Antoni (Radonieżski)

Antoni, imię świeckie Aleksandr Radonieżski (ur. 1809 w Tiepielewie Siergijewskim, zm. 11 grudnia?/23 grudnia 1872 w Smoleńsku) – rosyjski biskup prawosławny.

Antoni
Aleksandr Radonieżski
Biskup orenburski i uralski
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

1809
Tiepielewo Siergijewskoje

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1872
Smoleńsk

Biskup orenburski i uralski
Okres sprawowania

1858–1862

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

22 marca 1841

Diakonat

między 22 a 25 marca 1841

Prezbiterat

25 marca 1841

Chirotonia biskupia

15 czerwca 1858

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 czerwca 1858

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Sobór Trójcy Świętej w Ławrze Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Izydor (Nikolski)

Życiorys edytuj

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Niżnym Nowogrodzie, a następnie Moskiewską Akademię Duchowną. W 1834 uzyskał w niej stopień magistra teologii i został skierowany do pracy w seminarium duchownym, którego sam był absolwentem, w charakterze wykładowcy filozofii oraz inspektora. Wieczyste śluby mnisze złożył 22 marca 1841, zaś trzy dni później został wyświęcony na hieromnicha. Przyjął imię zakonne Antoni[1].

W latach 1842–1844 był wykładowcą teologii w seminarium duchownym w Jarosławiu, zaś od 1844 do 1851 wykładał na Kazańskiej Akademii Duchownej. W 1848 otrzymał godność archimandryty. Następnie od 1851 do 1854 był rektorem seminarium duchownego w Permie. Od 1854 do 1856 kierował natomiast seminarium duchownym w Jarosławiu, zgodnie ze zwyczajem pełniąc równocześnie obowiązki przełożonego monasteru Objawienia Pańskiego i św. Abrahamiusza Smoleńskiego w Rostowie[1]. W latach 1856–1857 służył i głosił kazania w różnych cerkwiach w Petersburgu[1].

15 czerwca 1858 miała miejsce jego chirotonia na biskupa orenburskiego i ufimskiego. W roku następnym, po zmianie granic eparchii, jego tytuł uległ zmianie na biskup orenburski i uralski. W eparchii orenburskiej zwalczał ruch staroobrzędowy w porozumieniu z atamanem nakaźnym Stołypinem. Zajmował się również tworzeniem nowych szkół eparchialnych[1].

W 1862 został przeniesiony w stan spoczynku i równocześnie zaliczony w poczet członków konsystorza eparchii moskiewskiej. Powierzono mu również kierowanie monasterem Nowe Jeruzalem w Istrze. Cztery lata później Święty Synod zwolnił go z dotychczasowych obowiązków i skierował najpierw do monasteru Triegulajewskiego w Tambowie, a w 1868 – do Monasteru Sanaksarskiego[1]. W 1870 były biskup orenburski zamieszkał w pałacu biskupim w Smoleńsku i tam też dwa lata później zmarł[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Антоний (Радонежский) [online], ortho-rus.ru [dostęp 2016-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28].