Wikipedia

Company of Heroes: Kompania braci

gra wideo z 2006 roku

Company of Heroes: Kompania braci (Company of Heroes, wymowa /ˈkʌmp(ə)ni ɒv ˈhɪərəʊ:z/) – komputerowa gra strategiczna osadzona w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez kanadyjskie studio Relic Entertainment z Joshuą Mosqueirą jako głównym projektantem i Drew Dunlopem pełniącym funkcję głównego programisty. Została wydana na świecie we wrześniu 2006 roku przez THQ.

Company of Heroes: Kompania braci
Company of Heroes
Producent

Relic Entertainment

Wydawca

THQ
Sega

Dystrybutor

PL: CD Projekt

Seria gier

Company of Heroes

Projektant

Joshua Mosqueira

Artysta

Angie Radwan-Pytlewski (dyrektor artystyczny)

Główny programista

Drew Dunlop

Scenarzysta

Duane Pye
Paris Qualles

Kompozytor

Jeremy Soule

Silnik

Essence Engine, Havok 3

Wersja

2.602

Data wydania

Am.Płn.: 11 września 2006[1]
EU: 29 września 2006[2]
PL: 29 września 2006[3]

Gatunek

strategiczna gra czasu rzeczywistego

Tryby gry

gra jednoosobowa, gra wieloosobowa

Kategorie wiekowe

BBFC: 15
ESRB: Mature[4]
PEGI: 18
USK: 16

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows, iOS, Android

Nośniki

DVD, dystrybucja cyfrowa

Wymagania

Minimalne: procesor Pentium 4 2 GHz lub podobny, 512 MB RAM, karta graficzna 64 MB RAM obsługująca DirectX 9. 0c, 6, 5 GB wolnej przestrzeni na dysku twardym[5]

Kontrolery

klawiatura, mysz

Kontynuacja

Company of Heroes 2 (2013)

Strona internetowa

Akcja Company of Heroes toczy się podczas operacji Overlord, pomiędzy czerwcem a sierpniem 1944 roku. Kampania jednoosobowa umożliwia graczowi przejęcie kontroli nad dwiema amerykańskimi kompaniami uczestniczącymi w działaniach wojennych przeciwko stacjonującym we Francji siłom Wehrmachtu. Oś fabularną gry stanowią relacje między dowódcą jednej z kompanii, kapitanem Samem MacKayem, a jego podwładnym sierżantem Joem Conti, a sama rozgrywka obejmuje wydarzenia od lądowania na plaży „Omaha” po bitwę pod Falaise.

Company of Heroes jest strategiczną grą czasu rzeczywistego opartą na akumulacji zasobów poprzez utrzymywanie linii zaopatrzenia. Dostarczone do sztabu zasoby stanowią środek płatniczy służący do rozbudowy bazy, szkolenia jednostek i posyłania ich do walki. Mechanikę gry uzupełnia możliwość wykorzystania terenu w charakterze osłon, zdobywanie doświadczenia przez żołnierzy podczas walki oraz zastosowanie systemu doktryn wojennych. Ten ostatni umożliwia specjalizację kierowanej kompanii pod względem sposobu prowadzenia zmagań wojennych. W grze wieloosobowej gracz może przejąć kontrolę zarówno nad kompanią US Army, jak i Wehrmachtu, których kierowanie wymusza zastosowanie odmiennych stylów gry.

Company of Heroes została entuzjastycznie przyjęta przez krytyków związanych z grami komputerowymi. Pochwały dotyczyły głównie oprawy audiowizualnej oraz grywalności, a niektórzy krytycy wskazywali również jako zaletę niespotykany w strategicznych grach o II wojnie światowej dynamizm starć oraz ukazanie brutalności wojny. Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk Interaktywnych przyznała jej tytuł strategicznej gry komputerowej roku. To i podobne wyróżnienia zaowocowały stworzeniem dwóch samodzielnych dodatków do gry: Kompania braci: Na linii frontu (2007) oraz Kompania braci: Chwała bohaterom (2008). W 2013 roku ukazała się jej kontynuacja pod tytułem Company of Heroes 2 (2013), tym razem skoncentrowana na starciach wojennych na froncie wschodnim.

Gra została przeniesiona przez Feral Interactive na telefony z systemem iOS i Android. Port na telefony trafił do sprzedaży 10 września 2020 roku[6]

Fabuła edytuj

Akcja kampanii jednoosobowej Company of Heroes: Kompanii braci toczy się podczas II wojny światowej i przedstawia działania wojsk amerykańskich podczas operacji Overlord pomiędzy czerwcem a sierpniem 1944 roku. Gracz podczas rozgrywki obejmuje kontrolę nad dwiema kompaniami: „Able” należącą do 29 Dywizji Piechoty oraz „Fox” z 506. Pułku Spadochronowego 101 Dywizji Powietrznodesantowej. W większości misji graczowi jest dane kierować tą pierwszą i to na niej koncentruje się fabuła Company of Heroes.

Streszczenie edytuj

 
Plaża „Omaha”, sektor Dog Red. W tym miejscu rozpoczyna się akcja Company of Heroes

6 czerwca 1944 roku, w trakcie lądowania w Normandii, kapitan Sam MacKay, jego podwładny sierżant Joe Conti oraz pozostali żołnierze z kompanii „Able” wykonują desant na plaży „Omaha”. Ich poprzednicy z kompanii „Dog” zostali przedtem zdziesiątkowani przez gniazda karabinów maszynowych i bombardowanie ze strony armat 88 mm. Kompanii „Able” udaje się pomimo ostrzału dotrzeć do wałów przeciwpowodziowych, zdetonować bunkier z ostrzeliwującą ich załogą i zniszczyć armaty[7].

Nocą przed owym lądowaniem, podczas chaotycznego desantu spadochronowego w okolicach wioski Vierville, żołnierze kompanii „Fox” przegrupowują się i blokują linię zaopatrzeniową Niemców próbujących dostarczyć wsparcie obrońcom plaż „Omaha” i „Utah”[8]. Po zniszczeniu konwoju z zaopatrzeniem kierują się w stronę miejscowości Carentan, aby zabezpieczyć połączenie między plażami. Pomimo twardego oporu niemieccy żołnierze zostają zmuszeni do odwrotu, a jeden z amerykańskich spadochroniarzu w amoku masakruje ciała kilkunastu niedoszłych uciekinierów[9]. Kompania „Fox” przygotowuje obronę miasta, a kontratak sił niemieckich zostaje powstrzymany dzięki odsieczy kompanii „Able”[10].

Oba oddziały amerykańskie kierują się w stronę miasteczka Cherbourg w celu zabezpieczenia portu. Niedaleko Montebourga odpierają natarcie Dywizji Panzer Lehr, strzegąc przejazd konwoju Red Ball Express[11]. Celebrujących sukces MacKaya i Contiego przez lornetkę zauważa kierujący natarciem kapitan Joseph Günter Schultz, który szuka okazji do zemsty. Tymczasem kompania „Able” otrzymuje rozkaz opanowania centralnej części Cherbourga. Zlikwidowawszy nadbrzeżne działa, żołnierzom amerykańskim dzięki bombardowaniu ze strony okrętu USS „Texas” udaje się zmusić obrońców niemieckich do kapitulacji[12]. Miasto ze względu na zniszczenia nie nadaje się jako port, jednak przechwycone zostają dokumenty dotyczące położenia tajnej bazy rakiet V2 pod miejscowością Sottevast. Działania sił spadochronowych prowadzą do inwazji na bazę i zniszczenia rakiet[13].

Kompania „Able” otrzymuje potem rozkaz uderzenia na miasto Saint-Lô od strony północnej. Przedtem przedziera się przez miejscowość Saint-Fromond, odbudowawszy zdetonowany przez Niemców most i odpierając kontratak[14]. Następnie siły amerykańskie atakują silnie ufortyfikowane Wzgórze 192 niedaleko Saint-Lô. Pomimo nieprzyjaznego terenu składającego się z roślinności bocage wzgórze zostaje zdobyte, a droga do miasta – otwarta[15]. Ciężkie starcia miejskie kończą się otoczeniem placu głównego, lecz Dywizja Panzer Lehr wydostaje się z oblężenia[16]. Resztki niemieckiej dywizji zostają rozbite pod miasteczkiem Hébécrevon, lecz ocalały Schultz siedzący w czołgu Tygrys z ukrycia namierza MacKaya i strzela weń pociskiem z działa. Kapitan ginie, a Conti zmuszony jest przejąć dowodzenie nad kompanią[17].

Conti wraz ze swoim oddziałem zostaje oddelegowany do miasta Mortain, które nieoczekiwanie staje się celem kontrataku ze strony sił niemieckich w ramach szerszej operacji Lüttich. Zaatakowani nocą żołnierze amerykańscy bronią się aż do porannej odsieczy sił pancernych kompanii „Dog”[18]. Niemcy zostają zmuszeni do ucieczki, poniósłszy ciężkie straty[19]. 7 Armia niemiecka próbuje wycofać się z Normandii, jednak Amerykanie starają się do tego nie dopuścić. Kompania „Able” próbuje zamknąć jedną z dróg ucieczki w wiosce Autry. Biorąc odwet za rozbicie innego oddziału amerykańskiego, żołnierze pod dowództwem Contiego likwidują grupę pancerną Schultza, ten ostatni zaś ginie we wnętrzu swojego czołgu[20]. Na wieść o śmierci zabójcy MacKaya Conti reaguje z irytacją[21].

Swój szlak wojenny kompania „Able” kończy pod Chambois, wraz z siłami polskimi i kanadyjskimi, zabezpieczając mosty, przez które próbuje uciec 7 Armia niemiecka. Wykrwawiona i pozbawiona dróg ucieczki 7 Armia zmuszona jest do poddania się, a żołnierze alianccy świętują zwycięstwo[22].

Rozgrywka edytuj

Company of Heroes jest strategiczną grą czasu rzeczywistego, która spośród elementów mechaniki typowych dla gatunku wykorzystuje akumulację zasobów, rozwój bazy i działania wojenne, aczkolwiek nacisk położony jest w niej przede wszystkim na walkę[23]. Gracz rozpoczyna każdą rozgrywkę na podzielonej na sektory trójwymiarowej mapie, w której niewidoczne dla jego jednostek obszary otoczone są mgłą wojny[24]. Na mapie oprócz jednostek i innych obiektów rozmieszczone są punkty strategiczne, których opanowanie daje dostęp do trzech różnych typów zasobów: amunicji, paliwa i zasobów ludzkich. Służą one do rozbudowy bazy, szkolenia jednostek i zaopatrywania ich w bardziej skuteczną broń[25]. Zasoby są dostarczane automatycznie do bazy gracza, jednakże ich transfer wymaga połączenia linią zaopatrzeniową terytorium odpowiedzialnego za dany punkt strategiczny z obszarem, który gracz otrzymuje na początku gry[23].

Produkcja jednostek niezbędnych do zajmowania kolejnych punktów strategicznych odbywa się w budynkach, które zostały przez gracza wzniesione lub zajęte. Wyszkolone jednostki występują w postaci drużyn piechoty bądź pojazdów opancerzonych o jednolitym pasku zdrowia, ukazującym ich ogólny stan. Większość rodzajów broni używana przez oddziały gracza posiada amunicję nielimitowaną, jednakże skorzystanie z broni jednorazowego użytku – na przykład granatów – wymaga wydania nagromadzonych punktów amunicji[26]. Specyficzne zasady cechują również poszczególne typy jednostek. Piechota może przejmować lekkie uzbrojenie i korzystać z osłon terenowych. Na te ostatnie składają się budynki, mury, płoty i inne obiekty o zróżnicowanej podatności na zniszczenia, które zwiększają szanse przetrwania podczas wymiany ognia. Piechota jest natomiast bardziej wrażliwa od załóg pojazdów na ostrzał ze strony wroga, w wyniku czego jej mobilność może spaść, aż w końcu oddziały piechoty będą niezdatne do bojowego użycia ze względu na sparaliżowanie ostrzałem – wówczas mają możliwość szybkiego odwrotu do sztabu. Większość pojazdów, choć bardziej mobilna i wytrzymalsza od piechoty, nie może natomiast zajmować punktów strategicznych[26][27]. Pojazdy pancerne mają ponadto zróżnicowaną grubość pancerza z każdej strony, co zachęca gracza do oskrzydlania wozów wroga i trafiania w ich czułe punkty[28].

Za likwidację wrogich jednostek oraz niszczenie infrastruktury należącej do przeciwnika gracz otrzymuje punkty doświadczenia, które może przeznaczyć na odblokowywanie modyfikatorów oraz dodatkowych opcji w ramach tak zwanych doktryn dowodzenia. Każda strona konfliktu (US Army oraz Wehrmacht) ma do dyspozycji trzy różne doktryny (w postaci drzewek rozdzielonych na dwie gałęzie), z których można wybrać tylko jedną. Gracz kierujący stroną amerykańską może skoncentrować się na piechocie i zwiększyć jej możliwości defensywne, obrać ścieżkę rozwoju związaną ze wsparciem lotniczym i możliwością zrzutów spadochroniarskich albo postawić na rozwój sił pancernych[29]. Natomiast odtwórca roli niemieckiego dowódcy ma bardziej zróżnicowany wybór: może wzmocnić obronę zajętych pozycji przez budowę ciężkiej artylerii, obrać jako priorytet doktrynę blitzkriegu z wykorzystaniem ciężkich czołgów lub rozwinąć doktrynę terroru opartą na fanatyzmie żołnierzy i wykorzystaniu rakiet V1[30]. Obie armie oprócz doktryn dowodzenia różni także sposób rozwoju kompanii. Amerykańską stronę konfliktu cechuje większa mobilność, podczas gdy niemieckie siły zbrojne dysponują cięższym uzbrojeniem; w odróżnieniu od jednostek US Army, które stają się coraz skuteczniejsze w walce w miarę obrażeń zadawanych przeciwnikom, niemieccy żołnierze zdobywają wyższy stopień wyszkolenia arbitralnie, w wyniku zakupu ulepszenia[31].

Company of Heroes: Kompania braci oferuje dwa tryby rozgrywki. Kampania jednoosobowa liczy piętnaście misji, które przygotowują graczy do rozgrywki z udziałem innych graczy. Celem misji jest przeważnie zniszczenie sił wroga, ale część stawianych przed graczem zadań obejmuje ochronę konwojów oraz przygotowywanie swych oddziałów do odparcia kontrataku. Za wykonanie opcjonalnych zadań polegających na likwidacji mniej ważnych celów gracz otrzymuje medale[32]. Natomiast tryb wieloosobowy polega na rozgrywce w sieci lokalnej bądź internecie z udziałem maksymalnie ośmiu osób, które walczą po stronie US Army bądź Wehrmachtu. Istnieją dwa warianty rozgrywki wieloosobowej. Pierwszy polega na tym, że każda ze stron otrzymuje ustaloną dla całej drużyny liczbę punktów zwycięstwa, których liczba topnieje wraz z utratą kontroli nad rozmieszczonymi na mapie sektorami zwycięstwa; przegrana drużyny następuje w wyniku utraty wszystkich punktów bądź baz. Drugi wariant rozgrywki przewiduje wyłącznie zniszczenie baz przeciwnika jako warunek zwycięstwa[33].

Produkcja edytuj

 
Stoisko promujące Company of Heroes na targach Electronic Entertainment Expo w 2005 roku

Company of Heroes: Kompania Braci została wyprodukowana przez kanadyjskie studio Relic Entertainment. Jej głównym projektantem był Joshua Mosqueira, który objął podobną funkcję w przypadku innej gry studia pod nazwą Homeworld 2 (2003) i odznaczył się jako autor scenariusza do gry Warhammer 40,000: Dawn of War (2004). Company of Heroes miała mechaniką przypominać tę ostatnią. W ogólnym rozumieniu Company of Heroes, jak od początku planował Mosqueira, miała odejść od częstej w przypadku strategicznych gier czasu rzeczywistego praktyki mikrozarządzania. Zamiast niej projektant gry zaproponował pojęcie „strategii środowiskowej” (environmental strategy), w której ramach każdy element terenu może być wykorzystany do osiągnięcia przewagi strategicznej podczas walki. Uznał bowiem, że gracze podczas używania podobnych gier mają przed sobą obrazy filmów takich, jak Gwiezdne wojny, Braveheart i Gladiator; w związku z tym studio nastawiło projekt gry na wzbudzenie intensywnych przeżyć[34]. Zrealizowaniu tych zamiarów miało służyć umiejscowienie akcji Company of Heroes w realiach II wojny światowej, które były wprawdzie eksploatowane przez wiele gier należących do gatunku, lecz zdaniem Mosqueiry nie uchwyciły doznań charakterystycznych dla kina[35].

Celem Mosqueiry było stworzenie gry, w której można by kierować żołnierzami zachowującymi się jak w rzeczywistości, nie zaś jak bezmyślne jednostki z typowych przedstawicieli gatunku. Przykładem może być sytuacja, w której piechurzy w obliczu ostrzału ze strony przeciwnika wskakują do kraterów powstałych po bombardowaniach, żeby uniknąć śmierci[36]. Projektant Company of Heroes zaznaczał, że dążył do stworzenia sytuacji, w której gracze nawiązaliby więź emocjonalną z kierowanymi przez siebie żołnierzami i nie wystawiali ich na pewną śmierć. Temu celowi służyło wprowadzenie mechanizmu zdobywania doświadczenia bojowego. Ponadto każdej postaci w grze przypisano setki linii dialogowych, dzięki czemu kwestie wypowiadane przez nich podczas walki rzadko się powtarzają[37].

Cele, do których dążyło studio przy tworzeniu Company of Heroes, Mosqueira określił za pomocą aforyzmu: „prawdziwi żołnierze, prawdziwe pola bitwy, prawdziwa wojna”[23]. Relic podczas produkcji zatrudnił nawet historyka specjalizującego się w II wojnie światowej, żeby zweryfikowana została autentyczność gry[38]. Mimo to Company of Heroes była stylizowana w dużym stopniu na film z udziałem żywego gracza, przypominający narracją utytułowane produkcje hollywoodzkie w rodzaju Szeregowca Ryana i Kompanii braci[37][23]. Kinowość dzieła studia Relic została wyrażona poprzez przerywniki filmowe, a wrażeniu grania bardziej w grę akcji aniżeli w grę strategiczną miało służyć zastosowanie silnika graficznego Essence Engine[37], obsługującego dynamiczne oświetlenie, shadery i mapowanie normalnych[39]. Umożliwia on wyświetlanie grafiki trójwymiarowej o szczegółowych teksturach i modelach postaci, a kamera dająca spojrzenie na pole bitwy może być dowolnie przybliżana i przesuwana. Odwzorowaniu zniszczeń służy silnik fizyczny Havok, a sama gra została przystosowana do obsługi biblioteki DirectX 10[37][23].

Ścieżka dźwiękowa edytuj

Muzyka do Company of Heroes została skomponowana przez Jeremy’ego Soule’a. 21 stycznia 2010 roku wydawnictwo THQ, odpowiedzialne za dystrybucję gry, udostępniło ścieżkę dźwiękową do pobrania w serwisie Steam[40]. Składa się ona z dwóch albumów pod tytułami Company of Heroes – All Heroes Rise i Company of Heroes – Songs From the Front, które zawierają również utwory skomponowane przez Iana Livingstone’a i Inona Zura. Dla Soule’a, który znany był z kompozycji audialnych do gier fabularnych fantasy takich jak seria The Elder Scrolls, Guild Wars i Icewind Dale, udział w tworzeniu ścieżki dźwiękowej do gry opartej na realiach wojennych był czymś nowym. Album Company of Heroes – All Heroes Rise składa się z krótkich, nastrojowych melodii, które w przypadku Soule’a i Zura skomponowane są w podobnym stylu. Wyróżnikiem płyty jest twórczość Livingstone’a z wykorzystaniem instrumentów smyczkowych. Z kolei Company of Heroes – Songs From the Front stanowi album bardziej rozwinięty pod względem tematycznym. Jako klamrę kompozycyjną przy składaniu płyty wykorzystano utwory Soule’a „Sunrise of the Battlefield” i „Untitled”, w których wyeksponowane zostają harmonijne dźwięki rogu. Styl ten naśladowany jest w ścieżkach stworzonych przez Livingstone'a, podczas gdy utwory Zura z tego albumu opierają się na motywach czworonutowych[41].


Company of Heroes – All Heroes Rise
Nr Tytuł utworu KompozytorDługość
1.„Twilight On Approach”Inon Zur1:17
2.„Surveying The Enemy”Jeremy Soule1:05
3.„Black Swarm”Inon Zur2:02
4.„Planning For Darkness”Ian Livingstone2:26
5.„Hunting The Hunter”Ian Livingstone2:15
6.„Blood In The Water”Jeremy Soule0:20
7.„Waiting For Those Who Will Not Return”Jeremy Soule2:09
8.„Marching For Vengeance”Jeremy Soule3:22
9.„Swiftly, Silently”Inon Zur2:38
10.„The Storm Approaches”Jeremy Soule2:06
11.„Cautious Advance”Jeremy Soule1:32
12.„The Wake Of Battle”Ian Livingstone1:02
13.„Silent Call To Action”Ian Livingstone1:49
14.„Lit By The Fires Of Battle”Jeremy Soule1:27
15.„Dark Desperation”brak danych0:24
16.„Peace At What Cost”Inon Zur0:54
17.„The Heavy Price Of Victory”Inon Zur1:01
18.„A Moment Of Clarity”Jeremy Soule1:42
19.„For Those Who Weren't There”Inon Zur0:28
20.„Waiting For The Drop”Ian Livingstone2:13
21.„We Came In The Night”Inon Zur2:04
22.„Push The Line”Jeremy Soule1:36
23.„Flash Thunder”Jeremy Soule1:33
24.„Ashes And Blood”Ian Livingstone0:37
25.„In Memory”Jeremy Soule2:21
40:23


Company of Heroes – Songs From the Front
Nr Tytuł utworu KompozytorDługość
1.„Sunrise On The Battlefield”Jeremy Soule2:20
2.„Tales Of The Front”Ian Livingstone1:10
3.„The End Of B Company”Ian Livingstone0:46
4.„Survival Most Unlikely”Ian Livingstone1:59
5.„Courage To Stand”Inon Zur2:50
6.„The Month Of Valiant Effort”Ian Livingstone1:50
7.„Ruthless Tactic”Jeremy Soule1:35
8.„At What Cost”Ian Livingstone0:28
9.„On Guard For Liberty”Ian Livingstone1:57
10.„Clash Of Swords”Jeremy Soule1:37
11.„The Measure Of One's Worth”Ian Livingstone1:13
12.„Danger On All Sides”Jeremy Soule1:02
13.„A Selfless Action”Ian Livingstone1:04
14.„Crossing The Rotting Battlefield”Jeremy Soule0:52
15.„All Plans In Motion”Ian Livingstone1:01
16.„Invasion By Moonlight”Jeremy Soule0:56
17.„Last Acts”Ian Livingstone0:34
18.„Critical Push”Ian Livingstone0:49
19.„Breaking Out”Ian Livingstone1:26
20.„Counter-Attack”Ian Livingstone1:57
21.„They're Out There Somewhere”Jeremy Soule2:00
22.„In The Eye Of A Sniper”Inon Zur2:42
23.„Shattered”Inon Zur2:59
24.„Pushing The Lines”Jeremy Soule2:57
25.„Desperate Measures”Jeremy Soule1:28
26.„Skirmish In The Woods”Jeremy Soule1:15
27.„March Of The Black Boots”Ian Livingstone1:58
28.„King And Country”Ian Livingstone1:58
29.„Opposing Fronts”Ian Livingstone1:17
30.„Trading Shells”Jeremy Soule3:10
31.„Planning Of Fates”Ian Livingstone0:45
32.„Silent Battlefield”Jeremy Soule2:44
33.„Tiger In The Mist”Jeremy Soule3:57
34.„A Company Of Heroes”Ian Livingstone1:51
35.„To Those Who Rest”Ian Livingstone1:15
36.„Untitled”Jeremy Soule3:09
1:02:51

Wydanie gry edytuj

Pierwsze oficjalne informacje na temat produkcji Company of Heroes: Kompania braci pojawiły się w kwietniu 2005 roku, kiedy Relic Entertainment ogłosiło swoje prace nad grą[42]. Miesiąc później kanadyjska gra została zaprezentowana na targach Electronic Entertainment Expo w wersji demonstracyjnej[43]. Szczegóły dotyczące Company of Heroes pojawiły się podczas kolejnej edycji targów w maju 2006 roku, kiedy to produkcja Relic Entertainment została udostępniona zwiedzającym w grywalnej wersji pokazowej[44].

Tłoczenie płyt z Company of Heroes rozpoczęło się 16 sierpnia 2006 roku. W Stanach Zjednoczonych przygotowano dwa wydania gry: standardowe i kolekcjonerskie. To ostatnie zawierało metalową walizkę, mapę ze szlakiem wojennym kompanii „Able”, poradnik przetrwania dla spadochroniarzy, karty do gry w quiz oraz dodatkową płytę DVD z materiałami dotyczącymi kulis produkcji gry[45]. 11 września produkcja studia Relic ukazała się w sklepach amerykańskich, a jeszcze tego samego miesiąca trafiła do Europy[1].

Odbiór gry edytuj

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
1UP.com A+[46]
„CD-Action” 9+/10[47]
Eurogamer 10/10[27]
Gry-Online 9/10[48]
GameSpot 90%[33]
GameSpy  [49]
IGN 9,4/10[32]
VideoGamer.com 9/10[50]
Gamekult 8/10[51]
GameStar 87/100[52]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
Metacritic

93%[53]

Nagrody
Organizacja Nagroda
IGN PC Game of the Year (2006)[54]
PC Best Strategy Game (2006)[55]
PC Best Use of Sound (2006)[56]
PC Best Online Game (2006)[57]
GameSpy PC Game of the Year (2006)[58]
Game of the Year – PC RTS (2006)[59]
Game of the Year – PC Multiplayer (2006)[60]
Best Sound (2006)[61]
GameSpot Best Strategy Game (2006)
Best PC Game (2006)[62]
Akademia Sztuk i Nauk Interaktywnych Strategy Game of the Year (2007)[63]

Company of Heroes odniosła zauważalny sukces komercyjny, we wrześniu 2006 roku zdobywając status gry o największej sprzedaży na komputery osobiste w Stanach Zjednoczonych[64]. Wraz z późniejszymi rozszerzeniami sprzedała się w liczbie czterech milionów egzemplarzy (na stan z czerwca 2013 roku)[65]. Została również entuzjastycznie przyjęta przez krytyków zajmujących się grami komputerowymi. W opinii dziennikarza portalu GameSpot Grega Kasavina produkcja studia Relic wyróżnia się spośród licznych przedstawicieli strategicznych gier czasu rzeczywistego osadzonych w realiach II wojny światowej[33]. Również Dan Adams piszący dla portalu IGN stwierdził, że Company of Heroes postawiła wysoko poprzeczkę grom strategicznym nawiązującym do tego okresu historycznego[32]. Iain McCafferty z brytyjskiego portalu Videogamer.com uznał dzieło według projektu Mosqueiry za powiew świeżości wniesiony do tego swoistego podgatunku[50].

Wielkie pochwały Company of Heroes zebrała za swoją mechanikę. Krytyk z portalu Eurogamer Kieron Gillen zauważył, że produkcja studia Relic w wiarygodny i naturalistyczny sposób ukazuje rezultaty starć różnych jednostek, czym różni się od pozostałych gier strategicznych ze swego okresu. Gillen zauważył ponadto, że Company of Heroes zmusza gracza do szybkiego planowania i podejmowania decyzji[27]. McCafferty docenił w grze fakt dania odbiorcom pełnej wolności zagrań taktycznych, zachęcający do kreatywności w stylu prowadzenia rozgrywki[5]. Również piszący dla strony GameSpy Allen Rausch przyznał, że w kwestii grywalności gra nie zawodzi, jakkolwiek zauważył błąd w postaci nie zawsze trafnego wyszukiwania ścieżek przez postacie żołnierzy. Podkreślał zarazem, że Company of Heroes skutecznie zachęca do tego, żeby jednostki pod komendą gracza jak najdłużej pozostały przy życiu[49][31]. Matt Peckham z portalu 1UP.com pozytywnie ocenił też sztuczną inteligencję komputerowych przeciwników, doceniając szybkość wykonywania ruchów przez komputer[46].

Z aprobatą spotkała się widowiskowa oprawa graficzna. Wielkim admiratorem strony estetycznej gry był Jacek Smoliński z pisma „CD-Action”, który chwalił zróżnicowanie wyglądu poszczególnych żołnierzy, a także silnik fizyczny umożliwiający „wręcz naturalistyczne ujęcie wojny”. Przypominał co prawda, że możliwość destrukcji terenu pojawiła się w Soldiers: Ludziach honoru i Codename: Panzers, jednak w przypadku gry studia Relic ma to wyraźne przełożenie na mechanikę gry[47]. Greg Kasavin z portalu GameSpot również chwalił szczegółowość oprawy graficznej, zarazem zaznaczając jednak, że czas wczytywania map jest zbyt długi[33]. Redaktor francuskiej strony Gamekult, Gaël Fouquet, przyznawał wprawdzie, że producent mógł się postarać o bardziej zróżnicowane lokacje; niemniej jednak był pod wrażeniem animacji i efektów specjalnych[51]. Pochwały zebrało też udźwiękowienie ze względu na urozmaicone kwestie dialogowe żołnierzy oraz zastosowanie dźwięku przestrzennego[31][47].

Wrażenie robiła też na krytykach sugestywna wizja konfliktu przedstawiona w Company of Heroes. Rausch chwalił biegłość reżyserską twórców, którzy z początkowej filmowej sekwencji szturmu na plażę „Omaha” płynnie przechodzą do rzeczywistości gry, ukazując koszmar wojny z perspektywy gatunku nieprzystosowanego do jego przedstawiania[49]. Smoliński opisywał „zachowanie śmiertelnie rannych, którzy wiją się w szybko powiększających się kałużach krwi, by wreszcie zastygnąć w bezruchu śmierci”[47]. Ze względu na częstotliwość strat wojennych redaktor witryny Wargamer, Scott Parrino, szukał nawet innego tytułu dla gry. Zarazem zwrócił uwagę na to, że Company of Heroes stylizuje II wojnę światową zgodnie ze współczesnymi wyobrażeniami graczy, co wyraża się w ekstensywnym użyciu wulgarnego języka niespotykanego w tamtych czasach[25].

Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk Interaktywnych przyznała Company of Heroes: Kompanii braci nagrodę dla strategicznej gry komputerowej roku[63]. Portale IGN i GameSpy nagrodziły ją podobnym tytułem[55][59], przyznając równocześnie wyróżnienie dla gry komputerowej roku[54][58]. Uhonorowano także tryb gry wieloosobowej i udźwiękowienie[57][60][56][60]. Redaktorzy GameSpotu wyróżnili produkcję studia Relic tytułami najlepszej gry strategicznej oraz najlepszej gry przeznaczonej na komputery osobiste[62]. Według Relic Entertainment Company of Heroes zdobyła w Stanach Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii 38 nagród i wyróżnień[66].

Rozszerzenia i edycje specjalne edytuj

W 2007 roku ukazało się pierwsze samodzielne rozszerzenie Company of Heroes pod nazwą Kompania braci: Na linii frontu (Company of Heroes: Opposing Fronts)[67]. Wraz z nim pojawiły się dwie nowe strony konfliktu: armia brytyjska cechująca się rozwiniętymi możliwościami konstruowania defensywy oraz niemiecka Panzer Elite stanowiąca zmechanizowane oddziały wojskowe III Rzeszy. Na linii frontu dodała również po jednej kampanii dla każdej ze stron konfliktu[68]. Drugi samodzielny dodatek pod nazwą Kompania braci: Chwała bohaterom (Company of Heroes: Tales of Valor) miał premierę w 2009 roku. Zawarte w nim były trzy kampanie dla jednego gracza oraz nowe tryby gry wieloosobowej[69].

Company of Heroes Online edytuj

W lipcu 2008 roku w Chinach ukazała się gra Company of Heroes Online, która została udostępniona tamtejszym graczom na podstawie modelu płatności free-to-play. Celem odpowiedzialnego za jej wydanie przedsiębiorstwa THQ było przeciwdziałanie nielegalnej dystrybucji jej komercyjnej wersji[70]. Na mocy porozumienia THQ z koreańską spółką Windysoft z 9 września 2009 roku Company of Heroes Online pojawiła się także w Korei Południowej[71]. Sieciowa wersja Company of Heroes zawierała inny zestaw doktryn dowodzenia, jak również oferowała model rozgrywki oparty na postaciach bohaterów[70]. 2 września 2010 roku Company of Heroes Online została udostępniona jako otwarta wersja beta do użytku w Ameryce Północnej[72]. Z gry można było korzystać do 31 marca 2011 roku, kiedy zamknięte zostały wszystkie serwery ją obsługujące[73].

Adaptacja filmowa edytuj

W 2013 roku amerykański reżyser Don Michael Paul nakręcił film pod tytułem Company of Heroes: Oddział bohaterów, w którym wystąpili między innymi Tom Sizemore oraz Jürgen Prochnow. Adaptacja filmowa nie ma wiele wspólnego z fabułą gry. Akcja filmu toczy się podczas ofensywy w Ardenach, a jego narracja skupia się na działaniach oddziału amerykańskich żołnierzy próbujących powstrzymać nazistów przed wyprodukowaniem bomby atomowej. Company of Heroes: Oddział bohaterów ukazał się na płytach Blu-ray i DVD[74][75].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Company of Heroes: Kompania Braci. [w:] Gry-Online [on-line]. [dostęp 2015-08-25].
  2. ↑ Fiche du jeu Company of Heroes. [w:] Gamekult [on-line]. [dostęp 2015-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-25)]. (fr.).
  3. ↑ Company of Heroes: Kompania Braci – dziś premiera!. Gram.pl, 2006-09-29. [dostęp 2015-08-25]. (pol.).
  4. ↑ Company of Heroes. Entertainment Software Rating Board. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  5. ↑ a b Company of Heroes for PC System Requirements. [w:] Videogamer [on-line]. [dostęp 2015-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)]. (ang.).
  6. ↑ Michał Derej, Company of Heroes na smartfony. Legendarna gra strategiczna trafia na systemy Android oraz iOS [online], ANDROID.COM.PL – społeczność entuzjastów technologii, 10 września 2020 [dostęp 2021-01-29] (pol.).
  7. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 1 "Omaha Beach". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  8. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 2 "Vierville". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  9. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 3 "Carentan". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  10. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 4 "Carentan Counterattack". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  11. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 5 "Montebourg". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  12. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 6 "Cherbourg". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  13. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 7 "Sottevast". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  14. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 8 "St. Fromond". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  15. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 9 "Hill 192". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  16. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 10 "St. Lo". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  17. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 11 "Hebecrevon". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  18. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 12 "Mortain". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  19. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 13 "Mortain Counterattack". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  20. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 14 "Autry". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  21. ↑ Relic Entertainment, Company of Heroes. THQ, 2006. Windows. Poziom/obszar: Autry (ang.). Cytat: „Żołnierz: Hey guys, wasn't this Schultz the one who killed the Captain? / Cunningham: Yeah, didn't he almost kill you too, Lieutenant? / Conti: Shut the fuck up, Cunningham. / Cunningham: Shutting up, sir.”
  22. ↑ Paweł Surowiec: Walkthrough – Company of Heroes Game Guide – Mission 15 "Chambois". [w:] Gamepressure [on-line]. [dostęp 2015-08-29]. (ang.).
  23. ↑ a b c d e Jason Ocampo: E3 06: Company of Heroes Exclusive Preshow Hands-On. [w:] GameSpot [on-line]. 2006-05-05. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  24. ↑ Rob Rogers: Company of Heroes: How to Toggle the Fog of War. [w:] Tech Recipes [on-line]. 2006-11-10. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  25. ↑ a b Scott Parrino: Company of Heroes. [w:] Wargamer.com [on-line]. 2006-11-14. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  26. ↑ a b Aleksander Olszewski. Company of Heroes – Zapowiedź – Temat Numeru. „CD-Action”. 10, 2006. Wrocław: Wydawnictwo Bauer. 
  27. ↑ a b c Kieron Gillen: Company of Heroes PC Review – Page 1. [w:] Eurogamer [on-line]. 2006-09-25. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  28. ↑ Kieron Gillen: Company of Heroes PC Review – Page 2. [w:] Eurogamer [on-line]. 2006-09-25. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  29. ↑ Company of Heroes – Allied Company Commander. [w:] IGN [on-line]. 2006-08-17. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  30. ↑ David Langeliers: Company of Heroes – Axis Command Doctrines. [w:] IGN [on-line]. 2006-08-31. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  31. ↑ a b c Allen Rausch: Company of Heroes. [w:] GameSpy [on-line]. 2006-09-14. [dostęp 2015-08-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-02)]. (ang.).
  32. ↑ a b c Dan Adams: Company of Heroes Review. [w:] IGN [on-line]. 2006-09-11. [dostęp 2010-05-07]. (ang.).
  33. ↑ a b c d Greg Kasavin: Company of Heroes. [w:] GameSpot [on-line]. 2006-09-11. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  34. ↑ Ryan Scott. Company of Heroes. „Computer Gaming World”. 264 (2006). s. 62. (ang.). 
  35. ↑ Ryan Scott. Company of Heroes. „Computer Gaming World”. 255 (2005). s. 48–49. (ang.). 
  36. ↑ Ryan Scott: Company of Heroes. 1UP.com, 2006-06-12. [dostęp 2021-05-27]. (ang.).
  37. ↑ a b c d Iain McCafferty: Company of Heroes Preview. [w:] Videogamer.com [on-line]. 2006-08-02. [dostęp 2015-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
  38. ↑ Scott Parrino: PC Game Preview: E3 2006: Company of Heroes. [w:] Wargamer.com [on-line]. 2006-05-17. [dostęp 2015-08-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-26)]. (ang.).
  39. ↑ Andrew Park: Company of Heroes Impressions – Exclusive First Look. [w:] GameSpot [on-line]. 2005-05-13. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  40. ↑ Company of Heroes Soundtracks Free. [w:] Blue's News [on-line]. 2010-01-21. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  41. ↑ Emily McMillan: Company of Heroes Original Soundtrack. [w:] VGMO [on-line]. 2014-06-28. [dostęp 2015-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-29)]. (ang.).
  42. ↑ David Adams: Company of Heroes Announced. [w:] IGN [on-line]. 2005-04-25. [dostęp 2015-08-25]. (ang.).
  43. ↑ Dan Adams: E3 2005: Company of Heroes. [w:] IGN [on-line]. 2005-05-18. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  44. ↑ Dan Adams: E3 2006: Company of Heroes Hands-on. [w:] IGN [on-line]. 2006-05-10. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  45. ↑ Wade Steel: Company of Heroes Goes for Gold. [w:] IGN [on-line]. 2006-08-16. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  46. ↑ a b Matt Peckham: Company of Heroes Review. 1UP, 2006-09-14. [dostęp 2021-05-27]. (ang.).
  47. ↑ a b c d Jacek Smoliński. Company of Heroes – Kompania Braci. „CD-Action”. 10 (2006). s. 60–64. 
  48. ↑ Paweł Surowiec: Company of Heroes: Kompania Braci – recenzja gry. Gry-Online, 2006-09-29. [dostęp 2015-09-14]. (pol.).
  49. ↑ a b c Allen Rausch: Company of Heroes. [w:] GameSpy [on-line]. 2006-09-14. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  50. ↑ a b Iain McCafferty: Company of Heroes Review. [w:] Videogamer.com [on-line]. 2006-10-31. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  51. ↑ a b Gaël Fouquet: Test : Company of Heroes. [w:] Gamekult [on-line]. 2006-09-22. [dostęp 2015-08-26]. (fr.).
  52. ↑ Company of Heroes Detailwertung. [w:] GameStar [on-line]. [dostęp 2015-09-23]. (niem.).
  53. ↑ Company of Heroes (pc) reviews. [w:] Metacritic [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  54. ↑ a b Best of 2006 – PC Game of the Year 2006. [w:] IGN [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  55. ↑ a b Best of 2006 – PC Best Strategy Game. [w:] IGN [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  56. ↑ a b Best of 2006 – PC Best Use of Sound. IGN. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  57. ↑ a b Best of 2006 – PC Best Online Game. [w:] IGN [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  58. ↑ a b GameSpy's Game of the Year 2006 – PC Top 10. [w:] GameSpy [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  59. ↑ a b GameSpy's Game of the Year 2006 – PC Real-Time Strategy Game of the Year. [w:] GameSpy [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  60. ↑ a b c GameSpy's Game of the Year 2006 – PC Multiplayer Game of the Year. [w:] GameSpy [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  61. ↑ GameSpy's Game of the Year 2006 – Best Sound. [w:] GameSpy [on-line]. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  62. ↑ a b GameSpot Editors Pick Gears of War as 2006 Game of the Year. „Business Wire”, 2006-12-22. (ang.). 
  63. ↑ a b Company of Heroes. Academy of Interactive Arts & Sciences. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  64. ↑ Q2 2007 THQ Inc Earnings Conference Call – Final. „Fair Disclosure Wire”, 2006-11-03. (ang.). 
  65. ↑ Notice of SEGA’s Acquisition of Relic Entertainment and Some IPs Owned by THQ Inc.. [w:] Sega Blog [on-line]. 2013-06-24. [dostęp 2015-09-22]. (ang.).
  66. ↑ Company of Heroes Awards. Relic Entertainment. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  67. ↑ Shippin' Out September 24-28: Halo 3, Opposing Fronts. [w:] GameSpot [on-line]. 2007-09-24. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  68. ↑ Jason Ocampo: Company of Heroes: Opposing Fronts Hands-On. [w:] GameSpot [on-line]. 2007-09-21. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  69. ↑ Steve Butts: Company of Heroes: Tales of Valor Review. [w:] IGN [on-line]. 2009-04-14. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  70. ↑ a b Jeff Woleslagle: Company of Heroes Headed to China as F2P Game. [w:] Ten Ton Hammer [on-line]. 2008-07-16. [dostęp 2015-08-26]. (ang.).
  71. ↑ THQ Partners with Windysoft to Bring Company of Heroes Online to South Korea. Relic Entertaiment, 2009-09-09. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  72. ↑ Company of Heroes Online Open Beta Launches in North America. [w:] IGN [on-line]. 2010-09-02. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  73. ↑ Xav de Matos: Free-to-Play Company of Heroes Online Beta Shutting Down March 31. [w:] Shacknews [on-line]. 2011-02-02. [dostęp 2011-02-04]. (ang.).
  74. ↑ Company of Heroes Hits Blu-ray. [w:] IGN [on-line]. 2012-12-03. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
  75. ↑ Craig Lloyd: Company of Heroes movie set for DVD and Blu-ray February 26. [w:] Slash Gear [on-line]. 2013-02-20. [dostęp 2015-08-27]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Company_of_Heroes:_Kompania_braci&oldid=71337462”