Wikipedia

Christin Cooper

amerykańska narciarka alpejska

Christin Elizabeth Cooper (ur. 8 października 1959 w Los Angeles) – amerykańska narciarka alpejska, wicemistrzyni olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Christin Cooper
Data i miejsce urodzenia

8 października 1959
Los Angeles

Klub

Sun Valley SC

Debiut w PŚ

18.01 1977, Schruns
(14. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

26.01 1977, Crans-Montana (10. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

21.01 1981, Crans-Montana (3. miejsce – kombinacja)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Sarajewo 1984 Gigant
Mistrzostwa świata
srebro Schladming 1982 Slalom
srebro Schladming 1982 Gigant
brąz Schladming 1982 Kombinacja
Puchar Świata
3. miejsce
1981/1982
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
1980/1981
3. miejsce
1981/1982
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
1983/1984

Kariera edytuj

Na arenie międzynarodowej Christin Cooper po raz pierwszy pojawiła się w sezonie 1976/1977. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 18 stycznia 1977 roku w Schruns, gdzie zajęła czternaste miejsce w slalomie[1]. Już osiem dni później w Crans-Montana zdobyła pierwsze pucharowe punkty, zajmując w tej samej konkurencji dziesiąte miejsce.

Przełom w jej karierze nastąpił w sezonie 1980/1981, kiedy po raz pierwszy stanęła na podium zawodów pucharowych. Dokonała tego 21 stycznia 1981 roku w Crans-Montana, gdzie była druga w kombinacji, ulegając tylko Erice Hess ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze siedmiokrotnie stawała na podium, co dało jej czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także szósta w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacji slalomu, przegrywając tylko z Hess. Rok wcześniej brała udział w igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie byłą siódma w gigancie oraz ósma w slalomie.

Sezon 1981/1982 był najlepszym w jej karierze. W Pucharze Świata sześć razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 21 grudnia w Saint-Gervais-les-Bains wygrała kombinację, a 23 stycznia w Berchtesgaden oraz 27 marca 1982 roku w Montgenèvre była najlepsza w slalomie. W klasyfikacji generalnej była trzecia, plasując się za Eriką Hess oraz Irene Epple z RFN. Trzecie miejsce zajęła także w klasyfikacji slalomu, a w klasyfikacjach giganta i kombinacji była piąta. Na przełomie stycznia i lutego 1982 roku wzięła udział w mistrzostwach świata w Schladming, gdzie zdobyła trzy medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w kombinacji, w której lepsze był tylko Erika Hess oraz Francuzka Perrine Pelen. Dwa dni później wywalczyła srebrny medal w gigancie, rozdzielając na podium Hess oraz Ursulę Konzett z Liechtensteinu. Na koniec zajęła także drugie miejsce w slalomie, plasując się 0,33 sekundy za Hess i 0,03 sekundy przed Włoszką Danielą Zini.

Kolejne zwycięstwo odniosła 17 grudnia 1982 roku w Piancavallo, gdzie była najlepsza w kombinacji. Tego samego dnia była też trzecia w slalomie, a 23 stycznia 1983 roku w Saint-Gervais-les-Bains była druga w gigancie. Jednak pod koniec stycznia, podczas treningów w Les Diablerets Cooper wypadła z trasy i złamała kość piszczelową, co wykluczyło ją z reszty startów w sezonie 1982/1983[2]. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie dwunaste miejsce.

Do startów wróciła w sezonie 1983/1984. Na podium stawała dziewięciokrotnie, w tym 7 marca 1984 roku w Lake Placid odniosła swoje ostatnie zwycięstw, wygrywając giganta. Dziesięć dni później w Jasnej po raz ostatni stanęła na podium zawodów pucharowych, zajmując trzecie miejsce w slalomie. W klasyfikacji generalnej była tym razem szósta, a w gigancie zajęła drugie miejsce za Hess. W lutym 1984 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie była druga w gigancie. Po pierwszym przejeździe Cooper zajmowała pierwsze miejsce, z przewagą 0,10 sekundy nad swą rodaczką, Debbie Armstrong. W drugim przejeździe osiągnęła siódmy czas, co dało jej jednak drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie o 0,40 sekundy przegrała z Armstrong, a o 0,02 sekundy pokonała brązową medalistkę, Perrine Pelen z Francji. Na tej samej imprezie wystartowała także w slalomie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu i nie była klasyfikowana.

