Amélie Nothomb

pisarka belgijska

Amélie Nothomb (ur. 9 lipca 1966 w Etterbeek[1]) – belgijska pisarka tworząca w języku francuskim.

Amélie Nothomb
Ilustracja
Amélie Nothomb (2010)
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1966
Etterbeek

Dziedzina sztuki

literatura

podpis
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Dzięki swojemu ojcu, który był długoletnim ambasadorem Belgii, spędziła wiele lat swojego życia poza granicami rodzinnego kraju, m.in. w Japonii, Chinach, USA, Laosie, Mjanmie i Bangladeszu. Od 1992 regularnie każdego roku wydawane są jej powieści.

Cała jej rodzina wędrowała za ojcem ambasadorem po różnych krajach świata, głównie azjatyckich. Jej największą przyjaciółką przez te lata była starsza siostra. W wieku 17 lat odkryła Europę, a dokładniej Brukselę, gdzie czuje się chyba o wiele bardziej obco niż w krajach, gdzie ojciec przebywał na placówkach dyplomatycznych.

Rozpoczęła studia na filologii romańskiej na Université Libre de Bruxelles. Miała jednak duże kłopoty z zaaklimatyzowaniem się, czemu nie sprzyjało kojarzenie jej nazwiska z pradziadkiem – politykiem skrajnej prawicy. Zrażona atmosferą wróciła do Tokio, gdzie rozpoczęła pracę w jednym z wielkich japońskich przedsiębiorstw. Przykre doświadczenia z tej pracy przedstawiła później w książce Z pokorą i uniżeniem. Do Belgii powróciła znów w 1992, wtedy też wydała swoją pierwszą książkę Higiena mordercy. Debiutancka powieść stała się szybko bestsellerem. Odtąd Amélie Nothomb może utrzymywać się dzięki swojej pasji – pisaniu książek, które wydaje regularnie co rok. Każdego dnia poświęca cztery godziny pisaniu i twierdzi, że tworzy znacznie więcej niż publikuje.

Jej styl pisarski jest pedantyczny, przy czym akcja powieści jest jednocześnie bardzo żywiołowa. Pisarka zafascynowana jest brzydotą, której to fascynacji daje upust w opisach postaci. Jej historie są bardzo realistyczne, ale Nothomb nie oszczędza także siebie, często kpiąc z samej siebie na łamach powieści.

Amélie Nothomb mówi o sobie, że chciałaby być gąbką, by mogła wszystko wchłaniać bez zmęczenia, że ze swoimi powieściami jest w ciąży, że lubi przejrzałe owoce, które sprawiają, że może „zwymiotować swoje dzieła”. Dodaje przy tym, że to „wszystko prawda”.

Twórczość edytuj

Podane polskie tytuły z datą ukazania się powieści w Polsce, wraz z ich francuskimi odpowiednikami i datą publikacji we Francji:

  • Higiena mordercy, 2000 (Hygiène de l’assassin, 1992).
  • Sabotaż miłosny, 2003 (Le sabotage amoureux, 1993).
  • Les combustibles, 1994.
  • Krasomówca, 2002 (Les catilinaires, 1995).
  • Peplum, 2004 (Péplum, 1996).
  • Attentat, 1997.
  • Rtęć, 2001 (Mercure, 1998).
  • Z pokorą i uniżeniem, 2000 (Stupeur et tremblements, 1999).
  • Metafizyka rur, 2002 (Métaphysique des tubes, 2000).
  • Kosmetyka wroga, 2002 (Cosmétique de l’ennemi, 2001).
  • Słownik imion własnych, 2003 (Robert des noms propres, 2002).
  • Antychrysta, 2004 (Antéchrista, 2003).
  • Biografia głodu, 2005 (Biographie de la faim, 2004).
  • Kwas siarkowy, 2006 (Acide sulfurique, 2005).
  • Dziennik jaskółki, 2007 (Journal d’Hirondelle, 2006).
  • Ani z widzenia, ani ze słyszenia, 2008 (Ni d’Ève ni d’Adam, 2007).
  • Tak wyszło, 2009 (Le Fait du prince, 2008).
  • Podróż zimowa, 2011 (Un Voyage d’hiver, 2009).
  • Pewna forma życia, 2011 (Une forme de vie, 2010).
  • Zabić ojca, 2013 (Tuer le père, 2011).
  • Barbe-bleue, 2012.
  • La Nostalgie heureuse, 2013.
  • Pétronille, 2014
  • Zbrodnia hrabiego Neville'a, 2016 (Le crime du comte Neville, 2015)
  • Do pierwszej krwi, 2022 (Premier sang, 2021)

Adaptacje kinowe edytuj

  • 1999: Hygiène de l’assassin, film francuski, reż. François Ruggieri.
  • 2003: Stupeur et tremblements, film francuski, reż. Alain Corneau.
  • 2020: A perfect enemy, film hiszpański (anglojęzyczny), reż. Kike Maíllo

Nagrody edytuj

  • 1993: Prix René Fallet oraz Prix Alain-Fournier za Higienę mordercy.
  • 1993: Prix Littéraire de la Vocation oraz Prix Jacques Chardonne za Sabotaż miłosny.
  • 1999: Grand Prix du roman de l’Académie française za Z pokorą i uniżeniem.
  • 2007: Prix de Flore za Ani z widzenia, ani ze słyszenia.
  • 2008: Grand Prix Jean Giono za całokształt.
  • 2021: Nagroda Renaudot za Premier Sang[2].

Przypisy edytuj

  1. Podawana jest również data i miejsce u rodzenia: 13 sierpnia 1967 w Kobe w Japonii.
  2. Le prix Renaudot récompense Amélie Nothomb pour « Premier sang », [w:] ouest france [online], 3 listopada 2021.

Linki zewnętrzne edytuj