Wikipedia

Benjamin Raich

austriacki narciarz alpejczyk

Benjamin Raich (ur. 28 lutego 1978 r. w Arzl im Pitztal) – austriacki narciarz alpejski, czterokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów, a także zdobywca Pucharu Świata.

Benjamin Raich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1978
Arzl im Pitztal

Klub

SV Leins

Wzrost

181 cm

Debiut w PŚ

10.03 1996, Kvitfjell
(DNF - slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

15.03 1997, Vail
(18. miejsce - gigant)

Pierwsze podium w PŚ

6.01 1999, Kranjska Gora (3. miejsce - slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

7.01 1999, Schladming (slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 Slalom
złoto Turyn 2006 Gigant
brąz Salt Lake City 2002 Kombinacja
brąz Salt Lake City 2002 Slalom
Mistrzostwa świata
złoto Bormio 2005 Kombinacja
złoto Bormio 2005 Slalom
złoto Åre 2007 Drużynowo
srebro St. Anton 2001 Slalom
srebro Bormio 2005 Gigant
srebro Bormio 2005 Drużynowo
srebro Åre 2007 Superkombinacja
srebro Val d’Isère 2009 gigant
srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo
brąz Bormio 2005 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Schwyz 1996 Slalom
złoto Schladming 1997 Gigant
złoto Megève 1998 Slalom
złoto Megève 1998 Gigant
złoto Megève 1998 Kombinacja
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2005/2006
2. miejsce
2004/2005
2. miejsce
2006/2007
2. miejsce
2007/2008
2. miejsce
2008/2009
2. miejsce
2009/2010
3. miejsce
2003/2004
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
2000/2001
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
3. miejsce
2003/2004
3. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2005/2006
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2007/2008
2. miejsce
2008/2009
3. miejsce
2006/2007
3. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2005/2006
Mała Kryształowa Kula
2009/2010
2. miejsce
2003/2004
Puchar Świata (Supergigant)
3. miejsce
2007/2008
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Benjamin Raich pojawił się 17 grudnia 1994 roku w Neustift im Stubaital, gdzie w zawodach FIS Race w gigancie zajął 22. miejsce. W marcu 1996 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Schwyz, gdzie nie ukończył rywalizacji w gigancie, jednak w slalomie wywalczył złoty medal. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Schladming nie ukończył drugiego przejazdu w slalomie, był za to najlepszy w gigancie. Najlepsze wynik w tej kategorii wiekowej osiągnął jednak podczas mistrzostw świata juniorów w Megève w 1998 roku, gdzie zwyciężał w slalomie, gigancie oraz kombinacji. W międzyczasie, 10 marca 1996 roku w Kvitfjell, zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, jednak nie ukończył zawodów w slalomie. Pierwsze punkty zdobył nieco ponad rok później 15 marca 1997 roku w Vail, zajmując osiemnaste miejsce w gigancie.

