Małżeństwo rodziców zostało zawarte z przyczyn politycznych, miało scementować zawarte pomiędzy Oktawianem i Antoniuszem porozumienie[2][3]. Małżeństwo zostało przyjęte jako zapowiedź i gwarancja trwałego pokoju i oczekiwano, że Oktawia będzie miała dobry wpływ na męża. Tuż po urodzeniu wyjechała z rodzicami do Aten w Grecji[1]. Między 39 p.n.e. a 36 p.n.e. Oktawia i Antoniusz żyli w Atenach, wychowując oprócz Antonii jej przyrodnie rodzeństwo (dzieci Oktawii z Gajuszem Klaudiuszem Marcelusem i dzieci Antoniusza z jego wcześniejszego małżeństwa) oraz jej młodszą siostrę Antonię Młodszą[4].
Po wyjeździe Antoniusza na Wschód na wojnę z Partami, Antonia z matką i rodzeństwem wróciła do Rzymu i była wychowywana przez matkę z innymi dziećmi Antoniusza. Jak podaje Kasjusz Dion[5], po śmierci Antoniusza Oktawian zezwolił Antonii i jej młodszej siostrze korzystać z majątku ich ojca w Rzymie. W 37 p.n.e. jako dziecko została zaręczona z Lucjuszem Domicjuszem Ahenobarbem synem sojusznika Anoniusza Gnejusza Domicjusza Ahenobarbusa konsula z 32 p.n.e. Małżeństwo doszło do skutku już po śmierci Antoniusza, około 26-24 p.n.e.[6][7][8]. Była babką zarówno Nerona jak i Messaliny[9] Na Ołtarzu pokoju wzniesionym jako wyraz wdzięczności po zakończeniu działań wojennych umieszczono płaskorzeźby przedstawiające cesarza Augusta w otoczeniu członków rodziny, wśród nich Antonię Starszą.
Fragment reliefu przedstawiającego procesję rodziny Augusta na Ołtarzu Pokoju – czwarta osoba dorosła z prawej jest identyfikowana jako Antonia Starsza
↑ ab
Antoniusz, Rozdział 33. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Wrocław: Ossolineum – De Agostini, 2006.brak strony w książce
↑
Księga XVII;64,66. W: Appian z Aleksandrii: Historia Rzymska. edycja komputerowa www.histurion.pl.brak strony w książce
↑
Antoniusz, Rozdział 87. W: Plutarch z Cheronei: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Wrocław: Ossolineum – De Agostini, 2006.brak strony w książce
