Bęben obręczowy
 |
Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Bęben obręczowy – ogólna nazwa rodziny membranofonów charakteryzujących się średnicą naciągu nieproporcjonalną do głębokości ramy, nadającej mu wielce zróżnicowane brzmienie w zależności od miejsca uderzenia; zwykle o pojedynczej membranie, która może być przymocowana do korpusu obręczą ze śrubami (np. brazylijskie Pandeiro), przyklejona do ramy (większość bębnów obręczowych ze środkowego wschodu i płn. Afryki, znanymi tam ogólnie jako riq, daf, dof lub tar), przymocowane do obręczy za pomocą nitów (np. irlandzki bodhran) lub też naciągnięte paskiem skórzanym czy sznurem, jak w bębnach obręczowych Indian Ameryki Płn.
Jednym z najpopularniejszych rodzajów bębnów obręczowych jest tamburyn. Membrany tradycyjnie wykonuje się ze skór zwierzęcych, obecnie wykonywane są również z tworzyw sztucznych. Historia bębnów obręczowych sięga czasów przedbiblijnych i związana jest z większością kultur świata na obydwu półkulach.