Baborówko

wieś szlachecka w województwie wielkopolskim

Baborówkowieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły[4]. Położona jest 5 km na południowy wschód od Szamotuł, przy szlaku kolejowym Poznań – Szczecin z przystankiem Baborówko.

Baborówko
wieś
Ilustracja
Pałac w Baborówku
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

szamotulski

Gmina

Szamotuły

Wysokość

70-75 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

431[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-500[3]

Tablice rejestracyjne

PSZ

SIMC

0595708

Położenie na mapie gminy Szamotuły
Mapa konturowa gminy Szamotuły, po prawej znajduje się punkt z opisem „Baborówko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Baborówko”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Baborówko”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Baborówko”
Ziemia52°35′08″N 16°37′51″E/52,585556 16,630833[1]

Historia i zabytki edytuj

Na niewielkim wzniesieniu wśród łąk 500 m na południowy zachód od stacji kolejowej, nad strumieniem, położone jest grodzisko pierścieniowate z XI w. o średnicy około 30 m[5].

Wieś szlachecka Baborowo minus położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[6].

Wymieniona po raz pierwszy w 1421 r. jako Baworowo Minor. Należała wtedy do rodziny Baworowskich. W XV w. własność Kąsinowskich. W końcu XIX w. przeszła w ręce niemieckiego rodu von Hantelmanów. Dla nich około 1895 r. został zbudowany pałac eklektyczny z elementami secesyjnymi. Od 1953 r. mieścił się w nim Zakład Doświadczalny Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa przekształcony w Doświadczalny Zakład Rolny. Obecnie pałac jest w rękach prywatnych. Blisko pałacu znajduje się parterowa oficyna z przełomu XIX i XX w. Zabytkowy charakter mają również zabudowania folwarczne z lat 1883–1892; obora, chlewnia, kuźnia, spichlerz i gorzelnia. Pałac i oficynę otacza park krajobrazowy z drugiej połowy XIX w. o pow. około 6 ha. Rosną w nim m.in. dąb szypułkowy o obw. 390 cm, sosna wejmutka o obw. 230 cm – pomnik przyrody, a także buk purpurowy o obw. 360 cm.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Turystyka edytuj

Przez wieś przebiegają trasy rowerowych Szamotulskich pętli rowerowych:

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 1490
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 9 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-06-18].
  5. R.Krygiel, P.Mordal, Vademecum Krajoznawcze Ziemi Szamotulskiej, PTTK Oddział w Szamotułach, Szamotuły 2002, s. 50.
  6. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 31.
  7. Portal Szamotulskie Trasy Rowerowe https://r.szamotuly.pl [dostęp: 2020-08-13]

Linki zewnętrzne edytuj