Bitwa pod Arkadiopolis (970)
Bitwa pod Arkadiopolis (współcześnie Lüleburgaz w Turcji) – starcie zbrojne, które miało miejsce w 970 roku pomiędzy armią Cesarstwa Bizantyjskiego a Rusinami, zakończona zwycięstwem wojsk cesarstwa.
| Wojna rusko-bizantyjska 967–971 | |||
 Przedstawienie bitwy | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Arkadiopolis | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo wojsk bizantyjskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Turcji  | |||
| 41°24′00,0000″N 27°21′00,0000″E/41,400000 27,350000 | |||
Sytuacja przed bitwą edytuj
Zaraz po swojej koronacji cesarz Jan I Tzimiskes skłaniał się ku sprawom wschodniej części państwa. W związku z tym rozpoczął negocjacje pokojowe z Ottonem I i Światosławem. O ile ten pierwszy zgodził się na warunki cesarza, to Światosław zażądał wysokiego okupu i europejskiej części cesarstwa. Jan I rozpoczął przygotowania do wojny, wysłał siły liczące 12 000 żołnierzy pod granicę Tracji zagrożonej przez Bułgarów i Rusinów pod wodzą Światosława. Na czele armii bizantyńskiej stanęli stratopedarch Piotr i szwagier cesarza Bardas Skleros[1].
Bitwa pod Arkadiopolis edytuj
Latem 970 roku wojska Światosława przekroczyły granicę. Pod murami[2] Arkadiopolis, ważnej twierdzy granicznej, siły bizantyjskie zadały klęskę atakującym ich przeważającym liczebnie wojskom Rusi i zmusiły je do odwrotu.
Konsekwencje bitwy edytuj
Bitwa nie okazała się decydująca, dopiero w 971 roku cesarz Jan I Tzimiskes ostatecznie rozgromił Rusinów i przejął władzę nad Bułgarią[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Warren Treadgold: A History of the Byzantine State and Society. Stanford, California: Stanford University Press, 1997, s. 508. ISBN 0-8047-2630-2.
- Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968, s. 247.