Bitwa o Stony Point
Bitwa pod Stoney Point – potyczka stoczona podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
| Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych | |||
 Atak na brytyjskie umocnienia | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
utrzymywanie przez Brytyjczyków fortów na Hudson Highlands | ||
| Wynik |
zwycięstwo amerykańskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
| 41°14′30,49″N 73°58′24,68″W/41,241804 -73,973522 | |||
 |
Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Przed bitwą edytuj
Siły brytyjskie: Pod koniec maja 1779 roku generał Henry Clinton wysłał żołnierzy na północ z zamiarem zaatakowania Amerykanów. 1 czerwca Brytyjczycy zaczęli się okopywać w Stoney Point. Stoney Point był garnizonem 17 pułku piechoty, który został później wsparty przez 71 pułk grenadierów. Brytyjczykami dowodził Henry Johnson.
Siły amerykańskie: Amerykanami dowodził generał Anthony Wayne, zebrano siły 1500 żołnierzy Armii Kontynentalnej. Siły amerykańskie stworzyły korpus z różnych jednostek piechoty z regimentów z Virginii, Massachusetts, Północnej Karoliny i Pensylwanii. Według XVIII-wiecznych reguł 1500 ludzi to za mało, żeby przeprowadzić atak, ale dowódcy amerykańscy zauważyli fatalny błąd w umocnieniach Stoney Point, lukę, którą Amerykanie wykorzystali i właśnie tam zaatakowali z zaskoczenia.
Bitwa edytuj
Bitwa rozpoczęła się od skoordynowanego ataku piechoty Armii Kontynentalnej o północy, która była podzielona na kolumny atakujące. Był to atak z zaskoczenia. Doszło do walki na bagnety o ufortyfikowane pozycje brytyjskie. Po kilku minutach walki kolumna Wayne'a przebiła się przez pierwsze umocnienia brytyjskie. Druga kolumna pod dowództwem Butlera przebiła się w tym samym czasie, odcinając 17 pułk piechoty. W starciu ranny był Anthony Wayne, który został uderzony w głowę. Co najdziwniejsze walki trwały tylko pół godziny, głównie dzięki elementowi zaskoczenia.
Siły w tym starciu wynosiły 1500 żołnierzy Armii Kontynentalnej i 750 brytyjskich obrońców fortu. Straty po stronie Amerykanów wynosiły mniej więcej 100 zabitych i rannych, straty brytyjskie to również około 100 zabitych i rannych żołnierzy i ponad 500 wziętych do niewoli.
Starcie było decydującym zwycięstwem w koloniach północnych, ponieważ była to ostatnia większa potyczka, co poprawiło wiarę Kolonistów w zwycięstwo.