Regularne starty w zawodach pucharowych rozpoczął w sezonie 1998/1999. W swoim ósmym starcie tego sezonu, 6 stycznia 1999 roku w Kranjskiej Gorze po raz pierwszy stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w slalomie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Słoweniec Jure Košir oraz kolejny Austriak, Thomas Stangassinger. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawał na podium, w tym trzykrotnie zwyciężał: 7 stycznia w Schladming w slalomie, 10 stycznia we Flachau w gigancie oraz 17 stycznia 1999 roku w Wengen, ponownie w slalomie. W klasyfikacji generalnej dało mu to dziesiąte miejsce, w klasyfikacji giganta był siódmy, a wśród slalomistów zajął szóste miejsce. W lutym 1999 roku wystartował na mistrzostwach świata w Vail, gdzie był szósty w slalomie, a giganta nie ukończył. Podobne wyniki osiągał w sezonie 1999/2000, który ukończył na dziewiątym miejscu w klasyfikacji generalnej oraz czwartym w klasyfikacji giganta. Na podium stawał siedmiokrotnie, przy czym 26 lutego w Yongpyong i 18 marca 2000 roku w Bormio wygrywał giganta.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył na mistrzostwach świata w St. Anton, gdzie zdobył srebrny medal w slalomie. Na podium rozdzielił tam swego rodaka Mario Matta oraz Mitję Kunca ze Słowenii. Do zwycięzcy stracił zaledwie 0,15 sekundy. Wystąpił także w gigancie, jednak nie ukończył drugiego przejazdu. W zawodach pucharowych ośmiokrotnie plasował się w najlepszej trójce, odnosząc cztery zwycięstwa w slalomie: 14 stycznia w Wengen, 21 stycznia w Kitzbühel, 23 stycznia w Schladming oraz 11 marca 2001 roku w Åre. Wyniki te pozwoliły mu zająć czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej i giganta, a w klasyfikacji slalomu wywalczył pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę. W kolejnym sezonie na podium stanął trzy razy: 20 grudnia 2001 roku w Kranjskiej Gorze był drugi, dzień później zwyciężył, a 10 marca 2002 roku w Altenmarkt ponownie był drugi w slalomie gigancie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie dziewiąte miejsce, a wśród gigancistów był drugi za Francuzem, Frédérikiem Covilim. W lutym 2002 roku startował na igrzysk olimpijskich w Salt Lake City, gdzie wywalczył dwa medale. Najpierw wystąpił w kombinacji, osiągając trzynasty czas zjazdu i trzeci w slalomie, co dało mu ostatecznie brązowy medal. W zawodach tych wyprzedzili go tylko Norweg Kjetil André Aamodt i Bode Miller z USA. Trzecie miejsce zajął także w rozgrywanym dziesięć dni później slalomie, plasując się za dwoma Francuzami: Jean-Pierre'em Vidalem i Sébastienem Amiezem. Był ponadto czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium z Norwegiem Lasse Kjusem o 0,08 sekundy.

Starty w sezonie 2002/2003 rozpoczął od występu w slalomie 27 października w Sölden, jednak nie ukończył rywalizacji. W dwóch kolejnych startach, 22 i 24 listopada w Park City zajmował trzecie miejsce, kolejno w gigancie i slalomie. W pozostałej części sezonu lepsze występy przeplatał słabszymi, na podium stając jeszcze trzy razy: 28 stycznia w Schladming był drugi w slalomie, 2 marca w Yongpyong trzeci w tej konkurencji, a 15 marca 2003 roku w Lillehammer był drugi w gigancie. Po raz pierwszy od czterech lat nie odniósł żadnego pucharowego zwycięstwa. Dało mu to ósme miejsce w klasyfikacji generalnej i giganta oraz szóste w klasyfikacji slalomu. Z rozgrywanych w lutym 2003 roku mistrzostw świata w Sankt Moritz wrócił bez medalu. Kombinacji nie ukończył, w gigancie był dziewiąty, a w slalomie czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Włochem Giorgio Roccą o 0,10 sekundy. Pierwszy raz na podium klasyfikacji generalnej PŚ stanął w sezonie 2003/2004, zajmując trzecie miejsce za dwoma innymi Austriakami: Hermannem Maierem i Stephanem Eberharterem. Był także drugi w klasyfikacji kombinacji, trzeci w klasyfikacji slalomu i czwarty w gigancie. Na podium stawał sześć razy, z czego trzy na najwyższym stopniu: 3 stycznia we Flachau był najlepszy w gigancie, a 18 stycznia w Wengen i 27 stycznia 2004 roku w Schladming zwyciężał w slalomie.

W przeciągu swych startów w Pucharze Świata najwięcej punktów Austriak zgromadził w sezonie 2004/2005. W sumie jedenaście razy plasował się w najlepszej trójce, odnosząc trzy zwycięstwa: 5 grudnia w Beaver Creek wygrał slalom, 14 stycznia w Wengen był najlepszy w kombinacji, a 26 lutego 2005 roku w Kranjskiej Gorze zwyciężył w gigancie. Łącznie zebrał 1454 punkty, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 194 punkty za zwycięzcą, Bode Millerem. W tym samym sezonie Raich zwyciężył ponadto w klasyfikacjach kombinacji, slalomu i giganta, a w klasyfikacji supergiganta był szósty. Mistrzostwa świata w Bormio w 2005 roku okazały się dla Raicha najbardziej udaną imprezą w karierze; Austriak w pięciu startach wywalczył pięć medali. Najpierw wystąpił w supergigancie, w którym startował po raz pierwszy w zawodach tej rangi. Zajął w nim trzecie miejsce, ulegając tylko Millerowi i swemu rodakowi, Michaelowi Walchhoferowi. Cztery dni później wystartował w kombinacji, uzyskując trzeci czas zjazdu i najlepszy w slalomie. Dało mu to najlepszy łączny czas i zwycięstwo z przewagą 0,91 sekundy nad Norwegiem Akselem Lundem Svindalem. Następnie wywalczył srebrny medal w gigancie, rozdzielając Hermanna Maiera i Darona Rahlvesa z USA. Ponadto okazał się najlepszy w slalomie, a wspólnie z Renate Götschl, Kathrin Zettel, Michaelem Walchhoferem, Nicole Hosp i Rainerem Schönfelderem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych.

Swoją jedyną Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej zdobył w sezonie 2005/2006. Dziewiętnaście zawodów kończył w najlepszej dziesiątce, z czego na podium stawał aż dwunastokrotnie. Trzykrotnie był trzeci, dwukrotnie drugi, a siedem razy zwyciężał: 21 grudnia w Kranjskiej Gorze, 7 stycznia w Adelboden i 17 marca w Åre wygrywał giganta, 13 stycznia w Wengen, 22 stycznia w Kitzbühel i 3 lutego w Chamonix był najlepszy w superkombinacji, a 10 marca 2006 roku w Shiga Kōgen zwyciężył w slalomie. W efekcie zwyciężył w klasyfikacjach giganta i kombinacji, a wśród slalomistów był trzeci za Giorgio Roccą i Kalle Palanderem z Finlandii. W lutym 2006 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie zwyciężył w slalomie oraz gigancie. Zajął tam również 21. miejsce w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył.

W czterech kolejnych sezonach zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wielokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, zwyciężając dwanaście razy. W sezonie 2006/2007 wygrywał 12 listopada w Levi, 30 stycznia w Schladming i 18 marca 2007 roku w Lenzerheide (slalom), 6 stycznia w Adelboden i 3 marca w Kranjskiej Gorze (gigant) oraz 9 marca 2007 roku w Kvitfjell (superkombinacja). W sezonach 2007/2008 i 2009/2010 odniósł po jednym zwycięstwie, odpowiednio 9 grudnia 2008 roku w Bad Kleinkirchheim (slalom) i 11 grudnia 2009 roku w Val d’Isère (superkombinacja). Kolejne cztery zwycięstwa zanotował w sezonie 2008/2009: 7 grudnia w Beaver Creek, 10 stycznia w Adelboden i 13 marca 2009 roku w Åre był najlepszy w gigancie, a 12 grudnia w Val d’Isère wygrał superkombinację. Zdobył Małą Kryształową Kulę w slalomie w sezonie 2006/2007 oraz w kombinacji w sezonie 2009/2010, a w klasyfikacji giganta był drugi w sezonach 2007/2008 i 2008/2009 oraz trzeci w sezonach 2006/2007 i 2009/2010.

W 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, wspólnie z Renate Götschl, Fritzem Stroblem, Michaelą Kirchgasser, Marlies Schild i Mario Mattem zdobywając złoty medal w zawodach drużynowych. Indywidualnie wywalczył drugie miejsce w superkombinacji, w której uplasował się o 0,08 sekundy za Danielem Albrechtem, a o 0,16 sekundy przed jego rodakiem, Markiem Berthodem. Był też między innymi piąty w supergigancie i czwarty w slalomie, w którym w walce o medal lepszy o 0,03 sekundy okazał się Francuz Jean-Baptiste Grange. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère zdobył srebrny medal w gigancie, rozdzielając Szwajcara Carlo Jankę i Teda Ligety'ego z USA. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce, jednak w drugim uzyskał szósty wynik, dzięki czemu wyprzedził go bezpośrednio Szwed André Myhrer. Zajął tam także szóste miejsce w superkombinacji i gigancie.

Ostatni medal zdobył w 2011 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen razem z Romedem Baumannem, Anną Fenninger, Michaelą Kirchgasser, Marlies Schild i Philippem Schörghoferem zajął drugie miejsce w zawodach drużynowych. Indywidualnie był piąty w supergigancie i czwarty w superkombinacji, w której walkę o podium przegrał z Włochem Peterem Fillem. W zawodach pucharowych tylko dwa razy znalazł się na podium, nie odnosząc zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej, podobnie jak w kolejnych sezonach, plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej. Ostatnie zwycięstwo odniósł 25 lutego 2012 roku w Crans Montana, gdzie był najlepszy w supergigancie. W sezonie 2012/2013 ani razu nie stanął na podium, a w sezonie 2013/2014 dokonał tego tylko raz, 8 marca 2014 roku w Kranjskiej Gorze zajmując drugie miejsce w gigancie. W 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Schladming, gdzie jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w gigancie. Brał również udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, gdzie był siódmy w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończył.

