Wikipedia

Andreas Goldberger

austriacki skoczek narciarski

Andreas Goldberger (ur. 29 listopada 1972 w Ried im Innkreis) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny brązowy medalista olimpijski, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w lotach, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, dwukrotny zdobywca Pucharu KOP, a także zwycięzca Letniego Grand Prix. Jako pierwszy skoczek w historii oddał skok ponad 200-metrowy (202 m), lecz nie zdołał go ustać[1].

Andreas Goldberger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 listopada 1972
Ried im Innkreis

Klub

SC Waldzell

Wzrost

172 cm

Debiut w PŚ

4 stycznia 1991 w Innsbrucku (35. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

17 marca 1991 w Planicy (9. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

4 stycznia 1992 w Innsbrucku (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 stycznia 1993 w Innsbrucku

Rekord życiowy

225,0 m na Velikance w Planicy (18 marca 2000)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Lillehammer 1994 duża
brąz Lillehammer 1994 duża druż.
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2001 normalna druż.
srebro Falun 1993 normalna
srebro Thunder Bay 1995 duża
brąz Falun 1993 duża
brąz Falun 1993 duża druż.
brąz Trondheim 1997 normalna
brąz Lahti 2001 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 1996 indywidualnie
srebro Harrachov 1992 indywidualnie
brąz Planica 2004 drużynowo
Inne nagrody
Puchar świata w skokach
Kryształowa Kula
1992/1993
Kryształowa Kula
1994/1995
Kryształowa Kula
1995/1996
3. miejsce
1993/1994
Puchar Świata w lotach narciarskich
Mała Kryształowa Kula
1994/1995
Mała Kryształowa Kula
1995/1996
2. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1992/1993
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
1995
srebro 2. miejsce
1999
srebro 2. miejsce
2001
brąz 3. miejsce
1994
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
1992/1993
złoto 1. miejsce
1994/1995
srebro 2. miejsce
1996/1997
brąz 3. miejsce
1993/1994
Turniej Nordycki
srebro 2. miejsce
2001
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
1994/1995
złoto 1. miejsce
1995/1996
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Odznaka Zasługi I Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Przebieg kariery edytuj

 
Goldberger podczas PŚ w Zakopanem w 2003

W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1991 w Innsbrucku, podczas trzeciego konkursu 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. W konkursie tym, podobnie jak dwa dni później w Bischofshofen zajął 35. miejsce. Pierwsze punkty zdobył 17 marca 1991 w Planicy, gdzie zajął 9. miejsce. W sezonie 1990/1991 wystartował jeszcze tylko w jednym konkursie, ponownie w Planicy, gdzie zajął siódmą pozycję, co dało mu 37. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Równocześnie zajął 14. miejsce w sezonie 1990/1991 Pucharu Świata w lotach.

W sezonie 1991/1992 rywalizację rozpoczął ponownie od konkursu w Innsbrucku, gdzie zajął drugie miejsce (wyprzedził go tylko Toni Nieminen). Podobnie jak rok wcześniej nie startował w niemieckiej części Turnieju Czterech Skoczni, co spowodowało, że zajął odległe pozycje w klasyfikacji końcowej. Dwa miesiące później zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie (wygrał Noriaki Kasai). Dziewięciokrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Świata, przy tym trzykrotnie stał na podium, dzięki czemu zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej tego sezonu. Był ponadto drugi w klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 w lotach, ustępując tylko swemu rodakowi Wernerowi Rathmayrowi.

W sezonie 1992/1993 podczas konkursu w Oberstdorfie był drugi, w Garmisch-Partenkirchen trzeci, a 4 stycznia 1992 w Innsbrucku odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo. Wynik ten powtórzył także w Bischofshofen, co pozwoliło mu zwyciężyć w 41. Turnieju Czterech Skoczni. Na mistrzostwach świata w Falun (1993) zdobył trzy medale. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni po pierwszej serii skoków zajmował trzecie miejsce za Masahiko Haradą i Ivanem Lunardim. Jednak w drugiej kolejce uzyskał 88,5 metra, co było drugą odległością tej serii i awansował na drugie miejsce. Zwyciężył Harada, a trzecie miejsce zajął Jaroslav Sakala. Na dużym obiekcie sytuacja wyglądała podobnie, z tym że po pierwszej serii Austriaka nie było na miejscu gwarantującym medal, a na prowadzeniu znajdował się Espen Bredesen po skoku na odległość 125,5 m. W drugiej serii Goldberger uzyskał najlepszą odległość, skacząc 118,5 m i zdobył brązowy medal. Pierwsze miejsce obronił Bredesen, a drugi był Sakala. Ponadto w konkursie drużynowym wraz z Ernstem Vettorim, Heinzem Kuttinem i Stefanem Horngacherem wywalczył kolejny brązowy medal. Łącznie w tym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, przy czym dwukrotnie zwyciężał, trzykrotnie był drugi i cztery razy trzeci, co dało mu pierwszą w karierze Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. W klasyfikacji generalnej PŚ w lotach był trzeci, za Sakalą i Didierem Mollardem.

W sezonie 1993/1994 odbyły się igrzyska olimpijskie w Lillehammer. Po pierwszej serii skoków w konkursie indywidualnym na dużej skoczni Goldberger zajmował trzecią pozycję za Jensem Weißflogiem i Espenem Bredesenem. W drugiej serii zdołał obronić swą pozycję i zdobył brązowy medal. W konkursie na normalnej skoczni po pierwszym skoku znajdował się na czwartej pozycji, za Bredesenem, Lasse Ottesenem i Noriakim Kasaim, który wyprzedzał go o 0,5 punktu. W drugiej kolejce osiągnął dopiero dziesiąty wynik i ostatecznie zajął siódmą pozycję. Austriacy w składzie: Heinz Kuttin, Christian Moser, Stefan Horngacher i Goldberger wywalczyli brązowy medal. W tym sezonie zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej 42. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak był trzeci w Oberstdorfie, piąty w Ga-Pa i Bischofshofen oraz zwyciężył w Innsbrucku. Trzeci był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, za Bredesnem i Weißflogiem. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 1994 zajął 13. miejsce. Po zakończeniu sezonu zimowego wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach, zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej za Takanobu Okabe i Ari-Pekką Nikkolą.

W sezonie 1994/1995 z 21 rozegranych indywidualnych konkursów PŚ Goldberger wygrał 10, a pięć razy był drugi, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej z przewagą ponad 600 punktów nad drugim Roberto Ceconem. Za wyniki w lotach zdobył Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w PŚ w lotach. Najlepszy był także w 43. Turnieju Czterech Skoczni, podczas którego był drugi w trzech pierwszych konkursach, a w Bischofshofen zwyciężył. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni (zwyciężył Tommy Ingebrigtsen). Wyprzedził on Austriaka o 13,1 punktu, a na trzecim miejscu uplasował się Jens Weißflog, który z kolei stracił 29,6 punktu do drugiego miejsca. W konkursie drużynowym reprezentacja Austrii z Goldbergerem zajęła szóste miejsce. Szósty był także w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Latem 1995 zwyciężył w drugiej edycji Letniego Grand Prix w skokach.

W sezonie 1995/1996 po raz trzeci w karierze zdobył Kryształową Kulę i po raz drugi z rzędu Puchar KOP oraz Małą Kryształową Kulę PŚ w lotach. W 27 startach w PŚ sześciokrotnie zwyciężał i po dwa razy stawał na drugim i trzecim stopniu podium. W tym sezonie odniósł także swoje ostatnie zwycięstwo w pucharowych zawodach – 9 marca 1996 w Harrachovie. Miesiąc wcześniej triumfował na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, wyprzedzając Janne Ahonena i Urbana Franca.

W 1997 na mistrzostwach świata w Trondheim wywalczył brązowy medal na normalnej skoczni, ustępując tylko Ahonenowi i Haradzie. Kazuyoshi Funaki, który zajął czwarte miejsce, stracił do Austriaka zaledwie 1 punkt. Na dużym obiekcie szansę na dobre miejsce stracił już po pierwszym skoku, w którym uzyskał zaledwie 90,5 m, co dało mu 47. miejsce. W konkursie drużynowym Austriacy z Goldbergerem w składzie zajęli czwarte miejsce. Brązowy medal przegrali z reprezentacją Niemiec o 4,7 punktu. W 45. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce, za Primožem Peterką, a o 0,1 punktu przed Dieterem Thomą. Z czterech konkursów tego Turnieju był kolejno trzeci, drugi, czwarty i ósmy. W klasyfikacji generalnej sezonu 1996/1997 Pucharu Świata zajął szóste miejsce, sześciokrotnie stając na podium w poszczególnych konkursach.

W sezonie 1997/1998 ani razu nie zdołał stanąć na podium, zajmując ostatecznie 17. miejsce w klasyfikacji generalnej. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano w lutym 1998 wystartował tylko w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, gdzie zajął 22. miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie zajął 14. miejsce. W kolejnym sezonie skoków 1998/1999 tylko raz stanął na podium 30 grudnia 1998 w Oberstdorfie, gdzie był drugi. W następnych konkursach 46. edycji Turnieju Czterech Skoczni był kolejno siódmy, jedenasty i dziewiętnasty, co dało mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej. Walkę o trzecie miejsce przegrał z Janne Ahonenem, ale był w tej edycji najwyżej sklasyfikowanym Austriakiem. Nie brał udziału w mistrzostwach świata w Ramsau w lutym 1999, a w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata zajął siedemnaste miejsce.

Latem 1999 zajął drugie miejsce w szóstej edycji Letniego Grand Prix w skokach, przegrywając jedynie ze Svenem Hannawaldem. Dobre wyniki w lecie przełożyły się na zimowy sezon 1999/2000. 27 listopada 1999 w Kuopio zajął drugie miejsce, ustępując jedynie Martinowi Schmittowi. Później jeszcze pięciokrotnie stawał na podium, raz był drugi i cztery razy trzeci. Dobre wyniki w 48. Turnieju Czterech Skoczni dały mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Piąty był także w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach, a w Pucharze Świata w lotach był czwarty. W 2000 na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund zajął ósme miejsce. W tym samym roku ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego (225,0 metrów). Dokonał tego 18 marca 2000 na Velikance w Planicy. Rekord ten utrzymał się aż do zakończenia sezonu 2002/2003, kiedy najpierw został wyrównany przez Adama Małysza, a następnie trzykrotnie poprawiony przez Mattiego Hautamäkiego, który uzyskał kolejno 227,5 m, 228,5 m oraz 231,0 m.

W sezonie 2000/2001 wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti. Zajął tam 11. miejsce indywidualnie na dużej skoczni, a następnie wspólnie z Wolfgangiem Loitzlem, Martinem Höllwarthem i Stefanem Horngacherem zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursach na skoczni normalnej był szósty indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. 9 marca 2001 w Trondheim wywalczył jedyne swoje podium w tym sezonie, zajmując drugie miejsce za Adamem Małyszem. Polak był także jedynym skoczkiem, który wyprzedził Austriaka w klasyfikacji generalnej piątej edycji Turnieju Nordyckiego oraz ósmej edycji Letniego Grand Prix w skokach.

Kolejne podium wywalczył 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt, gdzie zajął trzecie miejsce za Hannawaldem i Małyszem. Było to jego jedyne podium w całym sezonie 2001/2002. W klasyfikacji generalnej PŚ był trzynasty. Wystartował także na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie w 2002, gdzie zajął. 29. miejsce. W sezonie 2002/2003 trzykrotnie stawał na podium, w tym po raz ostatni w karierze, 1 stycznia 2003 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie był drugi. Swój ostatni sukces osiągnął na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie w konkursie drużynowym wraz z Andreasem Widhölzlem, Wolfgangiem Loitzlem i Thomasem Morgensternem zdobył brązowy medal. W konkursie indywidualnym nie wystartował. Ostatni występ w Pucharze Świata zaliczył 6 marca 2005 w Lahti, gdzie zajął 49. miejsce. Oficjalne zakończenie kariery ogłosił 13 stycznia 2006 po oddaniu swego ostatniego skoku na skoczni Kulm w Tauplitz. Łącznie w przeciągu całej kariery 63 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 20 razy zwyciężał, 25 razy był drugi i 18 razy trzeci. Pod względem liczby zwycięstw w klasyfikacji generalnej PŚ w skokach jest na trzecim miejscu w historii, za Mattim Nykänenem i Adamem Małyszem.

Emerytura edytuj

 
Goldberger na benefisie Adama Małysza

Obecnie Andreas jest komentatorem austriackiej stacji ORF1 i występuje w tej roli podczas większości zawodów w skokach narciarskich Pucharu Świata. Podczas Turnieju Czterech Skoczni występował jako przedskoczek z kamerą na kasku, a w czasie najazdu po rozbiegu i tuż po wylądowaniu mówił przez mikrofon.

W 2006 roku wziął udział w drugiej edycji austriackiego Tańca z gwiazdami.

W 1997 roku Goldberger przyznał, że brał kokainę, w rezultacie został zawieszony przez Austriacki Związek Narciarski na sześć miesięcy. W listopadzie 1997 roku ogłosił, że będzie skakał w barwach Jugosławii[2] Doszedł jednak do porozumienia z krajowym Związkiem i pozostał członkiem reprezentacji Austrii.

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

1994   Lillehammer – brązowy medal (K-120), 7. miejsce (K-90)
1998   Nagano/Hakuba – 22. miejsce (K-90)

Drużynowo edytuj

1994   Lillehammer – brązowy medal[a]

Starty A. Goldbergera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3.  20 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 indywid. 128,5 m 121,5 m 255,0 pkt 19,5 pkt Jens Weißflog
3.  23 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 druż.[a] 123,5 m 127,5 m 918,9 pkt (254,3 pkt) 51,2 pkt Niemcy
7. 25 lutego 1994   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 indywid. 98,0 m 93,5 m 258,0 pkt 24,0 pkt Espen Bredesen
22. 11 lutego 1998   Hakuba Olimpijska K-90 indywid. 81,0 m 81,5 m 196,5 pkt 38,0 pkt Jani Soininen

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

1993   Falun – brązowy medal (K-115), srebrny medal (K-90)
1995   Thunder Bay – 6. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
1997   Trondheim – brązowy medal (K-90), 47. miejsce (K-120)
2001   Lahti – 11. miejsce (K-116), 6. miejsce (K-90)

Drużynowo edytuj

1993   Falun – brązowy medal[b]
1995   Thunder Bay – 6. miejsce[c]
1997   Trondheim – 4. miejsce[d]
2001   Lahti – brązowy medal (K-116)[e], złoty medal (K-90)[f]

Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3.  21 lutego 1993   Falun Lugnet K-115 indywid. 113,0 m 118,5 m 237,6 pkt 3,8 pkt Espen Bredesen
3.  23 lutego 1993   Falun Lugnet K-115 druż.[b] 105,0 m 107,5 m 745,4 pkt (201,5 pkt) 76,1 pkt Norwegia
2.  27 lutego 1993   Falun Lugnet K-90 indywid. 89,5 m 88,5 m 231,3 pkt 6,5 pkt Masahiko Harada
6. 12 marca 1995   Thunder Bay Normal Thunder K-90 indywid. 98,5 m 81,0 m 230,0 pkt 36,0 pkt Takanobu Okabe
6. 16 marca 1995   Thunder Bay Big Thunder K-120 druż.[c] 129,5 m 130,0 m 728,1 pkt (269,6 pkt) 170,9 pkt Finlandia
2.  18 marca 1995   Thunder Bay Big Thunder K-120 indywid. 127,5 m 127,5 m 259,5 pkt 13,1 pkt Tommy Ingebrigtsen
3.  22 lutego 1997   Trondheim Granåsen K-90 indywid. 96,0 m 94,0 m 257,0 pkt 6,5 pkt Janne Ahonen
4. 27 lutego 1997   Trondheim Granåsen K-120 druż.[d] 117,0 m 119,5 m 840,9 pkt (229,7 pkt) 114,4 pkt Finlandia
47. 1 marca 1997   Trondheim Granåsen K-120 indywid. 90,5 m — 58,4 pkt 193,7 pkt Masahiko Harada
11. 19 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-116 indywid. 111,5 m 113,0 m 217,5 pkt 58,8 pkt Martin Schmitt
6. 23 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-90 indywid. 80,5 m 93,5 m 216,5 pkt 29,5 pkt Adam Małysz
3.  24 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-116 druż.[e] 90,5 m 96,5 m 880,2 pkt (141,0 pkt) 59,6 pkt Niemcy
1.  25 lutego 2001   Lahti Salpausselkä K-90 druż.[f] 86,5 m 91,0 m 953,5 pkt (224,5 pkt) —

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

1992   Harrachov – srebrny medal
1994   Planica – 13. miejsce
1996   Tauplitz – złoty medal
1998   Oberstdorf – 14. miejsce
2000   Vikersund – 8. miejsce
2002   Harrachov – 29. miejsce

Drużynowo edytuj

2004   Planica – brązowy medal[g]

Starty A. Goldbergera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
2.  22 marca 1992   Harrachov Čerťák K-180 indywid. 175,0 m 179,0 m 112,0 m — 377,0 pkt 15,5 pkt Noriaki Kasai
13. 20 marca 1994   Planica Velikanka K-185 indywid. 141,0 m 128,0 m — — 221,3 pkt 130,0 pkt Jaroslav Sakala
1.  10-11 lutego 1996   Tauplitz Kulm K-185 indywid. 183,0 m 183,0 m 194,0 m 198,0 m 738,1 pkt —
14. 24-25 stycznia 1998   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 indywid. 138,0 m 181,0 m 185,5 m 191,0 m 645,1 pkt 131,3 pkt Kazuyoshi Funaki
8. 12-14 lutego 2000   Vikersund Vikersundbakken K-185 indywid. 160,5 m 145,0 m 187,5 m —[h] 450,1 pkt 86,7 pkt Sven Hannawald
29. 9-10 marca 2002   Harrachov Čerťák K-185 indywid. 149,5 m 140,5 m —[h] —[h] 243,5 pkt 152,8 pkt Sven Hannawald
3.  22 lutego 2004   Planica Velikanka K-185 druż.[g] 197,0 m 197,5 m 1620,8 pkt (383,4 pkt) 91,0 pkt Norwegia

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[3]
1990/1991 37.
1991/1992 8.
1992/1993 1.
1993/1994 3.
1994/1995 1.
1995/1996 1.
1996/1997 6.
1997/1998 17.
1998/1999 17.
1999/2000 5.
2000/2001 14.
2001/2002 13.
2002/2003 12.
2003/2004 18.
2004/2005 36.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 3 stycznia 1993   Innsbruck Bergisel K-108 109,0 m 106,0 m 229,8 pkt * TCS 1992/1993
2. 6 stycznia 1993   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 123,5 m 120,5 m 237,1 pkt * TCS 1992/1993
3. 17 grudnia 1993   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 120,5 m 124,0 m 242,1 pkt —
4. 4 stycznia 1994   Innsbruck Bergisel K-108 114,5 m 104,0 m 233,4 pkt * TCS 1993/1994
5. 11 grudnia 1994   Planica Srednija Velikanka K-92 96,0 m 102,5 m 258,5 pkt —
6. 6 stycznia 1995   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 127,5 m 128,5 m 261,3 pkt * TCS 1994/1995
7. 8 stycznia 1995   Willingen Mühlenkopfschanze K-120 125,0 m 126,5 m 250,7 pkt —
8. 21 stycznia 1995   Sapporo Miyanomori K-90 90,0 m 95,0 m 245,5 pkt —
9. 28 stycznia 1995   Lahti Salpausselkä K-90 90,5 m 89,5 m 234,5 pkt —
10. 8 lutego 1995   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 134,0 m 128,5 m 272,5 pkt —
11. 12 lutego 1995   Oslo Holmenkollbakken K-110 119,0 m 111,5 m 254,9 pkt —
12. 18 lutego 1995   Vikersund Vikersundbakken K-170 174,0 m 179,0 m 358,1 pkt * Loty 1994/1995
13. 19 lutego 1995   Vikersund Vikersundbakken K-170 181,0 m 188,0 m 373,3 pkt * Loty 1994/1995
14. 25 lutego 1995   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 192,0 m 196,0 m 348,8 pkt * Loty 1994/1995
15. 4 stycznia 1996   Innsbruck Bergisel K-108 111,5 m 109,5 m 238,8 pkt * TCS 1995/1996
16. 14 stycznia 1996   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 127,5 m 118,0 m 245,9 pkt —
17. 21 stycznia 1996   Sapporo Ōkurayama K-120 117,5 m 107,0 m 224,1 pkt *ex aequo z Ari-Pekka Nikkola
18. 28 stycznia 1996   Zakopane Wielka Krokiew K-116 122,5 m 125,5 m 267,3 pkt —
19. 11 lutego 1996   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 194,0 m 198,0 m 385,9 pkt *Drugi dzień mistrzostw świata w lotach
20. 9 marca 1996   Harrachov Čerťák K-180 204,0 m 190,0 m 385,8 pkt * Loty 1995/1996

Miejsca na podium edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
1990/1991 - - - -
1991/1992 - 2 1 3
1992/1993 2 3 4 9
1993/1994 2 3 3 8
1994/1995 10 5 - 15
1995/1996 6 2 2 10
1996/1997 - 4 2 6
1997/1998 - - - -
1998/1999 - 1 - 1
1999/2000 - 2 4 6
2000/2001 - 1 - 1
2001/2002 - - 1 1
2002/2003 - 2 1 3
2003/2004 - - - -
2004/2005 - - - -
Suma 20 25 18 63

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 stycznia 1992   Innsbruck Bergisel K-108 107,5 m 104,5 m 215,6 pkt 2. 13,4 pkt Toni Nieminen
2. 26 stycznia 1992   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-182 187,0 m 184,0 m 363,0 pkt 3. 2,0 pkt Werner Rathmayr
3. 22 marca 1992   Harrachov Čerťák K-180 175,0 m 179,0 m 377,0 pkt 2. 15,5 pkt Noriaki Kasai
4. 6 grudnia 1992   Falun Lugnet K-115 111,5 m 114,5 m 223,9 pkt 2. 4,3 pkt Werner Rathmayr
5. 30 grudnia 1992   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 116,0 m 115,0 m 237,4 pkt 2. 0,3 pkt Christof Duffner
6. 1 stycznia 1993   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-107 100,5 m 101,0 m 216,5 pkt 3. 4,3 pkt Noriaki Kasai
7. 3 stycznia 1993   Innsbruck Bergisel K-108 109,0 m 106,0 m 229,8 pkt 1. —
8. 6 stycznia 1993   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 123,5 m 120,5 m 237,1 pkt 1. —
9. 30 stycznia 1993   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 184,0 m 176,0 m 337,5 pkt 3. 1,5 pkt Jaroslav Sakala
10. 31 stycznia 1993   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 178,0 m 185,0 m 340,5 pkt 3. 15,0 pkt Jaroslav Sakala
11. 11 marca 1993   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 113,5 m 110,5 m 201,1 pkt 3. 16,8 pkt Espen Bredesen
12. 28 marca 1993   Planica Bloudkova Velikanka K-120 121,0 m 126,5 m 245,0 pkt 2. 9,7 pkt Espen Bredesen
13. 11 grudnia 1993   Planica Srednija Velikanka K-92 99,0 m 96,5 m 256,0 pkt 3. 12,5 pkt Espen Bredesen
14. 12 grudnia 1993   Planica Bloudkova Velikanka K-120 130,5 m 133,5 m 274,2 pkt 2. 0,5 pkt Jens Weißflog
15. 14 grudnia 1993   Predazzo Trampolino Dal Ben K-90 80,0 m 92,5 m 220,5 pkt 3. 18,0 pkt Jens Weißflog
16. 17 grudnia 1993   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 120,5 m 124,0 m 242,1 pkt 1. —
17. 30 grudnia 1993   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 118,5 m 103,0 m 217,2 pkt 3. 20,9 pkt Jens Weißflog
18. 4 stycznia 1994   Innsbruck Bergisel K-108 114,5 m 104,0 m 233,4 pkt 1. —
19. 22 stycznia 1994   Sapporo Miyanomori K-90 84,5 m 89,0 m 221,5 pkt 2. 9,0 pkt Jens Weißflog
20. 26 marca 1994   Thunder Bay Normal Thunder K-90 98,5 m 83,5 m 237,0 pkt 2. 1,0 pkt Gerd Siegmund
21. 10 grudnia 1994   Planica Srednija Velikanka K-92 93,0 m 92,0 m 235,0 pkt 2. 8,0 pkt Kazuyoshi Funaki
22. 11 grudnia 1994   Planica Srednija Velikanka K-92 96,0 m 102,5 m 258,5 pkt 1. —
23. 30 grudnia 1994   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 113,0 m 113,5 m 226,7 pkt 2. 1,2 pkt Reinhard Schwarzenberger
24. 1 stycznia 1995   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-107 109,0 m 113,5 m 241,8 pkt 2. 5,8 pkt Janne Ahonen
25. 4 stycznia 1995   Innsbruck Bergisel K-108 102,0 m 112,5 m 225,6 pkt 2. 22,1 pkt Kazuyoshi Funaki
26. 6 stycznia 1995   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 127,5 m 128,5 m 261,3 pkt 1. —
27. 8 stycznia 1995   Willingen Mühlenkopfschanze K-120 125,0 m 126,5 m 250,7 pkt 1. —
28. 15 stycznia 1995   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 125,5 m 127,0 m 256,0 pkt 2. 2,2 pkt Roberto Cecon
29. 21 stycznia 1995   Sapporo Miyanomori K-90 90,0 m 95,0 m 245,5 pkt 1. —
30. 28 stycznia 1995   Lahti Salpausselkä K-90 90,5 m 89,5 m 234,5 pkt 1. —
31. 8 lutego 1995   Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 134,0 m 128,5 m 272,5 pkt 1. —
32. 12 lutego 1995   Oslo Holmenkollbakken K-110 119,0 m 111,5 m 254,9 pkt 1. —
33. 18 lutego 1995   Vikersund Vikersundbakken K-170 174,0 m 179,0 m 358,1 pkt 1. —
34. 19 lutego 1995   Vikersund Vikersundbakken K-170 181,0 m 188,0 m 373,3 pkt 1. —
35. 25 lutego 1995   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 192,0 m 196,0 m 348,8 pkt 1. —
36. 12 grudnia 1995   Predazzo Trampolino Dal Ben K-90 89,0 m 91,0 m 235,5 pkt 3. 8,5 pkt Mika Laitinen
37. 4 stycznia 1996   Innsbruck Bergisel K-108 111,5 m 109,5 m 238,8 pkt 1. —
38. 13 stycznia 1996   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 117,5 m 114,5 m 220,1 pkt 3. 8,6 pkt Jani Soininen
39. 14 stycznia 1996   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 127,5 m 118,0 m 245,9 pkt 1. —
40. 21 stycznia 1996   Sapporo Ōkurayama K-120 117,5 m 107,0 m 224,1 pkt 1. —
41. 27 stycznia 1996   Zakopane Wielka Krokiew K-116 122,0 m 125,0 m 264,5 pkt 2. 11,5 pkt Primož Peterka
42. 28 stycznia 1996   Zakopane Wielka Krokiew K-116 122,5 m 125,5 m 267,3 pkt 1. —
43. 10 lutego 1996   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 183,0 m 183,0 m 352,2 pkt 2. 4,8 pkt Janne Ahonen
44. 11 lutego 1996   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 194,0 m 198,0 m 385,9 pkt 1. —
45. 9 marca 1996   Harrachov Čerťák K-180 204,0 m 190,0 m 385,8 pkt 1. —
46. 7 grudnia 1996   Ruka Rukatunturi K-120 135,5 m 127,5 m 274,4 pkt 3. 29,0 pkt Takanobu Okabe
47. 15 grudnia 1996   Harrachov Čertak K-120 113,5 m 124,0 m 231,0 pkt 2. 4,1 pkt Primož Peterka
48. 29 grudnia 1996   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 119,5 m 117,0 m 246,7 pkt 3. 6,3 pkt Dieter Thoma
49. 1 stycznia 1997   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-107 114,0 m 114,0 m 228,9 pkt 2. 13,0 pkt Primož Peterka
50. 8 lutego 1997   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 191,5 m 190,0 m 369,3 pkt 2. 10,6 pkt Takanobu Okabe
51. 9 lutego 1997   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 195,5 m 200,5 m 379,2 pkt 2. 7,0 pkt Primož Peterka
52. 30 grudnia 1998   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 119,0 m 114,5 m 242,8 pkt 2. 2,0 pkt Martin Schmitt
53. 27 listopada 1999   Kuopio Puijo K-120 121,0 m — 118,8 pkt 2. 5,1 pkt Martin Schmitt
54. 4 grudnia 1999   Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 119,0 m 122,5 m 235,2 pkt 3. 18,7 pkt Andreas Widhölzl
55. 29 grudnia 1999   Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 112,5 m 116,5 m 233,2 pkt 2. 9,8 pkt Martin Schmitt
56. 27 lutego 2000   Iron Mountain Pine Mountain K-120 125,0 m — 124,0 pkt 3. 7,2 pkt Martin Schmitt
57. 5 marca 2000   Lahti Salpausselkä K-116 119,0 m 125,0 m 253,1 pkt 3. 5,1 pkt Martin Schmitt
58. 19 marca 2000   Planica Velikanka K-185 208,0 m 200,0 m 401,1 pkt 3. 9,6 pkt Sven Hannawald
59. 9 marca 2001   Trondheim Granåsen K-120 121,0 m 134,0 m 253,5 pkt 2. 1,1 pkt Adam Małysz
60. 2 grudnia 2001   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 121,5 m 124,5 m 241,8 pkt 3. 35,6 pkt Sven Hannawald
61. 15 grudnia 2002   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 123,5 m 133,5 m 264,1 pkt 2. 9,4 pkt Martin Höllwarth
62. 22 grudnia 2002   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 129,0 m 129,0 m 268,9 pkt 3. 14,0 pkt Sven Hannawald
63. 1 stycznia 2003   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 121,5 m 123,0 m 261,1 pkt 2. 3,5 pkt Primož Peterka

