Anton Hołowaty

Antin Andrijowicz Hołowaty, Anton Hołowaty (ur. 1744 w Nowych Sanżarach, zm. 28 stycznia^?/8 lutego 1797 w okolicy Lenkoranu) – kozacki wojskowy, Kozak zaporoski, oficer Armii Imperium Rosyjskiego, ataman koszowy Kozaków czarnomorskich.

Anton Hołowaty

ataman koszowy
Data i miejsce urodzenia	1744 Nowi Sanżary, Hetmanat, Imperium Rosyjskie
Data śmierci	28 stycznia?/8 lutego 1797 w pobliżu Lenkoranu, Persja
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-turecka
Odznaczenia

Studiował w Akademii Mohylańskiej w Kijowie. Początkowo pełnił funkcje wojskowe na Nowej Siczy. Po likwidacji Siczy Zaporoskiej przez Katarzynę II mianowany kapitanem Armii Imperium Rosyjskiego, jednocześnie pułkownik Buskiego Wojska Kozackiego. Członek delegacji kozackich do Petersburga.

Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej 1787–1792 jako dowódca flotylli kozackiej. Odznaczył się przy zdobyciu Tulczy, Izmaiła i Kilii. W 1792 roku otrzymał gramotę zezwalającą na przeniesienie Kozaków czarnomorskich na Kubań, od 1796 ataman koszowy Kozaków Czarnomorskich na Kubaniu.

Zmarł podczas działań wojennych Imperium Rosyjskiego przeciw Imperium Osmańskiemu i Persji. Pochowany na półwyspie Sara w dzisiejszym Azerbejdżanie, mogiła zachowała się po dziś dzień.

Odznaczony Krzyżem św. Jerzego IV klasy i Orderem św. Włodzimierza III klasy. Autor słów kilku znanych pieśni kozackich.

Jego bratem był Pawło Hołowaty, ostatni sędzia wojskowy Siczy Zaporoskiej.

Bibliografia, literatura

• Головатый Антон w: Енциклопедія історії України: Т. 2. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2004, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2.

• Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 1, s. 393–394