W 2006 roku otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[1]. W tym samym roku został również sportowcem roku w Austrii oraz otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw kraju, w tym złoty w gigancie w 2000 roku.

Jego siostra, Carina Raich, również uprawiała narciarstwo alpejskie, a szwagier, Mario Stecher reprezentował Austrię w kombinacji norweskiej.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3.  13 lutego 2002   Salt Lake City Kombinacja 3:17,56 +0,70   Kjetil André Aamodt
4. 21 lutego 2002   Salt Lake City Gigant 2:23,28 +1,12   Stephan Eberharter
3.  23 lutego 2002   Salt Lake City Slalom 1:41,06 +0,15   Stephan Eberharter
DNF 14 lutego 2006   Turyn Kombinacja 3:09,35 -   Ted Ligety
21. 18 lutego 2006   Turyn Supergigant 1:30,65 +1,40   Kjetil André Aamodt
1.  20 lutego 2006   Turyn Gigant 2:35,00 - -
1.  25 lutego 2006   Turyn Slalom 1:43,14 - -
14. 19 lutego 2010   Vancouver Supergigant 1:30,65 +1,01   Aksel Lund Svindal
6. 21 lutego 2010   Vancouver Superkombinacja 2:44,92 +1,21   Bode Miller
6. 23 lutego 2010   Vancouver Gigant 2:37,83 +1,00   Carlo Janka
4. 23 lutego 2010   Vancouver Slalom 1:39,32 +0,49   Giuliano Razzoli
7. 19 lutego 2014   Soczi Gigant 2:45,29 +1,06   Ted Ligety
DNF 22 lutego 2014   Soczi Slalom 1:41,84 -   Mario Matt

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF2 12 lutego 1999   Vail i Beaver Creek Gigant 2:19,31 -   Lasse Kjus
5. 14 lutego 1999   Vail i Beaver Creek Slalom 1:42,12 +0,43   Kalle Palander
DNF2 8 lutego 2001   Sankt Anton Gigant 2:23,80 -   Michael von Grünigen
2.  10 lutego 2001   Sankt Anton Slalom 1:39,66 +0,15   Mario Matt
9. 12 lutego 2003   Sankt Moritz Gigant 2:45,93 +1,06   Bode Miller
4. 16 lutego 2003   Sankt Moritz Slalom 2:45,93 +0,46   Ivica Kostelić
3.  29 stycznia 2005   Bormio Supergigant 1:27,55 +0,78   Bode Miller
1.  3 lutego 2005   Bormio Kombinacja 3:19,10 - -
2.  9 lutego 2005   Bormio Gigant 2:50,41 +0,15   Hermann Maier
1.  12 lutego 2005   Bormio Slalom 1:41,34 - -
2.  13 lutego 2005   Bormio Drużynowo - -   Niemcy
2.  8 lutego 2007   Åre Superkombinacja 2:28,99 +0,08   Daniel Albrecht
DNF1 14 lutego 2007   Åre Gigant 2:19,64 -   Aksel Lund Svindal
4. 17 lutego 2007   Åre Slalom 1:57,33 +2,24   Mario Matt
1.  18 lutego 2007   Åre Drużynowo - - -
5. 4 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:19,41 +1,15   Didier Cuche
DNF1 9 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:23,00 -   Aksel Lund Svindal
2.  13 lutego 2009   Val d’Isère Gigant 2:18,82 +0,71   Carlo Janka
DSQ2 15 lutego 2009   Val d’Isère Slalom 1:44,17 -   Manfred Pranger
5. 9 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:38,31 +1,24   Christof Innerhofer
4. 14 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:54,51 +2,17   Aksel Lund Svindal
2.  16 lutego 2011   Ga-Pa Drużynowo - -   Francja
DNF 11 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:56,96 -   Ted Ligety
9. 15 lutego 2013   Schladming Gigant 2:28,92 +2,40   Ted Ligety
13. 17 lutego 2013   Schladming Slalom 1:51,03 +2,59   Marcel Hirscher
DNF1 13 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:34,16 -   Ted Ligety
DNF1 15 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Slalom 1:57,47 -   Jean-Baptiste Grange

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF1 1 marca 1996   Schwyz Gigant 2:03,09 -   Rainer Schönfelder
1.  3 marca 1996   Schwyz Slalom 1:31,71 - -
1.  28 lutego 1997   Schladming Gigant 2:00,57 - -
DNF2 1 marca 1997   Schladming Slalom 1:34,80 -   Mitja Dragšič
14. 26 lutego 1998   Megève Zjazd 1:20,39 +1,00   Andreas Buder
12. 27 lutego 1998   Megève Supergigant 1:27,52 +1,55   Freddy Rech
1.  28 lutego 1998   Megève Gigant 2:01,62 - -
1.  1 marca 1998   Megève Slalom 1:23,06 - -
1.  1 marca 1998   Megève Kombinacja 15,55 pkt - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Schladming – 7 stycznia 1999 (slalom)
  2.   Flachau – 10 stycznia 1999 (gigant)
  3.   Wengen – 17 stycznia 1999 (slalom)
  4.   Yongpyong – 26 lutego 2000 (gigant)
  5.   Bormio – 18 marca 2000 (gigant)
  6.   Wengen – 14 stycznia 2001 (slalom)
  7.   Kitzbühel – 21 stycznia 2001 (slalom)
  8.   Schladming – 23 stycznia 2001 (slalom)
  9.   Åre – 11 marca 2001 (slalom)
  10.   Kranjska Gora – 21 grudnia 2001 (gigant)
  11.   Flachau – 3 stycznia 2004 (gigant)
  12.   Wengen – 18 stycznia 2004 (slalom)
  13.   Schladming – 27 stycznia 2004 (slalom)
  14.   Beaver Creek – 5 grudnia 2004 (slalom)
  15.   Wengen – 14 stycznia 2005 (superkombinacja)
  16.   Kranjska Gora – 26 lutego 2005 (slalom)
  17.   Kranjska Gora – 21 grudnia 2005 (gigant)
  18.   Adelboden – 7 stycznia 2006 (gigant)
  19.   Wengen – 13 stycznia 2006 (superkombinacja)
  20.   Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (kombinacja)
  21.   Chamonix – 3 lutego 2006 (superkombinacja)
  22.   Shiga Kōgen – 10 marca 2006 (slalom)
  23.   Åre – 17 marca 2006 (gigant)
  24.   Levi – 12 listopada 2006 (slalom)
  25.   Adelboden – 6 stycznia 2007 (gigant)
  26.   Schladming – 30 stycznia 2007 (slalom)
  27.   Kranjska Gora – 3 marca 2007 (gigant)
  28.   Kvitfjell – 9 marca 2007 (superkombinacja)
  29.   Lenzerheide – 18 marca 2007 (slalom)
  30.   Bad Kleinkirchheim – 9 grudnia 2007 (slalom)
  31.   Beaver Creek – 7 grudnia 2008 (gigant)
  32.   Val d’Isère – 12 grudnia 2008 (superkombinacja)
  33.   Adelboden – 10 stycznia 2009 (gigant)
  34.   Åre – 13 marca 2009 (gigant)
  35.   Val d’Isère – 11 grudnia 2009 (superkombinacja)
  36.   Crans-Montana – 25 lutego 2012 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Kranjska Gora – 6 stycznia 1999 (slalom) – 3.miejsce
  2.   Adelboden – 12 stycznia 1999 (gigant) – 3.miejsce
  3.   Madonna di Campiglio – 13 grudnia 1999 (slalom) – 2.miejsce
  4.   Kranjska Gora – 21 grudnia 1999 (slalom) – 2.miejsce
  5.   Saalbach-Hinterglemm – 22 grudnia 1999 (gigant) – 3.miejsce
  6.   Kitzbühel – 23 stycznia 2000 (slalom) – 3.miejsce
  7.   Bormio – 19 marca 2000 (slalom) – 2.miejsce
  8.   Les Arcs – 6 stycznia 2001 (gigant) – 2.miejsce
  9.   Shiga Kōgen – 15 lutego 2001 (gigant) – 3.miejsce
  10.   Shiga Kōgen – 17 lutego 2001 (slalom) – 3.miejsce
  11.   Åre – 10 marca 2001 (gigant) – 3.miejsce
