Bambusowce
Bambusowce[2][3] (Rhizomyinae) – podrodzina ssaków z rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
| Rhizomyinae | |||
| Winge, 1887[1] | |||
| Okres istnienia: oligocen–holocen | |||
 Przedstawiciel podrodziny – bambusowczyk kasztanowy (Cannomys badius) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
bambusowce | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Rhizomys J.E. Gray, 1831 | |||
| Plemiona | |||
| |||
Rozmieszczenie geograficzne edytuj
Bambusowce zamieszkują tereny leśne, łąki i zarośla[3] w południowo-wschodniej Azji[4], oraz we wschodniej Afryce[5][6].
Tryb życia edytuj
Bambusowce są dobrze przystosowane do życia podziemnego. W budowie nor pomagają im sprawne łapy i mocne siekacze. Uszy mają krótkie, a oczy małe. Żywią się korzeniami, bulwami i innymi podziemnymi częściami roślin, wyrządzając przy tym często szkody na plantacjach[3].
Kopalne ślady występowania bambusowców edytuj
Najstarsze kopalne ślady występowania bambusowców datowane na oligocen[3][5]. Za klad bazalny uznawany jest Prokanisamys spp.[5].
Podział systematyczny edytuj
Do podrodziny należą następujące plemiona[7][6][2]:
- Rhizomyini Winge, 1887
- Tachyoryctini G.S. Miller & Gidley, 1918 – afroślepce
Rodzaj wymarły nie sklasyfikowany w żadnym z powyższych plemion[8]:
- Prokanisamys De Bruijn, Hussain & Leinders, 1981[8]
Przypisy edytuj
- ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevendo Gnavore (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraos, Brasilien. W: Ch.F. Lütken (red.): E Museo Lundii: En Samling af Afhandlinger om de i det indre Brasiliens Kalkstenshuler af Professor P. V. Lund udgravede og i don Lundske paiæontologiske Afdeling af Kjobenhavns Universitets zoologiske Museum opbevarede Dyre-og Menneskeknogler. T. 1. Kjöbenhavn: H. Hagerup, 1888, s. 109. (duń.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231–232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 21, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Rhizomyinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-19].
- ↑ a b c R. López-Antoñanzas, L.J. Flynn & F. Knoll. A comprehensive phylogeny of extinct and extant Rhizomyinae (Rodentia): evidence for multiple intercontinental dispersals. „Cladistics”. 29 (3), s. 247–273, 2013. The Willi Hennig Society. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2012.00426.x. ISSN 1096-0031. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326–328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
- ↑ a b H. de Bruijn, S.T. Hussain & J.J. Leinders. Fossil Rodents from the Murree Formation near Banda Daud Shah, Kohat, Pakistan. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen”. Series B. 84 (1), s. 72, 1981. (ang.).