Barbara Sosgórnik
Barbara Sosgórnik z domu Gaweł (ur. 15 lipca 1934 w Węgierskiej Górce[1][2] zm. 7 kwietnia 2016) – polska lekkoatletka, specjalistka biegów płotkarskich i pięcioboju.
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1934 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci |
7 kwietnia 2016 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo |
Polskie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
167 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera edytuj
Reprezentowała Polskę na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie, gdzie odpadła w półfinale biegu na 80 m przez płotki[2].
Była mistrzynią Polski w biegu na 80 m przez płotki w 1956 i 1960 oraz w pięcioboju w 1956, 1957 i 1960, wicemistrzynią na 80 m przez płotki w 1955 i w pięcioboju w 1952 i 1955[1], a także brązową medalistką na 80 m przez płotki w 1957, w trójboju w 1953 i w pięcioboju w 1954[3]. Zdobyła również mistrzostwo Polski w hali na 80 m przez płotki w 1956 oraz wicemistrzostwo w hali na 50 m przez płotki w 1954 i w skoku w dal w 1955[1].
27 września 1959 wyrównała rekord Polski na 80 m przez płotki wynikiem 11,1 s, 26 czerwca 1960 w Tule poprawiła go na 11,0 s, a 21 lipca 1960 w Łodzi ponownie osiągnęła 11,0 s[4]. Była również rekordzistką Polski w sztafecie 10 × 100 m (2:09,5 4 listopada 1956 w Krakowie)[1].
W latach 1956-1960 wystąpiła w ośmiu meczach reprezentacji Polski w biegu na 80 m przez płotki, skoku wzwyż i pięcioboju, bez zwycięstw indywidualnych[5].
Rekordy życiowe[1]:
- bieg na 100 m – 12,3 (2 lipca 1955, Katowice)
- bieg na 200 m – 26,2 (24 października 1955, Łódź)
- bieg na 80 m przez płotki – 11,0 (26 czerwca 1960, Tuła)
- skok wzwyż – 1,54 (27 czerwca 1959, Warszawa)
- skok w dal – 5,81 (11 sierpnia 1957, Berlin)
Była zawodniczką Stali Bielsko-Biała (1950-1953), Stali Poznań (1954-1955), Warty Poznań (1956-1957) i Górnika Zabrze (1959-1960).
Ukończyła Liceum Pedagogiczne w Bielsku-Białej w 1952. Pracowała jako trener i nauczyciel wychowania fizycznego. Jej mężem był Alfred Sosgórnik, dwukrotny olimpijczyk, wielokrotny mistrz Polski w pchnięciu kulą, była teściową Katarzyny Szafrańskiej, olimpijki w narciarstwie alpejskim. Została pochowana na cmentarzu w Cięcinie (sektor 1, rząd 7, grób 1)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 478. ISBN 978-83-86320-01-1.
- ↑ a b Barbara Sosgórnik [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ Roman Luty: Lekkoatleci Klubu Sportowego „Warta” Poznań. Poznań: Ars Nova, 2005, s. 149.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 237.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski. Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1979, s. 17.
- ↑ Miejsce pochówku. grobonet.com. [dostęp 2023-12-15].
Bibliografia edytuj
- Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 2: N-Ż. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 205. ISBN 83-7407-050-1.
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 478. ISBN 978-83-86320-01-1.
- Roman Luty: Lekkoatleci Klubu Sportowego "Warta" Poznań. Poznań: Ars Nova, 2005, s. 149.
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski. Część I – seniorki. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1979.
Linki zewnętrzne edytuj
- Polski Komitet Olimpijski: Barbara Sosgórnik – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).