  12.   Kranjska Gora – 20 grudnia 2001 (gigant) – 2.miejsce
  13.   Altenmarkt-Zauchensee – 10 marca 2002 (gigant) – 2.miejsce
  14.   Park City – 22 listopada 2002 (gigant) – 3.miejsce
  15.   Park City – 24 listopada 2002 (slalom) – 3.miejsce
  16.   Schladming – 28 stycznia 2003 (slalom) – 2.miejsce
  17.   Yongpyong – 2 marca 2003 (slalom) – 3.miejsce
  18.   Lillehammer – 15 marca 2003 (gigant) – 2.miejsce
  19.   Chamonix – 11 stycznia 2004 (kombinacja) – 2.miejsce
  20.   Kitzbühel – 25 stycznia 2004 (kombinacja) – 2.miejsce
  21.   Adelboden – 8 lutego 2004 (slalom) – 3.miejsce
  22.   Beaver Creek – 4 grudnia 2004 (gigant) – 3.miejsce
  23.   Val Gardena – 17 grudnia 2004 (supergigant) – 3.miejsce
  24.   Alta Badia – 19 grudnia 2004 (gigant) – 2.miejsce
  25.   Chamonix – 9 stycznia 2005 (slalom) – 2.miejsce
  26.   Wengen – 16 stycznia 2005 (slalom) – 3.miejsce
  27.   Schladming – 25 stycznia 2005 (slalom) – 2.miejsce
  28.   Kranjska Gora – 27 lutego 2005 (slalom) – 3.miejsce
  29.   Lenzerheide – 12 marca 2005 (gigant) – 3.miejsce
  30.   Lake Louise – 27 listopada 2005 (supergigant) – 2.miejsce
  31.   Madonna di Campiglio – 12 grudnia 2005 (slalom) – 2.miejsce
  32.   Adelboden – 8 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
  33.   Kitzbühel – 22 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
  34.   Schladming – 24 stycznia 2006 (slalom) – 3.miejsce
  35.   Adelboden – 7 stycznia 2007 (slalom) – 2.miejsce
  36.   Ga-Pa – 25 lutego 2007 (slalom) – 3.miejsce
  37.   Kranjska Gora – 4 marca 2007 (slalom) – 2.miejsce
  38.   Lenzerheide – 15 marca 2007 (supergigant) – 2.miejsce
  39.   Lake Louise – 25 listopada 2007 (supergigant) – 2.miejsce
  40.   Alta Badia – 16 grudnia 2007 (gigant) – 2.miejsce
  41.   Adelboden – 6 stycznia 2008 (slalom) – 2.miejsce
  42.   Kitzbühel – 20 stycznia 2008 (kombinacja) – 2.miejsce
  43.   Whistler – 23 lutego 2008 (gigant) – 3.miejsce
  44.   Bormio – 14 marca 2008 (gigant) – 2.miejsce
  45.   Alta Badia – 22 grudnia 2008 (slalom) – 3.miejsce
  46.   Sestriere – 22 lutego 2009 (gigant) – 3.miejsce
  47.   Lake Louise – 29 listopada 2009 (supergigant) – 2.miejsce
  48.   Beaver Creek – 6 grudnia 2009 (gigant) – 2.miejsce
  49.   Val d’Isère – 13 grudnia 2009 (gigant) – 3.miejsce
  50.   Kitzbühel – 24 stycznia 2010 (kombinacja) – 3.miejsce
  51.   Val d’Isère – 12 grudnia 2010 (slalom) – 2.miejsce
  52.   Hinterstoder – 5 lutego 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  53.   Adelboden – 7 stycznia 2012 (gigant) – 2.miejsce
  54.   Crans-Montana – 24 lutego 2012 (supergigant) – 3.miejsce
  55.   Kranjska Gora – 8 marca 2014 (gigant) – 2.miejsce
  56.   Ga-Pa – 1 marca 2015 (gigant) – 3. miejsce
  • W sumie (36 zwycięstw, 29 drugich i 27 trzecich miejsc).

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Skieur d'Or Award (ang.)
  2. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Benjamin_Raich&oldid=70440888”