Cecilia Bartoli

Cecilia Bartoli
	; Cecilia Bartoli (Bruksela, 2007)
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1966 ; Rzym
Pochodzenie	włoskie
Typ głosu	mezzosopran
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewaczka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Cecilia Bartoli (ur. 4 czerwca 1966 w Rzymie^[1]) – włoska śpiewaczka, mezzosopran koloraturowy.

Życiorys edytuj

Jej rodzice Silvana Bazzoni i Pietro Angelo Bartoli byli profesjonalnymi śpiewakami i to oni dawali jej pierwsze lekcje śpiewu ^{[potrzebny przypis]}. Studiowała w Conservatorio di Santa Cecilia w Rzymie.^{[potrzebny przypis]} Po raz pierwszy publicznie wystąpiła w wieku ośmiu lat w Tosce. Jej prawdziwy debiut operowy miał miejsce w 1987 w Arena di Verona. Partią Despiny w Così fan tutte zadebiutowała w 1996 roku na scenie Metropolitan Opera w Nowym Jorku. ^{[potrzebny przypis]}

W swoim bogatym repertuarze ma zarówno utwory kompozytorów epoki wczesnego baroku (Gulio Caccini), jak i romantyzmu (Hector Berlioz, Vincenzo Bellini czy Gioacchino Rossini). Śpiewa głównie w dziełach późnego baroku (np. Rinaldo Händla) i klasycyzmu (np. Così fan tutte Mozarta). Nagrała płytę z ariami Antonia Salierego. Szczególnie jednak ceniona jest ^{[przez kogo?]} jako interpretatorka muzyki wokalnej Antonia Vivaldiego (aria Agitata da due venti z opery Griselda lub aria Vagante Armatae face et anguibus z oratorium Juditha triumphans).

Bartoli znana jest ^{[przez kogo?]} z bardzo energicznych i brawurowych występów.

W 2010 została laureatką prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning.

Mieszka niedaleko Zurychu razem z mężem, Oliverem Widmerem – szwajcarskim barytonem^[1]

Odznaczenia edytuj

Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja, 1995)
Komandor Orderu Za Zasługi dla Kultury (Księstwo Monako, 1999)^[2]
Kawaler Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2003)^[3]

Dyskografia edytuj

Mission (muzyka Agostino Steffani), edycja: Decca (wrzesień 2012)
Sospiri, edycja Decca (2010)
Sacrificium, edycja: Decca (X 2009)
„Maria” (A Tribute to Maria Malibran), edycja: Decca (2007)
Opera Proibita. Arias de Händel, Alessandro Scarlatti i Caldara, edycja: Decca (2005)
Armida, edycja: Teldec classique (XI 2001)
Live in Italy – Cecilia Bartoli, edycja: Decca (IX 2000)
Cecilia Bartoli – The Vivaldi Album, edycja: Decca (III 2000)
Chants d’Amour, edizione: Decca (X 2001)
Cecilia Bartoli: Viva Vivaldi! (DVD), edycja: Naïve (25 IX 2000)
Duos – Cecilia Bartoli & Bryn Terfel, edycja: Decca (IX 2000)
In paradisium – Requiem, edizione: Deutsche grammophon (X de 1998)
Arie Antiche – Se tu m’ami. Canzoni dalla collezione d'Alessandro Parisotti. Decca (XI 1990, lipiec 1991)
Rossini Heroines, Arie da opere di Gioacchino Rossini (Decca styczeń 1992)
Rossini Arias, arie da opere di Rossini. Decca sierpień 1989

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Cecilia Bartoli. AllMusic. (ang.).
↑ Ordonnance Souveraine n° 14.274 du 18 novembre 1999 portant promotions ou nominations dans l'Ordre du Mérite Culturel. journaldemonaco.gouv.mc. [dostęp 2020-03-29]. (fr.).
↑ Bartoli Sg.ra Cecilia. quirinale.it. [dostęp 2020-03-29]. (wł.).

Linki zewnętrzne edytuj

[Cecilia_Bartoli-1] Cecilia Bartoli. AllMusic. (ang.).

[journaldemonaco-2] Ordonnance Souveraine n° 14.274 du 18 novembre 1999 portant promotions ou nominations dans l'Ordre du Mérite Culturel. journaldemonaco.gouv.mc. [dostęp 2020-03-29]. (fr.).

[quirinale-3] Bartoli Sg.ra Cecilia. quirinale.it. [dostęp 2020-03-29]. (wł.).

[1]

[2]

[3]