Po zakończeniu kariery sportowej pracowała jako komentatorka zawodów narciarstwa alpejskiego dla stacji CBS i NBC. W trakcie igrzysk olimpijskich w Soczi w 2014 roku Cooper spowodowała kontrowersje, przeprowadzając wywiad ze zdobywcą brązowego medalu w supergigancie, Bode Millerem. Cooper wypytywała Millera o jego zmarłego brata, przez co zawodnik popłakał się przed kamerą[3].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
7. 21 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:41,66 +3,05   Hanni Wenzel
8. 23 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:25,09 +4,19   Hanni Wenzel
2.  13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 +0,40   Debbie Armstrong
DNF1 13 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:36,47 -   Paoletta Magoni

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF2[4] 3 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:24,85 -   Lea Sölkner
23.[5] 4 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Gigant 2:41,15 +6,65   Maria Epple
7. 21 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:41,66 +3,05   Hanni Wenzel
8. 23 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:25,09 +4,19   Hanni Wenzel
3.  31 stycznia 1982   Schladming Kombinacja 8,99 pkt +11,97 pkt   Erika Hess
2.  2 lutego 1982   Schladming Gigant 2:37,17 +0,78   Erika Hess
2.  6 lutego 1982   Schladming Slalom 1:41,60 +0,33   Erika Hess

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium edytuj

  1.   Crans-Montana – 21 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  2.   Crans-Montana – 21 stycznia 1981 (slalom) – 2. miejsce
  3.   Les Diablerets – 31 stycznia 1981 (slalom) – 2. miejsce
  4.   Zwiesel – 3 lutego 1981 (slalom) – 3. miejsce
  5.   Zwiesel – 8 lutego 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  6.   Furano – 13 marca 1981 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Furano – 15 marca 1981 (slalom) – 2. miejsce
  8.   Wangs-Pizol – 25 marca 1981 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Oberstaufen – 9 lutego 1982 (gigant) – 2. miejsce
  10.   Saint-Gervais – 21 grudnia 1981 (kombinacja) – 1. miejsce
  11.   Berchtesgaden – 23 stycznia 1982 (slalom) – 1. miejsce
  12.   L’Alpe d’Huez – 21 marca 1982 (gigant) – 3. miejsce
  13.   Montgenèvre – 27 marca 1982 (slalom) – 1. miejsce
  14.   San Sicario – 25 marca 1982 (gigant) – 3. miejsce
  15.   Piancavallo – 17 grudnia 1982 (kombinacja) – 1. miejsce
  16.   Piancavallo – 17 grudnia 1982 (slalom) – 3. miejsce
  17.   Saint-Gervais – 23 stycznia 1983 (gigant) – 2. miejsce
  18.   Sestriere – 14 grudnia 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
  19.   Haus – 22 grudnia 1983 (gigant) – 3. miejsce
  20.   Maribor – 15 stycznia 1984 (slalom) – 3. miejsce
  21.   Limone Piemonte – 23 stycznia 1984 (slalom) – 3. miejsce
  22.   Saint-Gervais – 29 stycznia 1984 (gigant) – 2. miejsce
  23.   Mont-Sainte-Anne – 4 marca 1984 (supergigant) – 3. miejsce
  24.   Lake Placid – 7 marca 1984 (gigant) – 1. miejsce
  25.   Waterville Valley – 11 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce
  26.   Jasná – 17 marca 1984 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Spokesman-Review: Lise-Marie wins slalom, Associated Press, 20 stycznia 20 1977, str. 39 (ang.)
  2. ↑ Lewiston Morning Tribune: Cooper's crash rated as one of the best, Associated Press, 23 lutego 1983, str. 4C (ang.)
  3. ↑ NBC reporter badgers Bode Miller about dead brother till he cries (Video) (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 03.02.1978. Garmisch Slalom, women (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 04.02.1978. Garmisch Giant Slalom, women (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christin_Cooper&oldid=70325103”