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[4]
Sezon 1990/1991
                                            punkty
- - - - - - - - 35 35 - - - - - - - - - 9 7 - 16
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - - - - - 2 6 7 16 4 5 3 23 24 6 5 75 11 2 - 123
Sezon 1992/1993
                                  punkty
5 2 15 - - 2 3 1 1 19 3 3 10 6 3 8 2 206
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
                                      punkty
3 2 3 1 41 3 5 1 5 46 6 12 2 4 23 5 13 2 8 927
Sezon 1994/1995
                                          punkty
2 1 2 2 2 1 1 4 2 1 12 1 13 4 17 16 1 1 1 1 1 1571
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
7 5 5 5 3 44 49 14 30 4 1 5 3 1 22 1 2 1 2 1 5 11 4 14 10 1 9 4 1416
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
6 4 3 7 10 2 3 2 4 8 9 9 10 4 22 - - 2 2 47 - - - - - 817
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
- - - - - 10 6 7 11 5 6 24 37 12 26 7 46 10 29 36 50 47 14 50 37 32 48 327
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
20 q 7 17 10 10 36 22 2 7 11 19 39 11 9 28 - - 23 30 - 10 28 16 26 28 22 - q 400
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
2 16 3 6 14 6 7 2 5 6 8 4 4 19 9 13 17 40 7 12 3 5 3 4 6 3 1034
Sezon 2000/2001
                                          punkty
27 22 20 20 23 28 - 17 18 - - 27 47 42 15 9 5 6 2 4 7 373
Sezon 2001/2002
                                            punkty
12 8 4 3 31 9 21 7 10 10 22 17 10 13 51 13 - - 31 29 11 18 419
Sezon 2002/2003
                                                      punkty
21 18 19 8 7 2 7 3 14 2 8 22 8 9 5 - - - 14 38 23 25 - - - - - 556
Sezon 2003/2004
                                              punkty
6 62 17 18 17 40 15 28 12 6 6 18 6 53 26 28 23 22 44 33 29 26 19 299
Sezon 2004/2005
                                                        punkty
- - dq 12 25 19 27 32 39 17 39 27 - 21 27 27 23 40 50 - - 25 49 q - - q - 94
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1990/1991 47. [5]
1991/1992 38. [6]
1992/1993 1. [3]
1993/1994 3.
1994/1995 1.
1995/1996 7.
1996/1997 2.
1997/1998 4.
1998/1999 9.
1999/2000 5.
2000/2001 26.
2001/2002 9.
2002/2003 9.
2003/2004 24.
2004/2005 28.

Turniej Nordycki edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1998 40. [7]
1999 19. [8]
2000 3. [9]
2001 2. [10]
2002 23. [3]
2004 27.
2005 69.

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[3]
1990/1991 14.
1991/1992 2.
1992/1993 3.
1993/1994 13.
1994/1995 1.
1995/1996 1.
1996/1997 5.
1997/1998 15.
1998/1999 34.
1999/2000 4.
2000/2001 7.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[11]
1994 3.
1995 1.
1996 18.
1998 6.
1999 2.
2000 13.
2001 2.
2002 19.
2003 17.
2004 52.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 27 sierpnia 1995   Hinterzarten Adlerschanze K-90 95,0 m 91,0 m 249,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 1 września 1994   Predazzo Trampolino Dal Ben K-90 89,0 m 93,0 m 234,5 pkt 2. 11,0 pkt Takanobu Okabe
2. 19 sierpnia 1995   Kuopio Puijo K-90 101,5 m 92,5 m 259,0 pkt 2. 1,5 pkt Kazuyoshi Funaki
3. 20 sierpnia 1995   Trondheim Granåsen K-120 124,5 m 120,5 m 248,0 pkt 2. 6,2 pkt Zbyněk Krompolc
4. 27 sierpnia 1995   Hinterzarten Adlerschanze K-90 95,0 m 91,0 m 249,0 pkt 1. —
5. 8 sierpnia 1999   Hinterzarten Adlerschanze K-95 104,5 m 100,5 m 264,0 pkt 3. 9,0 pkt Sven Hannawald
6. 14 sierpnia 1999   Courchevel Tremplin Le Praz K-120 123,5 m 124,5 m 248,9 pkt 3. 6,6 pkt Andreas Widhölzl
7. 22 sierpnia 1999   Stams Brunnentalschanzen K-105 114,5 m 108,5 m 259,9 pkt 3. 5,4 pkt Martin Schmitt
8. 15 września 1999   Sapporo Ōkurayama K-120 135,5 m 138,0 m 282,8 pkt 2. 1,1 pkt Andreas Widhölzl
9. 12 sierpnia 2001   Hinterzarten Adlerschanze K-95 100,5 m 102,0 m 258,0 pkt 2. 8,5 pkt Martin Höllwarth
10. 5 września 2001   Sapporo Ōkurayama K-120 124,0 m 126,0 m 251,0 pkt 2. 16,3 pkt Stefan Horngacher
11. 8 września 2001   Hakuba Olimpijska K-120 125,5 m 121,0 m 247,7 pkt 3. 2,5 pkt Stefan Horngacher

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[4]
1994
      punkty
6 2 7 668,3
1995
        punkty
2 2 1 4 1007,4
1996
          punkty
5 11 29 - - 71
1998
            punkty
9 5 8 5 6 11 215
1999
          punkty
3 3 3 6 2 300
2000
                punkty
24 16 q 20 9 16 4 8 159
2001
              punkty
6 2 14 7 2 3 4 364
2002
            punkty
16 14 16 - - 14 66
2003
        punkty
- - 11 7 60
2004
              punkty
46 45 26 40 q - - 5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Europy edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
1988/1989 niesklasyfikowany
1989/1990 61.
1990/1991 11.
1991/1992 13.

