André Chéron

francuski szachista

André Chéron (ur. 25 września 1895 w Colombes, zm. 12 września 1980 w Leysin) – francuski szachista, teoretyk i kompozytor szachowy.

André Chéron
Ilustracja
André Chéron, ok. 1970
Data i miejsce urodzenia

września 1895
Colombes

Data i miejsce śmierci

12 września 1980
Leysin

Obywatelstwo

Francja

Życiorys edytuj

W czasie swojej kariery trzykrotnie zdobył tytuł indywidualnego mistrza Francji (w latach 1926, 1927 i 1929)[1], natomiast w roku 1927 reprezentował swój kraj na szachowej olimpiadzie w Londynie, gdzie uzyskał 4½ pkt w 15 partiach[2]. W następnym roku uczestniczył w mistrzostwach świata amatorów rozegranych w Hadze, zajmując IX miejsce w stawce 16 zawodników (w turnieju zwyciężył Max Euwe przed Dawidem Przepiórką, który jedyną porażkę poniósł właśnie z André Chéronem).

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w czerwcu 1930 r., zajmował wówczas 79. miejsce na świecie[3].

Z powodu poważnych pulmonologicznych problemów zdrowotnych, 20 lat życia spędził w sanatorium. W tym okresie napisał jedną z fundamentalnych prac poświęconych szachowej grze końcowej, La fin de partie, w której zamieścił wszystkie w praktyce spotykane końcówki szachowe oraz dodatkowo 100 kompozycji (studium) własnego autorstwa. Wydanie drugie tego dzieła (w Niemczech, pomiędzy 1960 a 1970 rokiem, w czterech tomach) zawierało 2.336 końcowych pozycji i stanowiło przez wiele lat kompendium wiedzy o szachowych końcówkach. Praca ta zyskała w środowisku szachistów tak dużą popularność, że nazywana było po prostu Cheron.

Przykładowa kompozycja edytuj

Poniżej znajduje się jedna z bajkowych kompozycji André Chérona, w której białe, aby wygrać, promują osiem skoczków.

abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
André Chéron
Journal de Genève (1964)
białe zaczynają i wygrywają

Rozwiązanie: [1.b8S+ W:b8 2.a:b8S+ Kd6 3.c8S+ Ke6 4.d8S+ G:d8 5.e:d8S+ Kf6 6.g8S+ W:g8 7.h:g8S+ Kg6 8.f8S mat]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)

Publikacje edytuj

  • La fin de partie, 1923
  • Manuel d'échecs du débutant, 1928
  • Traité complet d'échecs, 1929
  • Initiation au problème d'échecs stratégique, 1930
  • Miniatures stratégiques françaises, 1936
  • Traité complet d'échecs, 1939
  • Nouveau manuel d'échecs du débutant
  • Les Échecs artistiques, 1957

Wydanie drugie La fin de partie w Niemczech:

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj