Boeing B-47 Stratojet
B-47 Stratojet – odrzutowy samolot bombowy, konstrukcji amerykańskiej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
17 grudnia 1947 |
| Wycofanie ze służby |
1977 |
| Liczba egz. |
2032 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
sześć silników turboodrzutowych General Electric J47-GE-25 |
| Ciąg |
32 kN dla każdego silnika |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
35,63 m |
| Długość |
33,48 m |
| Wysokość |
8,5 m |
| Powierzchnia nośna |
132,7 m² |
| Masa | |
| Własna |
36,63 t |
| Startowa |
89,89 t |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
975 km/h |
| Pułap |
12 350 m |
| Zasięg |
6440 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x 20 mm działko M24A1 11 000 kg bomb lub 2 bomby jądrowe | |
| Użytkownicy | |
| USAF | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Prace nad bombowcami odrzutowymi w zakładach Boeinga trwały od 1943 r. Po zakończeniu II wojny światowej wykorzystano zdobyte informacje o opracowanych podobnych konstrukcjach w III Rzeszy. W zakładach w Seattle zbudowano dwa prototypy XB-47[1]. Jeden z nich został oblatany 17 grudnia 1947 r.[2] Bombowiec średniego zasięgu, zdolny do osiągania prędkości przydźwiękowych. Jego zadaniem była penetracja przestrzeni powietrznej ZSRR. Był podstawową maszyną amerykańskich sił uderzeniowych w latach 50, do czasu, gdy zastąpiony został w tej roli przez samolot Boeing B-52 Stratofortress. Oprócz tego służył też w wersji RB-47 jako maszyna rozpoznawcza dalekiego zasięgu, wykorzystywana do lotów zwiadowczych nad terytorium ZSRR[3].
Samolot stanowił duże osiągnięcie technologiczne. Składały się na to takie czynniki jak[4]:
- płat skośny o dużej krytycznej liczbie Macha
- użycie (po raz pierwszy w historii) mocowania silników na wysięgnikach przed płatem (pełniły one rolę przeciwflatterową).
Czynniki te miały wpływ na wysokie osiągi tej maszyny przy stosunkowo niewielkim ciągu silników będących ówcześnie do dyspozycji. Zbudowano 2032 egzemplarze B-47, 1373 przez Boeinga, 274 przez Douglasa i 385 przez Lockheeda[5].
Wycofanie maszyn z eksploatacji nastąpiło w 1966 roku. Samolot miał tendencję do wchodzenia w głębokie przeciągnięcie przy niewłaściwej technice startu. Wymagał dobrego przeszkolenia załogi w pilotażu. Zasadniczym powodem wycofania samolotu było wykrycie zmęczenia materiału w kluczowych węzłach samolotu. Wynikało to z założeń konstrukcyjnych, które sprawiały, że konstrukcja skrzydła była dość elastyczna (ugięcie płata wynosiło ok. 1,5 m) co wiązało się z powstawaniem w nim dużych naprężeń[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Bowers 1993 ↓, s. 378-379.
- ↑ Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 168.
- ↑ Maciej Hypś: Zanim powstał U-2. Loty rozpoznawcze nad ZSRR w czasie zimnej wojny. Konflikty.pl, 2013-01-29. [dostęp 2013-02-15].
- ↑ Bowers 1993 ↓, s. 381.
- ↑ Bowers 1993 ↓, s. 382.
- ↑ Bowers 1993 ↓, s. 384.
Bibliografia edytuj
- Peter M. Bowers: Boeing Aircraft since 1916. London: Putnam, 1993. ISBN 978-0-85177-804-4. OCLC 236439270.
- Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.