,53 - -
4. 7 lutego 1999   Vail Zjazd 1:48,20 +0,27   Renate Götschl
1.  11 lutego 1999   Vail Gigant 2:08,54 - -
8. 29 stycznia 2001   St. Anton Supergigant 1:23,44 +0,39   Régine Cavagnoud
11. 6 lutego 2001   St. Anton Zjazd 1:36,20 +1,66   Michaela Dorfmeister
DNF2 9 lutego 2001   St. Anton Gigant 2:19,01 -   Sonja Nef
5. 3 lutego 2003   Sankt Moritz Supergigant 1:27,48 +0,58   Michaela Dorfmeister
2.  9 lutego 2003   Sankt Moritz Zjazd 1:34,30 +0,11   Mélanie Turgeon
DNF1 13 lutego 2003   Sankt Moritz Gigant 2:30,97 -   Anja Pärson
DNF 30 stycznia 2005   Bormio Supergigant 1:17,64 -   Anja Pärson
22. 6 lutego 2005   Bormio Zjazd 1:39,90 +3,22   Janica Kostelić
8. 6 lutego 2007   Åre Supergigant 1:18,85 +1,12   Anja Pärson

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
13. 21 marca 1990   Zinal Zjazd 1:25,48 +2,17   Swietłana Gładyszewa
14. 23 marca 1990   Zinal Gigant 2:23,17 +4,28   Manuela Umele
4. 8 kwietnia 1991   Geilo Supergigant 1:15,16 +1,03   Julie Lunde Hansen
16. 11 kwietnia 1991   Geilo Zjazd 1:08,87 +1,21   Céline Dätwyler
7. 12 kwietnia 1991   Geilo Gigant 2:09,95 +0,86   Sabina Panzanini
2.  25 lutego 1992   Maribor Zjazd 1:21,68 +0,56   Céline Dätwyler
3.  26 lutego 1992   Maribor Supergigant 1:20,66 +0,69   Regina Häusl
7. 27 lutego 1992   Maribor Gigant 1:56,37 +1,09   Regina Häusl

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Val d’Isère – 7 grudnia 1995 (supergigant)
  2.   Veysonnaz – 20 grudnia 1995 (supergigant)
  3.   Crans-Montana – 15 marca 1998 (gigant)
  4.   Park City – 19 listopada 1998 (gigant)
  5.   Lake Louise – 29 listopada 1998 (supergigant)
  6.   Val d’Isère – 10 grudnia 1998 (supergigant)
  7.   Val d’Isère – 11 grudnia 1998 (gigant)
  8.   Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd)
  9.   Cortina d'Ampezzo – 24 stycznia 1999 (gigant)
  10.   Åre – 22 lutego 1999 (gigant)
  11.   Sierra Nevada – 10 marca 1999 (zjazd)
  12.   Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant)
  13.   Altenmarkt im Pongau – 11 grudnia 2004 (supergigant)
  14.   Lake Louise – 4 grudnia 2005 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Val d’Isère – 8 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
  2.   St. Anton – 15 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  3.   St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1996 (supergigant) – 3. miejsce
  5.   Hafjell – 9 marca 1996 (gigant) – 3. miejsce
  6.   Tignes – 24 października 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  7.   Park City – 21 listopada 1997 (gigant) – 2. miejsce
  8.   Mammoth Mountain – 28 listopada 1997 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  9.   Val d’Isère – 19 grudnia 1997 (gigant) – 2. miejsce
  10.   Bormio – 6 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
  11.   Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  12.   Sölden – 24 października 1998 (gigant) – 2. miejsce
  13.   Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  14.   Semmering – 27 grudnia 1998 (gigant) – 2. miejsce
  15.   Maribor – 2 stycznia 1999 (gigant) – 3. miejsce
  16.   St. Anton – 16 stycznia 1999 (supergigant) – 2. miejsce
  17.   Cortina d'Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  18.   Altenmarkt – 7 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  19.   Park City – 21 listopada 2002 (gigant) – 2. miejsce
  20.   Val d’Isère – 12 grudnia 2002 (gigant) – 3. miejsce
  21.   Cortina d'Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
  22.   Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  23.   Hafjell – 13 marca 2003 (supergigant) – 2. miejsce
  24.   Sestriere – 14 marca 2004 (gigant) – 3. miejsce
  25.   Åre – 19 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  26.   Lake Louise – 2 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  27.   Val d’Isère – 17 grudnia 2005 (zjazd) – 3. miejsce
  28.   Val d’Isère – 18 grudnia 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  29.   Bad Kleinkirchheim – 15 stycznia 2006 (supergigant) – 3. miejsce
  30.   Bormio – 13 marca 2008 (supergigant) – 3. miejsce

Przypisy edytuj

  1. ↑ Meissnitzer injury opens up World Cup (ang.)
  2. ↑ Triumph for the CARRERA Ski Racing Team (ang.)
  3. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexandra_Meissnitzer&oldid=72964080”