Choroby układowe tkanki łącznej
grupa zapalnych chorób tkanki łącznej obejmujących liczne narządy i tkanki
Choroby układowe tkanki łącznej (ang. connective tissue disease, CTD) – grupa zapalnych chorób o różnorodnej symptomatologii i o podłożu autoimmunologicznym, w których pierwotne zmiany patologicznie obejmują tkankę łączną.
Dawna nazwa zapalnych chorób tkanki łącznej – kolagenozy sugerowała, że choroby te dotyczą tylko kolagenu, natomiast w rzeczywistości obejmują one także innych składników tkanki łącznej. Proces chorobowy często obejmuje, nie pojedyncze, lecz liczne narządy i układy organizmu, ze względu na to, że tkanka łączna wchodzi w ich skład.
Według podziału chorób reumatycznych opartej na klasyfikacji American Rheumatism Association (ARA) do układowych chorób tkanki łącznej należą:
- reumatoidalne zapalenie stawów (seropozytywne i seronegatywne)
- młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
- zespół antyfosfolipidowy
- toczeń rumieniowaty układowy
- twardzina układowa
- zapalenie wielomięśniowe / zapalenie skórno-mięśniowe
- zapalenia naczyń z martwicą
- zespół Sjögrena
- mieszana choroba tkanki łącznej
- zespoły nakładania
- polimialgia reumatyczna
- zapalenie tkanki tłuszczowej
- rumień guzowaty
- nawracające zapalenie chrząstek
- eozynofilowe zapalenie powięzi
- choroba Stilla dorosłych
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Mariusz Puszczewicz (red.): Wielka Interna. Tom 9. Reumatologia. Warszawa: Medical Tribune Polska, 2011. ISBN 978-83-62597-06-2.
