Becky Hammon

koszykarka amerykańska

Rebecca Linn „Becky” Hammon (ros.: Ребекка Линн Хаммон; ur. 11 marca 1977 w Rapid City) – amerykańska koszykarka występująca na pozycji rozgrywającej, posiadająca także rosyjskie obywatelstwo, reprezentantka tego kraju na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 i w Londynie w 2012 roku. Obecnie pracuje jako trenerka Las Vegas Aces w WNBA.

Becky Hammon
Ilustracja
Hammon w Madison Square Garden (sierpień 2015)
Las Vegas Aces
Trenerka
Pseudonim

Big Shot Becky, Hammontime

Data i miejsce urodzenia

11 marca 1977
Rapid City

Obywatelstwo

amerykańskie / rosyjskie

Wzrost

168 cm

Masa ciała

62 kg

Kariera
Aktywność

1999–2014

Szkoła średnia

Stevens (Rapid City, Dakota Południowa)

College

Colorado State (1995–1999)

Draft

WNBA 1999, numer: –
niewybrana

Strona internetowa

Wcześniej, Becky Hammon była gwiazdą sportową na szczeblu uniwersyteckim rozgrywek NCAA jako reprezentantka Colorado State University w Fort Collins, gdzie została uhonorowana w Colorado State University Sports Hall of Fame, a jej koszulka nr 25 została na jej cześć wyłączona z dalszego użytku przez jej uniwersytet.

Jeszcze wcześniej, jako koszykarka licealna w Rapid City, wygrała wyróżnienie najlepszej koszykarki stanu: South Dakota Miss Basketball 1994, jak i najlepszego koszykarza czy koszykarki stanu: South Dakota Gatorade Player of the Year 1995[1].

Rozpoczęła karierę zawodową w 1999. Jej poprzednie zespoły to: w dawnej lidze NWBL (National Women’s Basketball League): Tennessee Fury (2003), Colorado Chill (2004-2006); w lidze WNBA: New York Liberty (1999-2006).

Jej decyzja reprezentowania Rosji na olimpiadzie w Pekinie jest niepopularna w Stanach Zjednoczonych. Zawodniczka była zmuszona bronić swojej decyzji, powziętej po następnym z kolei braku powołania do kadry olimpijskiej w koszykówce kobiet USA, zabiegając o i otrzymując obywatelstwo rosyjskie pod koniec 2007, i co za tym idzie, miano zdrajczyni w amerykańskim heartlandzie:

Jestem absolutnie na 100% Amerykanką. Kocham nasz kraj. Kocham to, co nim reprezentujemy. [Gra dla Rosji] umożliwia mi spełnienie moich marzeń, czyli gry na igrzyskach olimpijskich.

Becky Hammon, [2]

21 sierpnia 2008, w jednym z meczów półfinałowych igrzysk w Pekinie, reprezentacja Rosji zmierzyła się z reprezentacją USA, a w drugim – Australia przeciwko Chińskiej Republice Ludowej. Becky Hammon, rozgrywająca dla Rosji w koszulce z numerem 7, wrzuciła zaledwie 3 punkty jedynym celnym wrzutem z tylko sześciu oddanych przez nią rzutów przeciwko agresywnemu podwójnemu kryciu przez zawodniczki USA kiedykolwiek była przy piłce, i Rosja przegrała 52-67.

W meczu o brąz przeciwko Chinkom, wrzuciła najwięcej punktów z całej swojej drużyny, podobnie jak w wygranym ćwierćfinale przeciwko reprezentacji Hiszpanii, i wygrała z Rosją medal olimpijski, drugi tego samego koloru z rzędu dla Rosjanek.

Przed meczem z USA, Becky Hammon plasowała się piątym miejscu wśród najlepszych strzelców rzutów spoza linii (trzypunktowych), a ogólnie rzecz biorąc, zdobywała podczas turnieju olimpijskiego w Pekinie średnio ponad 14 punktów przy średnio nieco ponad 20 minut w akcji w każdym spotkaniu. Oprócz tego, jak przystoi skutecznej i doświadczonej dwukrotnej All-Star rozgrywającej z WNBA[3], wyraźnie ustawiała grę swojej drużyny, kiedykolwiek jest na boisku.

Ustanowiła rekord Guinnessa, w kategorii kobiet, trafiając 38 z 42 rzutów wolnych w trakcie jednej minuty podczas NBA All-Star Jam Session.

W grudniu 2021 została trenerką Las Vegas Aces[4].

Osiągnięcia edytuj

 
Hammon podczas igrzysk olimpijskich 2012.
 
Hammon w barwach CSKA Moskwa.
 
Hammon podczas ceremonii wprowadzenia do Ring Of Honor.
 
Replika pierścienia przyznanego Hammon podczas ceremonii wprowadzenia do Ring Of Honor.

Na podstawie[5][6], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA edytuj

  • Uczestniczka rozgrywek:
    • Sweet Sixteen turnieju NCAA (1999)
    • turnieju NCAA (1996, 1998, 1999)
  • Mistrzyni sezonu regularnego konferencji Western Athletic (1996)
  • Zawodniczka roku konferencji Western Athletic (1997, 1998, 1999)
  • Laureatka Frances Pomeroy Naismith Award (1999)
  • Najlepsza pierwszoroczna zawodniczka Western Athletic (1996)
  • MVP turnieju konferencji Western Athletic (1996)
  • Zaliczona do I składu:
    • All-American (1999 przez Women’s Basketball Journal, Sports Illustrated)
    • Western Athletic (1996–1999)
    • najlepszych pierwszorocznych zawodniczek Western Athletic (1996)
  • Colorado State University zastrzegło należący do niej numer 25 (2005)

WNBA edytuj

  • Wicemistrzyni WNBA (1999, 2000, 2002, 2008)
  • Uczestniczka meczu gwiazd:
    • WNBA (2003, 2005–2007, 2009, 2011)
    • WNBA vs USA Basketball:
      • The Game at Radio City (2004)
      • The Stars at the Sun (2010 – powołana, nie wystąpiła)
  • Laureatka:
  • Zaliczona do:
    • I składu WNBA (2007, 2009)
    • II składu WNBA (2005, 2008)
    • składu:
      • WNBA’s Top 15 Team (2011 – 15. najlepszych zawodniczek w historii WNBA)
      • WNBA Top 20@20 (2016 – 20. najlepszych zawodniczek w historii WNBA)
      • dekady zespołu Silver Stars (2012)
      • WNBA 25th Anniversary Team (2021)[7]
  • Zwyciężczyni konkursu:
    • Skills Challenge WNBA (2007)
    • rzutów za 3 punkty WNBA (2009)
  • Liderka WNBA w:
    • asystach (2007)
    • skuteczności rzutów:
      • za 3 punkty (2003)[8]
      • wolnych (2003, 2005, 2006, 2008, 2010)
  • Drużyna San Antonio Stars zastrzegła należący do niej numer 25 (2016)
  • Rekordzistka WNBA w skuteczności rzutów wolnych (100% – 2014)[9]

Drużynowe edytuj

  • Mistrzyni:
    • Ligi Światowej FIBA (2007)
    • Hiszpanii (2010)
    • NWBL (2005, 2006)
  • Wicemistrzyni:
  • Zdobywczyni pucharu:
  • Finalistka pucharu Rosji (2013)[11]

Indywidualne edytuj

(* – nagrody przyznane przez portal eurobasket.com)

  • MVP:
    • meczu gwiazd Euroligi (2009)
    • NWBL (2006)
    • turnieju Pro Cup NWBL (2005)
  • Zwyciężczyni konkursu:
  • Laureatka nagrody:
    • Atletki Roku przyznanej przez Rapid City Journal (2008)
    • ESPNW Woman of the Year (2014)
  • Uczestniczka meczu gwiazd Euroligi (2008, 2009, 2010 – powołana, nie wystąpiła)
  • Najlepsza zawodniczka*:
    • krajowa ligi rosyjskiej (2012, 2013)[10][11]
    • występująca na pozycji obronnej ligi rosyjskiej (2012)[10]
  • Zaliczona do:
    • I składu:
      • ligi rosyjskiej PBL (2012)*[10]
      • najlepszych zawodniczek krajowych ligi rosyjskiej (2012, 2013)*[10][11]
      • pucharu Rosji (2012)[10]
    • II składu ligi rosyjskiej (2013)*[11]
    • Galerii Sław:
      • Koszykówki South Dakota High School (2010)
      • Sportu Colorado State University (2004)
  • Liderka:
    • strzelczyń NWBL (2005, 2006)
    • w asystach:
      • ligi rosyjskiej (2011, 2013)[12][11]
      • NWBL (2005, 2006)

Reprezentacja edytuj

Trenerskie edytuj

Przypisy edytuj

  1. Roberto Carlos Alvarez-galloso. Beijing 2008: Life and career of Becky Hammon. „MeriNews.com”. 19 sierpnia 2008, Indie. [dostęp 2008-08-19]. (ang.). 
  2. Sylwetka w portalu igrzysk olimpijskich NBC Olympics. nbcolympics.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]., cytat (ang.): „I’m absolutely 100 per cent still an American,” she said. „I love our country. I love what we stand for. This is an opportunity to fulfil my dream of playing in the Olympics.” (eng.cskabasket.ru 07/03/08, espn.com 08/04/08).
  3. Becky Hammon: Career Stats and Totals. [w:] WNBA.com [on-line]. [dostęp 2008-08-21]. (ang.).
  4. What Becky Hammon’s WNBA coaching hire means for the Las Vegas Aces, the league and her NBA future. espn.com. [dostęp 2022-01-25]. (ang.).
  5. Profil na archive.fiba.com. archive.fiba.com. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  6. Profil na biography.com. biography.com. [dostęp 2017-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 marca 2018)]. (ang.).
  7. WNBA Continues Celebration Of Landmark 25th Season, Names Greatest Players In League History, “The W25”. wnba.com. [dostęp 2022-01-29]. (ang.).
  8. WNBA Year-by-Year Leaders and Records for 3-Pt Field Goal Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  9. WNBA Single Season Leaders and Records for Free Throw Pct. basketball-reference.com. [dostęp 2018-12-11]. (ang.).
  10. a b c d e f PBL – 2011-2012. eurobasket.com. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  11. a b c d e f PBL – 2012-2013. eurobasket.com. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  12. PBL – 2010-2011. eurobasket.com. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  13. 2008 Olympic Games Tournament for Women Statistics Leaders – 3 Points Field Goal %. fiba.basketball. [dostęp 2020-06-09]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj