Claude Cheysson
Claude Cheysson (ur. 13 kwietnia 1920 w Paryżu, zm. 15 października 2012[1] tamże) – francuski polityk i dyplomata, członek kilku Komisji Europejskich, w latach 1981–1984 minister spraw zagranicznych, eurodeputowany III kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 października 2012 |
| Minister spraw zagranicznych Francji | |
| Okres |
od 22 maja 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Kształcił się w prywatnej szkole Cours Hattemer[2] oraz w paryskim Collège Stanislas[3]. Został następnie absolwentem École polytechnique[4]. W trakcie II wojny światowej wyjechał do Afryki, dołączył do sił Wolnych Francuzów, był żołnierzem 2 Dywizji Pancernej[3].
W 1948 ukończył École nationale d’administration[4]. W tym samym roku dołączył do francuskiej dyplomacji[5]. Pracował w misji ONZ w Palestynie i francuskim przedstawicielstwie w Bonn. W latach 1952–1954 pełnił funkcję doradcy wietnamskiego rządu w Sajgonie. Później był szefem gabinetu premiera Francji w rządzie, którym kierował Pierre Mendès France, doradcą ministra odpowiedzialnego za Maroko i Tunezję, a w latach 1957–1962 sekretarzem generalnym komisji odpowiadającej za współpracę w Afryce. Następnie pracował w administracji w Algierze jako dyrektor Organisme Saharien. W latach 1966–1970 był ambasadorem Francji w Indonezji[6][5]. Na początku lat 70. kierował przedsiębiorstwem górniczym[6].
W latach 1973–1981 wchodził w skład Komisji Europejskich François-Xaviera Ortoliego, Roya Jenkinsa i Gastona Thorna, odpowiadając głównie za sprawy kooperacji i rozwoju. W międzyczasie wstąpił do Partii Socjalistycznej, został członkiem jej biura wykonawczego[6]. Od maja 1981 do grudnia 1984 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządach, którymi kierowali Pierre Mauroy i Laurent Fabius[7]. W latach 1985–1988 ponownie był komisarzem europejskim w KE Jacques'a Delorsa[5].
Był radnym miejskim w Bargemon[8]. W latach 1989–1994 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji, zasiadając we frakcji socjalistycznej[1].
Odznaczony Komandorią Legii Honorowej[6] oraz Orderem św. Michała i św. Jerzego II klasy.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-05-06].
- ↑ Association des anciens élèves. hattemer.fr. [dostęp 2017-05-06]. (fr.).
- ↑ a b Claude Cheysson. telegraph.co.uk, 17 października 2012. [dostęp 2017-05-06]. (ang.).
- ↑ a b Claude Cheysson. whoswho.fr. [dostęp 2018-05-01]. (fr.).
- ↑ a b c Mort de l'ancien ministre socialiste Claude Cheysson. lemonde.fr, 16 października 2012. [dostęp 2017-05-06]. (fr.).
- ↑ a b c d The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 56. [dostęp 2018-01-21]. (ang.).
- ↑ Rulers: France: Ministries, political parties, etc. from 1870. rulers.org. [dostęp 2017-05-06]. (ang.).
- ↑ L'ancien ministre socialiste, Claude Cheysson, est décédé. lefigaro.fr, 16 października 2012. [dostęp 2018-01-21]. (fr.).