Anna Smasznowa

izraelska sportsmenka

Anna Smasznowa (ur. 16 lipca 1976 w Mińsku) – izraelska tenisistka, zwyciężczyni 12 turniejów zawodowych, reprezentantka Izraela w Pucharze Federacji.

Anna Smasznowa
Ilustracja
Państwo

 Izrael

Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1976
Mińsk

Wzrost

157 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1991

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

12 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

15 (3 lutego 2003)

Australian Open

3R (1995, 2003, 2005)

Roland Garros

4R (1995, 1998)

Wimbledon

3R (2000)

US Open

3R (1994)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

275 (10 lipca 2006)

Kariera tenisowa edytuj

Była czołową juniorką w ZSRR; w 1990 przeniosła się wraz z rodzicami do Izraela. W styczniu 1991 rozpoczęła karierę zawodową. W 1994 po raz pierwszy znalazła się w czołowej pięćdziesiątce rankingu światowego, m.in. dzięki pokonaniu na turnieju French Open Czeszki Novotnej (wówczas nr 5 na świecie). Od tego czasu jest regularnie klasyfikowana w pierwszej setce rankingu (z przerwą w 1997); odnosiła zwycięstwa m.in. nad Lori McNeil, Amy Frazier, Natallą Zwierawą, w 1995 i 1998 docierała do IV rundy (1/8 finału) French Open. W 1998 po raz pierwszy dotarła do półfinału turnieju rangi WTA Tour (w Sopocie), a rok później wygrała swój pierwszy turniej – w Taszkencie.

Przełomowym sezonem w jej karierze był rok 2002. Rozpoczęła go dwoma wygranymi turniejami z rzędu (Auckland i Canberra), potem wygrała jeszcze w Wiedniu i Szanghaju (w finale z Kurnikową). Osiągnęła półfinał w Berlinie i ćwierćfinał w Indian Wells, pokonała m.in. Belgijki Kim Clijsters i Justine Henin-Hardenne. W czerwcu 2002 awansowała do czołowej dwudziestki rankingu i miejsce to zachowała do końca sezonu, dzięki czemu po raz pierwszy (i jak dotąd jedyny) wystąpiła w turnieju Masters (odpadła w I rundzie z Sereną Williams). Dobre rezultaty osiągała również w kolejnym roku; w lutym 2003 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu w karierze (nr 15), wygrała turnieje na kortach ziemnych w Sopocie i Helsinkach, była w półfinale w Auckland i Moskwie oraz w czterech ćwierćfinałach. Wygrywała m.in. ze znanymi Rosjankami Zwonariową (na turnieju w New Haven wygrała mecz 0:6, 7:6, 6:2 ze stanu 0:6, 1:5; Zwonariewa wzięła jesienią 2003 rewanż w Linzu, wygrywając ze stanu 1:5 w trzecim secie), Myskiną, Pietrową i Kuzniecową. Sezon 2003 zakończyła na miejscu 16. na świecie, tym razem jednak nie wystarczyło to do udziału w Masters, ponieważ liczbę uczestniczek turnieju zredukowano do ośmiu.

Kolejny rok w karierze był mniej udany, Smasznowa spadła w rankingu o kilkanaście miejsc. Wygrała turniej w Wiedniu (pokonując w finale Australijkę Molik), w Filderstadt pokonała wysoko notowaną Japonkę Sugiyamę, ale często odpadała we wcześniejszych rundach, m.in. w Sopocie przegrała w 1/8 finału z Martą Domachowską. Pierwszej rundy nie przeszła również na igrzyskach olimpijskich w Atenach, przegrywając z Włoszką Garbin. W lipcu 2005 wygrała swój dziesiąty turniej rangi WTA Tour, w Modenie; jej finałowa przeciwniczka (Garbin) została zmuszona do zejścia z kortu z powodu kontuzji przy stanie 6:6 w pierwszym secie. Trzy tygodnie później Smasznowa świętowała jedenaste turniejowe zwycięstwo, w Budapeszcie.

Anna Smasznowa nie dysponuje szczególnymi warunkami fizycznymi; przy wzroście 1,57 m skuteczność gry zapewnia sobie precyzją minięć, pracą nóg, walecznością. Anna Kurnikowa po porażce w finale w Szanghaju w 2002 nazwała Smasznową „ścianą”. Należy dodać, że w odróżnieniu od Hiszpanki Sánchez Vicario, którą Smasznowa wskazuje jako swój wzór do naśladowania, reprezentantka Izraela gra bekhend jedną ręką. Jest zawodniczką praworęczną.

Reprezentowała Izrael w rozgrywkach Pucharu Federacji w latach 1992-1993 i ponownie od 2001; startowała również w mikstowym Pucharze Hopmana. W 2002 wyszła za mąż za Włocha Claudio Pistolesiego, swojego trenera i dawnego tenisistę. W 2004 rozwiedli się. Odbyła służbę wojskową w armii izraelskiej w 1997. Jest jedną z najskuteczniejszych zawodniczek pod względem meczów finałowych; do sierpnia 2006 grała w dwunastu finałach turniejów WTA Tour, wygrywając wszystkie.

W marcu 2007 roku oznajmiła, że po turnieju wimbledońskim chce zakończyć karierę sportową.

Wygrane turnieje edytuj

gra pojedyncza (12) edytuj

Lp Rok Turniej Finalistka Wynik
1. 1999   Taszkent   Laurence Courtois 6:3, 6:3
2. 2000   Knokke-Heist   Dominique Van Roost 6:2, 7:5
3. 2002   Auckland   Tatjana Panowa 6:2, 6:2
4. 2002   Canberra   Tamarine Tanasugarn 7:5, 7:6(2)
5. 2002   Wiedeń   Iroda Tulyaganova 6:4, 6:1
6. 2002   Szanghaj   Anna Kurnikowa 6:2, 6:3
7. 2003   Sopot   Klára Koukalová 6:2, 6:0
8. 2003   Helsinki   Jelena Kostanić 4:6, 6:4, 6:0
9. 2004   Wiedeń   Alicia Molik 6:2, 3:6, 6:2
10. 2005   Modena   Tathiana Garbin 6:6 krecz
11. 2005   Budapeszt   Catalina Castaño 6:2, 6:2
12. 2006   Budapeszt   Lourdes Domínguez Lino 6:1, 6:3

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1991   French Open Ceglana   Inés Gorrochategui 2:6, 7:5, 6:1

Bibliografia edytuj