Cmentarz wojenny nr 384 – Łagiewniki

Cmentarz wojenny nr 384 – Łagiewniki – austriacki cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej wybudowany przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie, znajdujący się na terenie jego okręgu XI Twierdza Kraków.

Cmentarz wojenny nr 384
Łagiewniki
Obiekt zabytkowy nr rej. A-1402/M z 13.02.2014[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Siostry Faustyny

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Data otwarcia

1914

Data ostatniego pochówku

1918

Architekt

Hans Mayr

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 384Łagiewniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 384Łagiewniki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz wojenny nr 384Łagiewniki”
Ziemia50°01′11″N 19°56′18″E/50,019722 19,938333

Cmentarz znajduje się w południowej części Krakowa w Dzielnicy IX Łagiewniki-Borek Fałęcki, obok Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

Od 1889 istniał w podkrakowskiej wsi Łagiewniki klasztor Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W czasie I wojny światowej w budynkach gospodarczych klasztoru armia austro-węgierska zorganizowała wojskowy szpital epidemiologiczny, który działał od sierpnia 1914 do grudnia 1918. Ok. 200 m na południowy wschód od klasztoru utworzono cmentarz, na którym chowano zmarłych w szpitalu żołnierzy.

Nekropolia kryje prochy 266 żołnierzy (według niektórych danych 275), piętnastu różnych narodowości. Cmentarz projektował Hans Mayr, lecz z oryginalnego projektu niewiele się zachowało, poza bramą wejściową. Pola grobowe zostały splantowane, niewielki pomniczek jest współczesny, tak samo jak krzyż z daszkiem, wykonany jednak według projektu Mayra. W 2015 rozpoczęto rekonstrukcję cmentarza dążąc do pierwotnego projektu.

Krzyż
Widok ogólny, przed rekonstrukcją w 2015


Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj