Chiara Bazzoni
Chiara Bazzoni (ur. 5 lipca 1984 w Arezzo[1][2]) – włoska lekkoatletka, sprinterka.
.jpg) Chiara Bazzoni (z tyłu, z lewej, z napisem ITA na koszulce) | ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
5 lipca 1984 | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
172 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Specjalizuje się w biegu na 400 metrów. Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bazzoni, Marta Milani, Maria Enrica Spacca i Libania Grenot) na mistrzostwach Europy w 2010 w Barcelonie (po dyskwalifikacji z powodu dopingu sztafety rosyjskiej)[3]. Na halowych mistrzostwach Europy w 2011 w Paryżu zajęła 4. miejsce w tej konkurencji[4]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 2011 w Daegu[5], a także w biegu na 400 metrów i sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 2012 w Helsinkach[6]. Wystąpiła w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie, ale odpadła w eliminacjach[1]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 2013 w Göteborgu[7].
Zwyciężyła w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Spacca, Elena Maria Bonfanti, Maria Benedicta Chigbolu i Bazzani) na igrzyskach śródziemnomorskich w 2013 w Mersin[8]. Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na mistrzostwach świata w 2013 w Moskwie, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem została w finale zdyskwalifikowana[9]. Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na halowych mistrzostwach świata w 2014 w Sopocie[10]. Na mistrzostwach Europy w 2014 w Zurychu odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i zajęła 7. miejsce w finale sztafety4 × 400 metrów[11]. Odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 2015 w Pradze[12] i w eliminacjach sztafety sztafety4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 2015 w Pekinie[13].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Chigbolu, Spacca, Bazzoni i Grenot) na mistrzostwach Europy w 2016 w Amsterdamie[14]. Była rezerwową zawodniczką w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 2016 w Rio de Janeiro. Na halowych mistrzostwach świata w 2018 w Birmingham zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[15].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Raphaela Lukudo, Ayomide Folorunso, Bazzoni i Milani) na halowych mistrzostwach Europy w 2019[16].
Bazzoni była mistrzynią Włoch w biegu na 400 metrów w 2013 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w latach 2008, 2009, 2011–2015, 2017 i 2018[17], a w hali była mistrzynią swego kraju w biegu na 400 metrów w latach 2013–2015 oraz w sztafecie 4 × 200 metrów w 2015[18].
Jest byłą rekordzistką Włoch w sztafecie 4 × 400 metrów na otwartym stadionie z czasem 3:25,71 (1 sierpnia 2010 w Barcelonie)[19] i w hali z wynikiem 3:31,55 (4 marca 2018 w Birmingham)[20].
Rekordy życiowe Bazzoni[18]:
- bieg na 400 metrów – 52,06 (28 czerwca 2013, Mersin)
- bieg na 400 metrów (hala) – 53,44 (23 lutego 2014, Ankona)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Chiara Bazzoni [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ Chiara Bazzoni [online], Federazione Italiana di Atletica Leggera [dostęp 2019-07-09] (wł.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 635–636 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 599–600 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 358–359 [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 641, 645 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 605 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ JEUX MEDITERRANEENS DE MERSIN (TUR) 20/30 JUIN 2013 [online], cijm.org.gr [dostęp 2019-07-09] (fr.).
- ↑ IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 255, 359 [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 171 [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 651, 656 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 614 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Championships – London 2017, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 360 [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik–EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 665 [dostęp 2019-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships Birmingham, GREAT BRITAIN & N.I. 01 MAR 2018 – 04 MAR 2018 4x400 Metres Relay women – Final [online], World Athletics [dostęp 2021-11-26] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Results Handbook [online], European Athletics, s. 160 [dostęp 2021-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-25] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923-2018 [online], sportolimpico.it [dostęp 2019-07-09] (wł.).
- ↑ a b Chiara Bazzoni: Athlete Profile [online], IAAF [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 372. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ PRIMATI E MIGLIORI PRESTAZIONI ITALIANE indoor [online], Federazione Italiana di Atletica Leggera, s. 2 [dostęp 2019-07-09] (wł.).