Bitwa koło przylądka Bon

bitwa morska II wojny światowej

Bitwa koło przylądka Bon – bitwa morska stoczona 13 grudnia 1941 roku podczas II wojny światowej pomiędzy dwoma włoskimi krążownikami lekkimi a flotyllą alianckich niszczycieli na Morzu Śródziemnym niedaleko przylądka Bon u wybrzeży Tunezji. W wyniku starcia włoska Regia Marina straciła obydwa krążowniki i ponad 900 żołnierzy straciło życie. Utrata dwóch krążowników lekkich była poważnym ciosem dla Włoskiej Marynarki Wojennej.

Bitwa koło przylądka Bon
II wojna światowa, kampania śródziemnomorska
Ilustracja
Holenderski niszczyciel Hr.Ms. Isaac Sweers, który wziął udział w bitwie
Czas

13 grudnia 1941

Miejsce

przylądek Bon, Morze Śródziemne

Terytorium

Tunezja

Wynik

zwycięstwo aliantów

Strony konfliktu
 Włochy  Wielka Brytania
 Holandia
Dowódcy
Antonino Toscano Graham Stokes
Siły
2 lekkie krążowniki
1 torpedowiec
4 niszczyciele
Straty
2 lekkie krążowniki zatopione
ponad 900 zabitych
brak współrzędnych

Tło edytuj

Kontrola nad Morzem Śródziemnym była przedmiotem rywalizacji między Włochami a Wielką Brytanią wspieraną przez inne alianckie siły morskie, ponieważ miało ono znaczenie strategiczne zarówno dla sił niemieckich i włoskich w związku z dostawami dla wojsk w Afryce Północnej, jak i aliantów – dla utrzymania Malty jako brytyjskiej bazy uderzeniowej. Bez niej Brytyjczycy nie byliby w stanie przechwytywać włoskich konwojów i tym samym powstrzymywać dostaw dla wojsk Osi. Czasami potrzeby były tak duże, że obydwie strony używały okrętów wojennych do transportu[1].

Kiedy Włochy wypowiedziały wojnę w czerwcu 1940 roku, dysponowały jedną z największych marynarek wojennych na świecie, ale jej siła była ograniczona do basenu Morza Śródziemnego, podczas gdy Brytyjczycy mogli uzupełniać straty poprzez przesuwanie okrętów z innych akwenów. To powodowało dużą ostrożność wśród włoskich dowódców oraz taktykę unikania bitew[2]. Brytyjskie okręty dysponowały także radarem, a złamanie włoskich kodów morskich dodatkowo zapewniało im przewagę[3].

Przebieg bitwy edytuj

Włoski 4. Dywizjon Krążowników pod dowództwem kontradmirała Antonino Toscano, składający się z dwóch lekkich krążowników typu di Giussano: „Alberto di Giussano” i „Alberico da Barbiano” oraz torpedowca „Cigno” wyruszył z portu w Palermo kierując się do Trypolisu z cennym ładunkiem paliwa lotniczego (2000 t). Paliwo było bardzo ważne dla myśliwców walczących w Libii[4]. Przestrzeń na krążownikach była ograniczona, co zmuszało załogę do umieszczenia zbiorników na pokładzie okrętów.

W tym samym czasie brytyjska 4. Flotylla Niszczycieli, składająca się z brytyjskich niszczycieli HMS „Sikh”, „Maori” i „Legion” oraz holenderskiego „Isaac Sweers”, pod dowództwem komandora G. H. Stokesa kierowała się do Aleksandrii w celu dołączenia do reszty sił brytyjskiej Floty Śródziemnomorskiej[5].

Flotylla brytyjska została zauważona przez włoski samolot, ale Sztab Główny Regia Marina ocenił, że przeciwnik nie będzie w stanie dotrzeć do przylądka Bon przed 4. Dywizjonem Krążowników. Jednakże Brytyjczycy wykorzystując informacje z Ultry rozkazali niszczycielom przechwycić włoskie krążowniki.

13 grudnia o godz. 3:25 doszło do spotkania przeciwników[6]. Nadpływając w ciemnościach ze wschodu i korzystając z radaru alianci zupełnie zaskoczyli Włochów wystrzeliwując torpedy, a następnie otwierając ogień artyleryjski z niewielkiej odległości[5]. "Alberto di Giussano" zdołał wystrzelić zaledwie trzy salwy podczas bitwy[4], a "Alberico da Barbiano" został w całości ogarnięty pożarem. Obydwa krążowniki błyskawicznie zatonęły. Po krótkiej potyczce z niszczycielem „Isaac Sweers”, torpedowiec „Cigno” zdołał uratować około 500 rozbitków, podczas gdy pozostali dotarli do wybrzeża lub zostali później uratowani przez włoskie kutry torpedowe. W bitwie poległo ponad 900 marynarzy wraz z dowódcą zespołu kontradmirałem Toscano. Cała bitwa trwała zaledwie pięć minut.

Przypisy edytuj

  1. The Battle for the Mediterranean. [w:] World War II Multimedia Database [on-line]. [dostęp 2016-10-22]. (ang.).
  2. Carlo D’Este: World War II in the Mediterranean. 1990. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  3. World War II Naval Engagements: The Mediterrean. [w:] HBC [on-line]. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  4. a b Battle of cape Bon. [w:] Lemairesoft Encyclopedia [on-line]. [dostęp 2013-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lipca 2011)]. (ang.).
  5. a b BRITISH NAVY IN THE MEDITERRANEAN, including Malta Convoys, Part 2 of 4. [w:] Naval History [on-line]. 9 września 2009. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).
  6. Surface Action Battle Of Cape Bon. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj