Wikipedia

Buczynowe Czuby

Buczynowe Czuby (niem. Buchentalhöcker, słow. Bučinové čuby, węg. Bükk-völgyi-tara)[1] – grzebień ostrych turniczek (najwyższa ma ok. 2125 m) w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w grupie Buczynowych Turni[2]. Buczynowe Czuby znajdują się pomiędzy Orlą Basztą (rozdziela je Buczynowy Karb i Pościel Jasińskiego) a Przełęczą Nowickiego. Jest to postrzępiony odcinek grani o długości kilkudziesięciu metrów. Najwybitniejsza turniczka położona jest w środkowej części tego odcinka. Turniczka po jej wschodniej stronie tworzy opadającą do Pańszczycy grzędę o szerokości około 100 m w dole i wysokości około 200 m. W linii spadku najwyższej turni znajduje się szeroki żleb, górą rozgałęziający się na kilka ramion. Południowe, trawiasto-skaliste zbocza o wysokości około 120 m opadają do Dolinki Buczynowej[3].

Buczynowe Czuby
Ilustracja
Buczynowe Czuby zaznaczone po prawej – widok z Doliny Pańszczycy
Państwo

 Polska

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

ok. 2125 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Buczynowe Czuby”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Buczynowe Czuby”
Ziemia49°13′39″N 20°02′15″E/49,227500 20,037500
Multimedia w Wikimedia Commons

Pierwszego przejścia grani dokonali zimą bracia Jan Sokołowski i Stanisław Sokołowski 8 kwietnia 1925 r., zaś latem – Zofia Galicówna i Marzena Skotnicówna 17 lipca 1929 r.[4]

Trawersem poniżej grani prowadzi szlak Orlej Perci, przez jedno z siodełek między turniami przechodzi z jednej strony grani na drugą. Następnie trawersuje Buczynowe Turnie po północnej stronie i wchodzi w jedno z ramion żlebu. Przejście to ubezpieczone jest łańcuchami[5].

  • Zejście z Pościeli Jasińskiego na północną stronę Buczynowych Czub
    Zejście z Pościeli Jasińskiego na północną stronę Buczynowych Czub
  • Widok z Orlej Baszty
    Widok z Orlej Baszty
  • Buczynowe Czuby od południowego wschodu
    Buczynowe Czuby od południowego wschodu

Szlaki turystyczne edytuj

  – czerwony (Orla Perć) przebiegający granią główną z Zawratu przez Kozi Wierch, Granaty i Buczynowe Turnie na Krzyżne.
  • Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
  • Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[6]

Taternictwo edytuj

Rejon Buczynowych Czub dopuszczony jest do uprawiania wspinaczki skalnej, ale tylko od strony Dolinki Buczynowej[7]. Jest tutaj kilka dróg wspinaczkowych[3]:

  • Granią z Pościeli Jasińskiego na Przełęcz Nowickiego; II stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 45 min[3].
  • Północną depresją; III, 45 min,
  • Północną ścianą wprost na główny wierzchołek,
  • Północną depresją i górną częścią grzędy; 0, 30 min[3].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2016-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
  3. ↑ a b c d Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
  4. ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
  5. ↑ Dariusz Dyląg, Orla Perć: przewodnik wysokogórski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, ISBN 83-89188-50-3.
  6. ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
  7. ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN. [dostęp 2019-01-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buczynowe_Czuby&oldid=70043169”