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 29 grudnia 1991   St. Aegyd Klaushoferschanze K-73 70,5 m 70,5 m 214,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Europy chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 lutego 1991   Willingen Mühlenkopfschanze K-110 111,0 m 101,5 m 216,1 pkt 2. 13,1 pkt Ralf Gebstedt
2. 14 grudnia 1991   Oberwiesenthal Fichtelbergschanze K-90 90,0 m 86,0 m 218,1 pkt 2. 23,3 pkt Martin Höllwarth
3. 29 grudnia 1991   St. Aegyd Klaushoferschanze K-73 70,5 m 70,5 m 214,0 pkt 1. – –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy edytuj

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego.[12]

Sezon 1988/1989
                                    punkty
- - - - - - - 56 18 21 - - - - - - - - 0
Sezon 1989/1990
                                punkty
- 31 - - - - - 7 - - - - - - - - 9
Sezon 1990/1991
                                    punkty
17 - 12 29 26 17 10 11 15 - 2 12 21 - - 11 - - 45
Sezon 1991/1992
                                          punkty
2 25 12 1 - - 11 - - - - - - - - - - - - - - 54
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

- – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[13]
1991/1992[i] 13.
1993/1994 71.
1994/1995 60.
1995/1996 89.

Zwycięstwa w konkursach PK chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 29 grudnia 1991   St. Aegyd Klaushoferschanze K-73 70,5 m 70,5 m 214,0 pkt
2. 17 grudnia 1994   Lahti Salpausselkä K-114 121,5 m 123,0 m 254,6 pkt
3. 31 stycznia 1996   Seefeld Casino Arena K-90 93,5 m 95,0 m 252,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach PK chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 grudnia 1991   Oberwiesenthal Fichtelbergschanze K-90 90,0 m 86,0 m 218,1 pkt 2. 23,3 pkt Martin Höllwarth
2. 29 grudnia 1991   St. Aegyd Klaushoferschanze K-73 70,5 m 70,5 m 214,0 pkt 1. – –
3. 5 grudnia 1993   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 88,5 m 94,5 m 239,5 pkt 3. 10,0 pkt Hiroya Saitō
4. 17 grudnia 1994   Lahti Salpausselkä K-114 121,5 m 123,0 m 254,6 pkt 1. – –
5. 18 grudnia 1994   Lahti Salpausselkä K-90 95,5 m 91,5 m 243,5 pkt 3. 13,0 pkt Kazuyoshi Funaki
6. 31 stycznia 1996   Seefeld Casino Arena K-90 93,5 m 95,0 m 252,0 pkt 1. – –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
                                          punkty
2 25 12 1 - - 11 - - - - - - - - - - - - - - 54
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
                                                                  punkty
5 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 105
Sezon 1994/1995
                                                                              punkty
- - - 1 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 160
Sezon 1995/1996
                                                                                punkty
- - - - - - - - 33 - - - - - - - - - 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Heinz Kuttin, Christian Moser, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
  2. ↑ a b Skład zespołu: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Stefan Horngacher, Andreas Goldberger
  3. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Christian Moser, Reinhard Schwarzenberger, Andreas Goldberger
  4. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Horngacher, Martin Höllwarth, Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger
  5. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher
  6. ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl, Andreas Goldberger, Stefan Horngacher, Martin Höllwarth
  7. ↑ a b Skład zespołu: Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern
  8. ↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
  9. ↑ Edycja 1991/1992 Pucharu Europy uznawana jest przez FIS za pierwszą edycję Pucharu Kontynentalnego.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mariusz Wesołowski: Z cyklu skoczkowie wszech czasów: Andreas Goldberger - złoty chłopak. skijumping.pl, 2006-05-25. [dostęp 2014-03-05].
  2. ↑ Nije Lako Biti Srbin(serb.)
  3. ↑ a b c d GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
  4. ↑ a b c Adam Kwieciński: GOLDBERGER Andreas. [dostęp 2023-12-27].
  5. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1990/1991 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  6. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1991/1992 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-08-22)]. (ang.).
  7. ↑ 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  8. ↑ 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  9. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  10. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  11. ↑ GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
  12. ↑ Wyniki Zawodnika [online], www.wyniki-skoki.hostingasp.pl [dostęp 2021-04-07].
  13. ↑ GOLDBERGER Andreas - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-27]. (ang.).
  14. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 1012. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).
  15. ↑ a b Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 17. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).
  16. ↑ Aufstellung aller durch den Bundespräsidenten verliehenen Ehrenzeichen für Verdienste um die Republik Österreich ab 1952. parlament.gv.at. s. 964. [dostęp 2014-02-10]. (niem.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andreas_Goldberger&oldid=72337704”