Berszad

Miasto na Ukrainie w obwodzie winnickim

Berszad[2][3] (ukr. Бе́ршадь[4]) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu berszadzkiego. Historycznie miasto leży na wschodnim Podolu.

Berszad
Бершадь
Ilustracja
Berszad, kaplica Moszyńskich.
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

berszadzki

Wysokość

171 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


12 681[1]

Nr kierunkowy

+380 4352

Kod pocztowy

24400-24404

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Berszad”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Berszad”
Ziemia48°22′22″N 29°31′57″E/48,372778 29,532500
Strona internetowa
Mapa województwa bracławskiego z 1648 r. Miejscowość w południowej części mapy
Pałac Moszyńskich przed 1928

Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 własnością Fryderyka Józefa Moszyńskiego[5].

Historia edytuj

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1459.

W bracławskiém województwie leżąca Berszada jest pamiątką poświęcenia się i cnót księcia Jerzego Zbaraskiego, jej dziedzica. Była obwarowana silnie, Turcy się jéj lękali. Prześladowało ich, jak wiémy, widmo kozackiej napaści, które obrażały i drażniły Stambuł więcej niż szkodziły. Zdawało się im, że z Berszady pochodzą te napady. Za staraniem księcia Zbaraskiego była silnie obwarowaną; w wojnach tatarskich nie była zdobyta. (...)[6]

W miejscowości istniał zamek[7]. W 1617 roku został zburzony na żądanie Turcji, na co zgodzono się w Traktacie w Buszy. W 1627 roku miasto Berszada należało do kasztelana krakowskiego Jerzego Zbaraskiego[8]. W 1787 w Berszadzie stacjonował 5 Pułk Koronny Przedniej Straży.

W 1793 miejscowość została zajęta przez Rosję na skutek II rozbioru Polski. Pod zaborami siedziba gminy Berszada(inne języki) w powiecie olhopolskim guberni podolskiej. W pierwszej połowie XIX w. został wybudowany tu przez Piotra Moszyńskiego pałac w stylu florenckiego empire (klasycyzm). Przetrwał w niezmienionej postaci do początku XX w.[9] Z zespołu pałacowego zachowały się park i neogotycka kaplica pw. św. Stanisława, w której kryptach znajdują się groby Moszyńskich i Jurjewiczów. Kaplica zamieniona na cele świeckie w 1944 r., została zwrócona katolikom w 1991 r[10][11].

Po okresie zaborów Berszad nie powrócił do Polski i został częścią ZSRR. W latach 1941–1944 był okupowany przez Rumunię.

Miasto od 1966 roku[12].

W 1989 liczyło 14 134 mieszkańców[12][13].

W 2013 liczyło 13 160 mieszkańców[14].

Urodzeni w Berszadzie edytuj

Przypisy edytuj

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12
  2. Berszada, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 154.
  3. Berszad, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 114.
  4. Nieoficjalny portal rejonu berszadzkiego
  5. Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 522.
  6. Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 539
  7. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 35.
  8. Latyfundia książąt Zbaraskich w XVI i XVII wieku, w: Przegląd Nauk Historycznych 2009, R. VIII, nr 1, s. 66.
  9. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 30-33, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  10. Antoni Urbański: Z czarnego szlaku i tamtych rubieży: zabytki polskie przepadłe na Podolu, Wołyniu, Ukrainie. Warszawa: 1928, s. 44.
  11. Na południowo-wschodnich rubieżach I Rzeczypospolitej (ciąg dalszy) | Słowo Polskie [online] [dostęp 2023-04-06] (pol.).
  12. a b Бершадь // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.132
  13. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  14. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).

Bibliografia edytuj