Component Object Model
 |
Ten artykuł od 2010-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
COM (ang. Component Object Model) – standard definiowania i tworzenia interfejsów programistycznych na poziomie binarnym dla komponentów oprogramowania wprowadzony przez firmę Microsoft wraz z bibliotekami zapewniającymi podstawowe ramy i usługi dla współdziałania komponentów COM i aplikacji.
Nowe środowisko programistyczne Visual Studio oparte na frameworku .NET umożliwia komunikację ze starszymi aplikacjami z interfejsem typu COM.
Na bazie standardu COM została zdefiniowana znaczna część niskopoziomowego API dla produktów firmy Microsoft m.in. dla DirectX, SQL Server, MS Access, MSHTML, MSXML.
Zalety COM edytuj
Wśród najważniejszych zalet tej technologii wymienić trzeba:
- definiuje pewien standard na poziomie binarnym, w oderwaniu od konkretnego narzędzia projektowego czy języka programowania
- ma przezroczysty charakter – użytkownikowi jest obojętne, gdzie fizycznie znajduje się aktualnie wykorzystywany komponent; jeżeli nawet znajduje się on na odległym komputerze, aplikacja klienta korzysta z niego w taki sam sposób, jak z komponentu lokalnego
Wady COM edytuj
Wśród najważniejszych wad tej technologii należy zwrócić uwagę na:
- zamknięty charakter technologii w związku z przywiązaniem do jednej platformy systemowej a nawet sprzętowej
- brak otwartych standardów
COM+ edytuj
COM+ to architektura programowania obiektowego mająca przede wszystkim ułatwić oraz przyspieszyć działanie nowych aplikacji komponentowych, a ponadto - zwiększyć elastyczność i bezpieczeństwo zarządzania i działania aplikacji.
Cechy COM+ edytuj
- transakcje
- narzędzia do zapewnienia bezpieczeństwa
- administracja komponentami w systemie
- programowanie serwerów
- komponenty kolejkowane
- obsługa zdarzeń
- płynna regulacja obciążenia
- bazy danych wewnątrz pamięci