Wikipedia

David Villa

hiszpański piłkarz

David Villa Sánchez (wym. [daˈβið ˈβiʎa]; ur. 3 grudnia 1981 w Langreo) – hiszpański piłkarz, który występował na pozycji napastnika. Złoty medalista z Mistrzostw Świata 2010 oraz Mistrzostw Europy 2008.

David Villa
Ilustracja
David Villa (2015)
Pełne imię i nazwisko

David Villa Sánchez

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1981
Langreo

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1991–1999 UP Langreo
1999–2001 Sporting Gijón B
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2000–2003 Sporting Gijón 80 (38)
2003–2005 Real Saragossa 73 (32)
2005–2010 Valencia CF 166 (108)
2010–2013 FC Barcelona 77 (33)
2013–2014 Atlético Madryt 36 (13)
2014–2018 New York City 117 (77)
2014 → Melbourne City (wyp.) 4 (2)
2019 Vissel Kobe 28 (13)
W sumie: 581 (316)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2005  Hiszpania U-21 17 (11)
2005–2017  Hiszpania 98 (59)
W sumie: 115 (70)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Południowa Afryka 2010 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
I miejsce Austria/Szwajcaria 2008 piłka nożna
Puchar Konfederacji
srebro Brazylia 2013
brąz Południowa Afryka 2009
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Karierę rozpoczął w Sportingu Gijón, gdzie w 2000 zadebiutował w Segunda División. Podczas dwóch lat gry wystąpił w 76 spotkaniach i zdobył 44 bramki. Następnie w Realu Saragossa po raz pierwszy zagrał w Primera División. Z klubem wygrał Puchar Króla oraz Superpuchar Hiszpanii, łącznie zagrał w 73 meczach, w których 32 razy wpisał się na listę strzelców. W 2005 za sumę 12 milionów euro przeszedł do Valencii. W debiutanckim sezonie w zespole strzelił 25 bramek, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi hiszpańskiej przegrywając tylko o jedną bramkę z Samuelem Eto’o, zaś trzy lata później po raz drugi w karierze zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla. 19 maja 2010 podpisał kontrakt z FC Barceloną. Kwota transferu wyniosła 40 milionów euro[1]. W 2013 roku został kupiony przez Atlético Madryt, ponieważ po półrocznym powrocie po kontuzji nie znalazło się dla niego miejsce w składzie.

Występował w reprezentacji Hiszpanii, w której zadebiutował w 2005, a karierę zakończył w 2017. Wziął udział w Mistrzostwach Świata 2006, Mistrzostwach Europy 2008 oraz Mistrzostwach Świata 2010. Na pierwszym turnieju zdobył trzy bramki, a w kolejnym o jedną więcej, zostając zarazem najlepszym strzelcem mistrzostw. Jest najlepszym w historii strzelcem reprezentacji Hiszpanii[2]. 11 października 2011 roku strzelił swoją 50 bramkę dla reprezentacji[3]. 14 listopada 2012 w wygranym 5:1 meczu z Panamą zagrał jako kapitan. Ze względu na kontuzję nie wystąpił na Mistrzostwach Europy 2012. W 2013 roku został powołany do szerokiej kadry reprezentacji Hiszpanii na Puchar Konfederacji w Brazylii, gdzie Hiszpania zajęła drugie miejsce. Podczas turnieju Villa zdobył trzy gole.

Dzieciństwo i początki kariery edytuj

Urodził się 3 grudnia 1981 w Tuilli, małej wsi w Langreo leżącej w Asturii, jako syn Jose Manuela i Dority[4] Gdy miał dziewięć lat, po upadku ze schodów doznał w trzech miejscach złamania kości udowej, jednak dzięki prawidłowej rehabilitacji powrócił do zdrowia[5].

Villa przyznał, że w wieku 14 lat pragnął zrezygnować z uprawiania piłki nożnej po tym, jak pokłócił się z trenerem. Stwierdził również, że to dzięki zaangażowaniu i wsparciu rodziców nie zrezygnował z gry[4]. W jednym z wywiadów powiedział: „Wtedy byłem nikim, po całym sezonie spędzonym na ławce rezerwowych pragnąłem uciec i po prostu zagrać w piłkę z przyjaciółmi. Jednak mój tata zawsze mi kibicował i pocieszał mnie.”[4]

Karierę zaczął w UP Langreo[6]. Podczas kontuzji prawej nogi, pracował nad zwiększeniem siły i zręczności drugiej kończyny, dzięki czemu stał się piłkarzem obunożnym[6]. Kiedy skończył 17 lat, został przyjęty do szkółki piłkarskiej Mareo[6].

Kariera klubowa edytuj

Sporting Gijón i Real Saragossa edytuj

Villa był obserwowany przez wiele asturyjskich zespołów, jednak działacze jednego z największych klubów z tego regionu, Realu Oviedo stwierdzili, że zawodnik nie ma wystarczających umiejętności i zrezygnowali z dowożenia chłopca autobusem na treningi[7]. Ojciec Villi zaczął sam przywozić syna na zajęcia do poprzedniego klubu, UP Langreo[7]. Kilka lat później przeszedł do Sportingu Gijón, gdzie niegdyś grał jego idol, Quini[6]. Po dwóch latach występów w młodzieżowych drużynach i strzeleniu 25 bramek, w sezonie 2000–2001 zadebiutował w pierwszym zespole. W kolejnym sezonie wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce, zdobył w rozgrywkach ligowych 18 goli, a rok później zaliczył o dwa trafienia więcej.

Po trzech sezonach gry w Sportingu, w lecie 2003 podpisał kontrakt z występującym w Primera División Realem Saragossa. W nowej drużynie również imponował skutecznością, strzelając w debiutanckim sezonie 17 bramek[8]. W lidze wystąpił po raz pierwszy 31 sierpnia 2003 w przegranym 0:1 meczu z Deportivo La Coruña[9], zaś pierwszego gola strzelił dwa tygodnie później w wygranym 3:0 spotkaniu przeciwko Realowi Murcia[10].

4 grudnia zdobył dwie bramki w zremisowanym 2:2 meczu z Athletic Bilbao[11], zaś 25 kwietnia 2004 w zakończonym remisem 4:4 spotkaniu przeciwko Sevilla FC strzelił dla drużyny wszystkie cztery gole, zdobywając przy tym swojego pierwszego hat-tricka w barwach klubu[12].

W finale rozgrywek o Puchar Króla z Realem Madryt, w 44. minucie Villa skutecznie wykonał rzut karny, dający drużynie prowadzenie 2:1, a spotkanie zakończyło się ostatecznie zwycięstwem Realu Saragossa 3:2. Triumf w pucharze oraz otrzymanie powołania do reprezentacji sprawiły, że kibice klubu w uznaniu dla zawodnika zaczęli na niego wołać „illa illa illa, Villa maravilla” (maravilla – cudowny)[6].

Dzięki wygranej w Copa del Rey, drużyna zakwalifikowała się do Pucharu UEFA. W swoim debiucie w rozgrywkach europejskich przeciwko FC Utrecht, Villa w końcowych minutach spotkania zdobył dwie, dające zwycięstwo bramki. W rundzie pucharowej przeciwnikiem Realu była Austria Wiedeń. Pierwszy mecz zakończył się remisem 1:1, zaś w rewanżu, zremisowanym 2:2, Villa strzelił jedną z bramek, jednak dzięki większej liczbie goli zdobytych na wyjeździe, do dalszej fazy awansował austriacki klub[13]. W jednym z pierwszych spotkań w kolejnym sezonie rozegranym 23 września Saragossa przegrała na Camp Nou z FC Barcelona 1:4, zaś otwierającą wynik spotkania i zarazem honorową bramkę strzelił w 14. minucie Villa[14]. 17 kwietnia 2005 Hiszpan dwukrotnie trafił do siatki w wygranym 3:0 meczu z Sevillą[15]. Sezon zakończył z 15 strzelonymi golami w 35 występach ligowych, będąc jednym z najlepszych strzelców drużyny[16][17].

Valencia edytuj

Sezon 2005/2006 edytuj

Przed rozpoczęciem sezonu 2005–2006 otrzymał wiele ofert transferowych i ostatecznie za 12 milionów euro przeszedł do Valencii[7]. W debiucie w meczu z KAA Gent rozegranym w ramach Pucharu Intertoto, zdobył pierwszą bramkę dla klubu, a spotkanie zakończyło się zwycięstwem Valencii 2:0[18]. Po raz pierwszy w lidze w barwach klubu wystąpił 27 sierpnia 2005 w wygranym 1:0 spotkaniu z Realem Betis[19]. W kolejnym meczu Valencia zmierzyła się z poprzednim klubem Villi, Realem Saragossa. Przez większą część spotkania Saragossa prowadziła 2:1, lecz w 81. minucie Villa wszedł na boisko zastępując Rubéna Baraję i zdobył wyrównującą bramkę, ustalając wynik meczu na 2:2[20].

W rozegranym 21 września 2005 meczu z FC Barcelona, Villa ponownie strzelił gola na wagę remisu[21]. Miesiąc później Hiszpan zdobył zwycięską bramkę w wygranym 2:1 wyjazdowym spotkaniu z Realem Madryt[22], zaś w lutym 2006 zapewnił zespołowi wygraną 1:0 z FC Barcelona[23]. W rozegranym w tym samym miesiącu meczu z Deportivo La Coruña na Estadio Riazor, zdobył bramkę strzałem z połowy boiska[24]. 23 kwietnia w potyczce z Athletic Bilbao strzelił pierwszego hat-tricka w barwach klubu, zaś bramki zdobył w przeciągu pięciu minut[4].

W lidze rozegrał 35 meczów i 25 razy trafiał do siatki, ustępując tym samym o jedno trafienie królowi strzelców rozgrywek, Samuelowi Eto’o. Villa został również najskuteczniejszym zawodnikiem Valencii od czasu Edmundo Suáreza, który w sezonach 1941–1942 oraz 1943–1944 zdobywał 27 bramek[25].

Sezon 2006/2007 edytuj

 
Villa wykonuje rzut karny w meczu z Sevillą

W kolejnym sezonie Villa utrzymał dobrą formę, tworząc z Fernando Morientesem parę snajperów, która zdobyła we wszystkich rozgrywkach 43 bramki[8][26].

Zadebiutował także w Lidze Mistrzów w pierwszym, wygranym 1:0 spotkaniu z Red Bull Salzburg w ramach kwalifikacji do tych rozgrywek. W meczu rewanżowym wygranym 3:0 dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, dzięki czemu Valencia awansowała do fazy grupowej[27]. Gole zdobyte w potyczkach przeciwko AS Roma[28] i Szachtarowi Donieck[29] pozwoliły Valencii zakwalifikować się do następnej rundy, w której zmierzyła się z Interem Mediolan. W trakcie meczu rewanżowego doszło do zamieszek pomiędzy zawodnikami obydwu drużyn[30]. Ostatecznie awans uzyskał hiszpański klub, a Villa strzałem z rzutu wolnego przyczynił się do awansu drużyny do ćwierćfinału[30], w którym trafiła na Chelsea F.C. Villa zagrał w obu spotkaniach, lecz ani razu nie pokonał bramkarza przeciwnika, a Valencia przegrała dwumecz 2:3[31].

Skuteczność strzelecka pod koniec rozgrywek ligowych w meczach z Espanyolem[32] i Sevillą[33] sprawiła, że z 16 golami razem z innym reprezentantem Hiszpanii Raúlem Tamudo został szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem ligi, przyczyniając się tym samym do zajęcia przez Valencię czwartego miejsca w tabeli.

W październiku 2006 znalazł się na liście nominowanych do Złotej Piłki.

Sezon 2007/2008 edytuj

Pomimo spekulacji dotyczących zmiany klubu, w sierpniu podpisał nowy, sześcioletni kontrakt z Valencią[34]. Sezon 2007–2008 nie zaczął się dla klubu pomyślnie. Zwolniono trenera Quique Floresa, a jego następca, Ronald Koeman, przesunął do rezerw czołowych piłkarzy zespołu, kapitana Davida Albeldę, Santiago Cañizaresa oraz Miguela Ángela Angulo, a także, pomimo potencjału zawodników ofensywnych występujących w bocznych sektorach boiska, zdecydował się na taktykę bez skrzydłowych[35]. Ze względu na słabe wyniki rozwiązano umowę z holenderskim szkoleniowcem, zaś drużynę przejął ówczesny trener UD Almería, Unai Emery[36]. Pomimo niepewnej sytuacji w klubie oraz licznych kontuzji kluczowych zawodników, Villa zdołał zdobyć 18 bramek w 26 występach[6][8]. Ponadto zwyciężył z klubem w Copa del Rey, po raz drugi w karierze, zaś pierwszy raz z Valencią, pokonując w finale Getafe CF 3:1[37].

Ponownie udanie zaprezentował się w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Zdobył zwycięską bramkę w meczu z Schalke 04 Gelsenkirchen[38] oraz strzelił gola w przegranym 1:2 spotkaniu przeciwko Chelsea[39]. Valencia zajęła ostatnie miejsce w tabeli, kończąc tym samym swój udział w rozgrywkach[40].

W setnym ligowym występie w barwach klubu, którym był mecz z Levante, Villa strzelił hat-tricka, zdobywając swoją 54., 55. i 56. bramkę dla Valencii[41]. W ostatnim spotkaniu sezonu z Atlético Madryt dwukrotnie wpisał się na listę strzelców, kończąc rozgrywki z 18 zdobytymi golami[8].

Sezon 2008/2009 edytuj

Po zakończeniu zwycięskich dla Hiszpanii Mistrzostw Europy 2008, na których został królem strzelców, kontynuował zdobywanie bramek w rozgrywkach ligowych, strzelając pierwszego gola w inaugurującym nowy sezon meczu z Mallorcą. Valencia w tym okresie miała poważne problemy finansowe, w związku z czym od końca stycznia do kwietnia piłkarze nie otrzymywali pensji[42][43]. Sytuacja ta wpłynęła na zainteresowanie Villą czołowych europejskich zespołów, jednak zawodnik stwierdził, że chce wypełnić kontrakt z klubem[44].

W październiku 2008 Kaká w wywiadzie dla Canal+ nazwał Villę „najlepszym hiszpańskim piłkarzem” oraz stwierdził, że jest on „zawodnikiem, z którym najbardziej chciałbym zagrać”[45].

W grudniu 2008 zajął siódme miejsce w plebiscycie France Football na najlepszego piłkarza Europy[46], zaś miesiąc później wspólnie z Andrésem Iniestą został wybrany dziewiątym piłkarzem świata podczas gali FIFA.

Valencia zajęła drugie miejsce w rozgrywkach grupowych Pucharu UEFA, zaś Villa często był zawodnikiem rezerwowym lub wprowadzanym w końcowych minutach meczów[47]. W spotkaniu kolejnej fazy przeciwko Marítimo Funchal strzałem z rzutu karnego zapewnił drużynie zwycięstwo[48] oraz wystąpił w następnej rundzie w meczu z Dynamem Kijów. Oba spotkania zakończyły się remisami, lecz do 1/16 rozgrywek, dzięki lepszej różnicy bramkowej awansował ukraiński klub[49].

Na półmetku sezonu zademonstrował dobrą formę strzelając gola w meczu z Deportivo la Coruña, jednak otrzymał również czerwoną kartkę, która wykluczyła go z gry w następnym spotkaniu z Realem Valladolid, przegranym 1:2. Następnie doznał kontuzji lewej nogi, w związku z czym nie mógł wystąpić w meczach z Numancią, Recreativo Huelva oraz Racingiem Santander[50]. 5 kwietnia powrócił na boisko, zdobywając dwie bramki w zwycięskim 4:1 meczu z Getafe[51]. 12 kwietnia Valencia zmierzyła się na wyjeździe z byłym klubem Villi, Sportingiem Gijón, a sam zawodnik stwierdził, że bardzo emocjonalnie podszedł do tego spotkania. Goście wygrali 3:2, zaś Villa wpisał się na listę strzelców, nie celebrując potem zdobytej bramki[52].

Hiszpan zakończył sezon z 28 strzelonymi golami, będąc trzecim, po Samuelu Eto’o i Diego Forlánie najlepszym strzelcem ligi. Dorównał tym samym byłym zawodnikom Valencii, Mario Kempesowi i Predragowi Mijatoviciowi, którzy odpowiednio w sezonach 1977–1978 i 1995–1996 zdobyli 28 bramek.

Sezon 2009/2010 edytuj

Po zajęciu przez Hiszpanię trzeciego miejsca w Pucharze Konfederacji, Villa po spędzonych wakacjach powrócił do klubu 27 lipca, zaś media zaczęły łączyć go z takimi zespołami jak Real Madryt, FC Barcelona, Liverpool oraz Manchester United. Hiszpan jednak zapewnił, że chciałby wypełnić wiążącą go umowę z Valencii, mówiąc przy tym: „Nie chciałem marnować całego lata, by zaprzeczać tym informacjom, dlatego siedziałem cicho. Wiele osób powiedziało mi, bym dla dobra klubu pozostał w nim i od tego czasu zupełnie inaczej patrzę na całą sytuację. Nie mógłbym widzieć siebie w innym zespole. Nic nie straciłem podejmując taką decyzję, przecież wszystko, co do tej pory osiągnąłem, zawdzięczam grze w Valencii i reprezentacji”. Gdy został zapytany, czy z powodu całego zamieszania nie powinien przeprosić kibiców klubu, odparł: „Nie zabiłem nikogo, więc uważam, że nie muszę prosić o przebaczenie”[53]. 19 maja 2010 na oficjalnych witrynach FC Barcelony[54] i Valencii CF[55] pojawiła się informacja o transferze Villi do klubu z Barcelony. Kwota transferu wyniosła ostatecznie 40 milionów euro.

FC Barcelona edytuj

 
Villa w barwach Barcelony podczas oficjalnej prezentacji

Sezon 2010/2011 edytuj

W lipcu 2010 roku David Villa został kupiony przez FC Barcelona za 40 milionów euro. Villa w sezonie 2010/11 wystąpił w 34 meczach i strzelił 18 bramek. Zdobył z Barceloną mistrzostwo Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii i Ligę Mistrzów, strzelając w finale bramkę (3:1).

Sezon 2011/2012 edytuj

David Villa sezon zaczął od bramek w towarzyskich meczach z C.D. Guadalajara oraz Club América. Pierwszy oficjalnym spotkaniem był dwumecz o Superpuchar Hiszpanii z Realem Madryt, gdzie strzelił gola na 1:1 (2:2), w tym meczu otrzymał również czerwoną kartę za sprzeczkę z Mesutem Özilem [56]. 17 września 2011 roku w meczu z Osasuną (8:0) strzelił 2 bramki oraz przyczynił się do gola samobójczego Rovérsio[57]. 15 grudnia 2011 podczas trwających w Japonii Klubowych Mistrzostw Świata podczas meczu z katarską drużyną Al Sadd odbywającego się Jokohamie po walce z obrońcami w 36 minucie meczu złamał kość piszczelową. Z powodu tej kontuzji nie wystąpił na Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej 2012.

Sezon 2012/2013 edytuj

20 sierpnia 2012 powrócił do gry po kontuzji. W pierwszej kolejce Ligi hiszpańskiej strzelił bramkę Realowi Sociedad i ustalił wynik meczu na 5:1. W środę 28 listopada 2012 David Villa strzelił swoją 300 i 301 bramkę w zawodowej karierze. Były to gole zdobyte przeciwko Deportivo Alaves,z którym FC Barcelona wygrała ostatecznie 3:1. Ostatnią bramkę jako piłkarz Barcelony zdobył w wygranym 4:1 meczu przeciwko Malaga CF w 38 kolejce ligi hiszpańskiej.

Atlético Madryt edytuj

 
David Villa jako piłkarz Atlético Madryt.

8 lipca 2013 roku David Villa został kupiony przez Atlético Madryt za sumę 5,1 miliona euro[58]. Atletico i Barcelona przeprowadziły transakcję w bardzo ciekawy sposób, gdyż Barcelona od razu po transferze otrzymała jedynie 2,1 miliona euro, kolejne 2 miliony otrzyma, jeśli Villa pozostanie w Atletico na sezon 2014/2015, a jeszcze milion, jeśli nie zmieni klubu także w sezonie 2015/2016[59][60]. Villa otrzymał koszulkę z numerem 9[59]. Pierwszego gola w nowym zespole zdobył w meczu z drużyną Las Palmas, który drużyna Atlético wygrała 2:0. 17 maja 2014 roku Villa wraz z klubem wywalczył mistrzostwo Hiszpanii. Ponadto dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym Atlético uległo 1:4 lokalnemu Realowi.

Melbourne City i New York City edytuj

W czerwcu 2014 roku podpisał kontrakt z amerykańskim klubem występującym w Major League Soccer New York City, który wszedł w życie na początku 2015 roku[61]. 5 czerwca 2014 roku Villa związał się 10-meczową umową z australijskim Melbourne City, co miało mu pomóc w przygotowaniu się do gry w MLS[62]. 80% udziałów w australijskim klubie miał holding City Football Group, będący również właścicielem Manchesteru City[63]. Do składu New York City wrócił jednak już po czterech meczach w A-League, w których strzelił dwie bramki[64].

Vissel Kobe edytuj

1 grudnia 2018 roku Villa poinformował, że zostanie piłkarzem Vissel Kobe.

Koniec kariery edytuj

13 listopada 2019 roku Villa ogłosił zakończenie kariery. Po zakończeniu kariery będzie głównym inwestorem i szefem projektem nowego klubu w Nowym Jorku - Queensboro FC, którego celem jest dołączenie do United Soccer League w 2021[65].

Reprezentacja edytuj

Mistrzostwa Świata 2006 edytuj

„Bardziej chciałbym mieć w drużynie Davida Villę niż Kakę czy Cristiano Ronaldo[66].”
– Vicente Del Bosque

Po okazjonalnych występach w reprezentacji Hiszpanii U-21 9 lutego 2005 roku zadebiutował w pierwszej drużynie w wygranym 5:0 meczu kwalifikacyjnym do Mistrzostw Świata 2006 przeciwko San Marino. Pierwszą bramkę zdobył w 71. minucie zremisowanego 1:1 spotkania ze Słowacją, również rozegranego w ramach kwalifikacji do owego mundialu[67].

Otrzymał powołanie do 23-osobowej kadry na turniej. W pierwszym meczu Hiszpania zwyciężyła 4:0 z Ukrainą, a Villa dwukrotnie wpisał się na listę strzelców[68]. W 1/8 mistrzostw strzelił bramkę na 1:0 w potyczce z Francją, lecz ostatecznie Hiszpania przegrała 1:3[69]. Na turnieju zdobył trzy bramki i wspólnie z Fernandem Torresem, który uzyskał tyle samo trafień, został najlepszym strzelcem drużyny[70].

Euro 2008 edytuj

Pod koniec 2006 Villa stał się kluczowym piłkarzem reprezentacji, zajmując w niej miejsce Raúla Gonzáleza[71][72]. Swoją klasę udowodnił w kwalifikacjach do Mistrzostw Europy 2008, zdobywając sześć bramek w meczu z Liechtensteinem. Został powołany na mistrzostwa, gdzie nawiązał wyjątkowo dobre relacje z Fernandem Torresem i wspólnie celebrował z nim strzelane gole. Villa zdobył hat-tricka w wygranym 4:1 spotkaniu z Rosją, dzięki czemu stał się pierwszym zawodnikiem od czasu Patricka Kluiverta z turnieju w roku 2000 i siódmym w historii całych mistrzostw, któremu udała się ta sztuka[73]. Po trzecim trafieniu podbiegł do siedzącego na ławce Torresa, by wspólnie z nim cieszyć się ze zdobytej bramki[74]. W następnym meczu ze Szwecją w 92. minucie zapewnił drużynie wygraną 2:1. W ćwierćfinale z Włochami doszło do serii rzutów karnych, w której Hiszpania zwyciężyła 4:2, a Villa wykorzystał pierwszą wykonywaną przez zespół jedenastkę.

Hiszpania w półfinale pokonała Rosję, jednak Villa w początkowych minutach spotkania doznał kontuzji uda, która uniemożliwiła mu występ w finale z Niemcami, wygranym 1:0. Pomimo absencji w meczu, z czterema golami został uznany królem strzelców turnieju. Wspólnie z Torresem trafił również do Drużyny Turnieju[75].

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata 2010 i Puchar Konfederacji 2009 edytuj

Dobra forma strzelecka podtrzymana również w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata 2010 sprawiła, że Villa z 12 trafieniami w ciągu jednego roku pobił rekord Raúla Gonzáleza, który w 1999 strzelił dla kadry 10 bramek[76].

Villa udanie rozpoczął rok 2009, strzelając jedną z bramek w wygranym 2:0 towarzyskim meczu z Anglią[77]. Zdobywając gola w szóstym kolejnym meczu poprawił rekordy należące do Telmo Zarry i Ladislao Kubali[78]. Komentując to trafienie, powiedział: „Jestem szczęśliwy ze zdobycia tej bramki. Bardzo chciałbym ją obejrzeć jeszcze raz w telewizji. To miłe, że udało mi się pobić ten rekord. Nigdy bym nie przypuścił, że dokonam czegoś takiego. Jestem z tego bardzo dumny i mam nadzieję, że będę kontynuował poprawianie osiągnięć poprzedników”[78].

1 czerwca 2009 Vicente del Bosque powołał zawodnika na Puchar Konfederacji[79]. W poprzedzającym turniej spotkaniu towarzyskim z Azerbejdżanem strzelił swojego drugiego hat-tricka w reprezentacji. W pierwszym meczu przeciwko Nowej Zelandii, strzelił gola pieczętującego zwycięstwo Hiszpanii 5:0[80], zaś w następnej potyczce z Irakiem zdobył zwycięską bramkę[81]. W spotkaniu z gospodarzami turnieju, Republiką Południowej Afryki Villa nie wykorzystał rzutu karnego, jednak i tak miał duży wkład w pobicie przez Hiszpanię rekordu największej ilości meczów wygranych oraz nieprzegranych z rzędu, a w drugiej połowie meczu zastąpił go Pablo Hernández[82]. Turniej zakończył z trzema zdobytymi bramkami, wspólnie z Fernando Torresem i Clintem Dempseyem zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców oraz znalazł się w Drużynie Turnieju[83].

Mistrzostwa Świata 2010 edytuj

Na mundial w RPA reprezentacja Hiszpanii pojechała w roli faworyta, a Villa był jednym z ważniejszych jej piłkarzy. Villa strzelił dwa gole Hondurasowi oraz po jednym w meczach z Chile, Portugalią i Paragwajem. Z pięcioma bramkami został królem strzelców wraz z Diego Forlanem, Wesleyem Sneijderem i Thomasem Muellerem. Z reprezentacją Hiszpanii zdobył mistrzostwo świata w finale pokonując Holandię. Dołączony do 11 turnieju FIFA.

Numer „7” edytuj

Dziennikarze, głównie hiszpańscy, często porównywali Villę do Raúla Gonzáleza i oskarżyli napastnika Valencii o odebranie Raúlowi koszulki z numerem „7”. W marcu 2009 Villa zaprzeczył temu, mówiąc:„Nikomu nic nie zabrałem, po prostu w nagrodę za dobrą grę dla klubu trener reprezentacji dał mi możliwość wystąpienia z tym numerem. Zrobiono z tego zbyt wielką aferę. Nie szukam rozgłosu, nie chcę wzbudzać kontrowersji. Kiedyś przecież grałem razem z Raúlem w kadrze. Naprawdę, nic od nikogo nie wymusiłem”. Zapytany, czy nieobecność Raúla w zespole miała wpływ na niego samego, odpowiedział: „Nigdy mi się to nie podobało, gdyż myślę, że było krzywdzące dla nas obu. Zawsze dobrze się dogadywaliśmy podczas spotkań na zgrupowaniach.”[72].

W rozmowie o reprezentacyjnym rekordzie strzeleckim napastnika Realu Madryt, powiedział: „Mam na koncie 25 goli, jednak on ma 44 i nadal regularnie gra! Byłbym zachwycony, gdybym zdobył taką ilość bramek i pomógł drużynie odnosić wspaniałe zwycięstwa. A potem, wiele lat później, moje nazwisko widniałoby na liście najlepszych strzelców i z przyjemnością patrzyłbym na chłopców, próbujących pobić moje osiągnięcie”[72].

Powrót edytuj

25 sierpnia 2017 wrócił do kadry Hiszpanii na mecze eliminacji mistrzostw świata 2018[84].

Styl gry edytuj

Hiszpańscy eksperci uważają go za napastnika kompletnego, posiadającego instynkt strzelecki, mocne uderzenie z obu nóg oraz szybkość[71][85]. Jego atutem jest także, mimo stosunkowo niskiego wzrostu, gra w powietrzu oraz wyszkolenie techniczne, które jak sam stwierdził, wypracował w czasie gry w piłkę halową, którą to trenował podczas pobytu w Langreo[7]. Często wycofuje się przed pole karne, zajmując pozycję rozgrywającego[71]. Udanie współpracuje z partnerami z zespołu, czego dowodem jest duża ilość zdobywanych przez niego asyst[71]. Znany jest ze skutecznego wykonywania rzutów karnych oraz wolnych[7][71]. Podczas gdy zawodnikiem Valencii był Patrick Kluivert, Villa przyznał, że kilka zdobytych goli zawdzięcza podpatrzonym u Holendra zagraniom[7].

Jego idolami są były napastnik Realu Saragossa Juanele oraz Luis Enrique, od którego otrzymał koszulkę po spotkaniu z FC Barcelona w sezonie 2003–2004[7]. Najbardziej wzoruje się jednak na Ruudzie van Nistelrooyu i Ronaldo[7].

Statystyki edytuj

Klubowe edytuj

Klub Sezon Liga Puchar kraju Kontynentalne[a] Suma
Mecze Bramki Meze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Sporting Gijón B 2000/2001 35 13 – – – – 35 13
2001/2002 1 1 – – – – 1 1
Ogólnie 36 14 – – – – 36 14
Sporting Gijón 2000/2001 1 0 – – – – 1 0
2001/2002 40 18 4 2 – – 44 20
2002/2003 39 20 1 1 – – 40 21
Ogólnie 80 38 5 3 – – 85 41
Real Saragossa 2003/2004 38 17 8 4 – – 46 21
2004/2005 35 15 3 0 10 3 48 17
Ogólnie 73 32 11 4 10 3 94 39
Valencia 2005/2006 37 25 4 2 6 1 47 28
2006/2007 36 16 2 0 11 5 49 20
2007/2008 28 18 6 1 7 3 41 22
2008/2009 33 28 5 2 5 1 43 31
2009/2010 32 21 2 0 11 7 45 28
Ogólnie 166 108 19 5 40 17 225 130
FC Barcelona 2010/2011 34 18 6 1 12 4 52 23
2011/2012 15 5 3 1 6 3 24 9
2012/2013 28 10 5 5 10 1 43 16
Ogólnie 77 33 14 7 28 8 119 48
Atlético Madryt 2013/2014 36 13 4 2 7 0 47 15
Melbourne City (wyp.) 2014/2015 4 2 0 0 – – 4 2
New York City 2015 30 18 0 0 – – 30 18
2016 33 23 2 0 – – 35 23
2017 31 22 3 2 – – 34 24
2018 23 14 4 1 – – 27 15
Ogólnie 117 77 9 3 – – 126 80
Vissel Kobe 2019 28 13 1 0 – – 29 13
Ogólnie w karierze 617 330 63 24 85 28 765 382

Reprezentacyjne edytuj

Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Hiszpania 2005 4 1
2006 14 8
2007 10 3
2008 14 12
2009 13 11
2010 19 6
2011 12 7
2012 3 2
2013 10 3
2014 2 3
2017 1 0
Ogólnie 98 59

Sukcesy edytuj

Real Saragossa edytuj

Valencia edytuj

FC Barcelona edytuj

Atlético Madryt edytuj

Vissel Kobe edytuj

  • Emperor's Cup: 2019

Reprezentacyjne edytuj

Indywidualne edytuj

Rekordy edytuj

Reprezentacja Hiszpanii
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii: 59 goli
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii w jednym roku kalendarzowym: 12 goli (2008)
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Hiszpanii na mistrzostwach świata: 9 goli
  • Najwięcej goli w historii reprezentacji Hiszpanii na jednej edycji mistrzostw świata: 5 goli (2010)[b]
  • Najdłuższa seria meczów z golem w historii reprezentacji Hiszpanii: 6 meczów
New York City

Życie prywatne edytuj

W 2003, po pięcioletnim związku, poślubił swoją partnerkę, Patricię González, która w przeszłości uprawiała piłkę nożną i grała na pozycji obrońcy w klubie Santo Tomas de la Felguera[7][90]. 7 grudnia 2005 na świat przyszło ich pierwsze dziecko, córka Zaida. W styczniu 2009 po bramce strzelonej w spotkaniu z Villarreal, powiedział: „Dedykuję tego gola mojej żonie Patricii oraz maleństwu, którego narodzin spodziewamy się we wrześniu”[91]. Ostatecznie dziewczynka imieniem Olaya urodziła się 18 sierpnia[90]. Na swoich butach ma zamieszczone imię starszej córki, swój przydomek oraz flagę Hiszpanii i Asturii[6][7]. 29 stycznia 2013 roku urodziło im się trzecie dziecko, syn o imieniu Luca. Przyjaźni się z José Reiną. Ma dwie siostry Elsę i Aidę[92].

Inne edytuj

W lecie tego samego roku powstał projekt „Kampus Davida Villi”. W pierwszy tydzień lipca w Centro Regional de Deportes de La Morgal w Llanerze mogą z niego skorzystać dzieci pomiędzy 6. i 14. rokiem życia. Jedną z głównych atrakcji jest możliwość treningu z profesjonalnymi piłkarzami oraz z samym Villą[93].

Aktywnie bierze udział w akcjach charytatywnych[94]. 15 grudnia 2008 razem z innymi zawodnikami Valencii, Davidem Silvą, Rubénem Barają, Nikolą Žigiciem i Hedwigesem Maduro odwiedził oddział dziecięcy szpitala klinicznego w Walencji, składając pacjentom życzenia bożonarodzeniowe[95], zaś już w święta wraz z Fernando Alonso, Samuelem Sánchezem oraz Juanem Manuelem Matą i Santim Cazorlą uczestniczył w imprezie w Oviedo, na której odbyła się zbiórka pieniędzy na rzecz „Oviedo Economic Kitchen Association”[94]. Wspiera również UNICEF[96].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 47 (14)
    Liga Europy UEFA – 10 (6)
    Puchar UEFA – 15 (4)
    Puchar Intertoto – 6 (1)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 4 (2)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 1 (1)
    Klubowe mistrzostwa świata – 1 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 1 (0) .
  2. ↑ Ex aequo – Emilio Butragueño.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Transfery. Villa już oficjalnie w Barcelonie. sport.pl, 2010-05-19. [dostęp 2010-05-19]. (pol.).
  2. ↑ Goalscoring for Spain National Team. rsssf.com. [dostęp 2009-02-12]. (ang.).
  3. ↑ Spain still smashing records as 50-goal David Villa points the way to Poland & Ukraine. goal.com. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Villa, a thriller. hinduonnet.com, 3 listopada 2007. [dostęp 2009-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2009)]. (ang.).
  5. ↑ Leszek Orłowski, Fernando Torres – Woskowy guru, „Piłka Nożna Plus”, 9 (225), Profus Management, wrzesień 2004, s. 37, ISSN 1230-9737.
  6. ↑ a b c d e f g Biography. David Villa. [dostęp 2009-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 maja 2013)]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j Leszek Orłowski, Gwiazda od A do Z – David ''Maravilla''Villa'', „Piłka Nożna Plus”, nr 4 (244), Profus Management, kwiecień 2006, s. 44-45, ISSN 1230-9737.
  8. ↑ a b c d David Villa. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-01]. (ang.).
  9. ↑ Real Zaragoza 0 – 1 Deportivo La Coruña. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-01]. (ang.).
  10. ↑ Real Zaragoza 3 – 0 Murcia. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-01]. (ang.).
  11. ↑ Real Zaragoza 2 – 2 Athletic Bilbao. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  12. ↑ Real Zaragoza 4 – 4 Sevilla FC. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  13. ↑ UEFA Champions League, UEFA Cup 2004/05 Details. rsssf.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  14. ↑ Barcelona 4 – 1 Real Zaragoza. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  15. ↑ Real Zaragoza 3 – 0 Sevilla FC. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  16. ↑ Temporada 2004/2005. David Villa. [dostęp 2009-08-10]. (hiszp.).
  17. ↑ Spain Primera División Statistics. zoustos.com. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2012)]. (ang.).
  18. ↑ Valencia 2 – 0 KAA Gent. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  19. ↑ Valencia 1 – 0 Real Betis. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  20. ↑ Real Zaragoza 2 – 2 Valencia. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  21. ↑ Barcelona 2 – 2 Valencia. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  22. ↑ Real Madrid 1 – 2 Valencia. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  23. ↑ Valencia 1 – 0 Barcelona. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  24. ↑ Deportivo La Coruña 0-1 Valencia. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-02]. (ang.).
  25. ↑ 7 – David Villa. uefa.com. [dostęp 2009-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  26. ↑ Fernando Sanchez Morientes. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  27. ↑ Valencia 3 – 0 SV Salzburg. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  28. ↑ Valencia 2 – 1 AS Roma. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  29. ↑ Valencia 2 – 0 Shakhtar Donetsk. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  30. ↑ a b UEFA charges Inter and Valencia. BBC Sport. [dostęp 2007-07-07]. (ang.).
  31. ↑ Valencia 1 Chelsea 2 (Chelsea win 3-2 on agg): Last-gasp Essien seals Chelsea's sweetest victory. independent.co.uk, 11 kwietnia 2007. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  32. ↑ Valencia 3 – 2 Espanyol. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  33. ↑ Valencia 2 – 0 Sevilla FC. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  34. ↑ Villa signs new 6 year contract. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2008-08-28]. (ang.).
  35. ↑ Koeman sticks the boot into Cañizares, Albelda. valenciafc.co.uk. [dostęp 2009-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  36. ↑ Sid Lowe: King’s Cup half empty for Koeman. The Guardian, 21 kwietnia 2008. [dostęp 2008-12-22]. (ang.).
  37. ↑ Valencia 3-1 Getafe. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-03]. (ang.).
  38. ↑ LM: Schalke – Valencia 0:1. pilka.sport24.pl. [dostęp 2007-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-18)].
  39. ↑ Valencia : Chelsea – wygrana! (1:2). chelsealive.pl. [dostęp 2007-10-03].
  40. ↑ Liga Mistrzów: Faza grupowa – 6 kolejka. igol.pl. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-07)].
  41. ↑ Levante 1 – 5 Valencia. soccernet.espn.go.com. (ang.).
  42. ↑ James Walker-Roberts: Valencia Players Not Worried About Late Pay. goal.com. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  43. ↑ Valencia receive loan, players finally to be paid. monstersandcritics.com, 3 kwietnia 2009. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
  44. ↑ Che star commits future. clubcall.com, 13 kwietnia 2009. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 kwietnia 2009)]. (ang.).
  45. ↑ Potential and Safety. David Villa. [dostęp 2009-08-04]. (ang.).
  46. ↑ Ronaldo wins Ballon d'Or. skysports.com, 2 grudnia 2008. [dostęp 2009-08-04]. (ang.).
  47. ↑ David Villa Game Log. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 lipca 2012)]. (ang.).
  48. ↑ Valencia 2 – 1 Maritimo. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-04]. (ang.).
  49. ↑ Puchar UEFA: Valencia wyeliminowana przez Dynamo. sport.pl, 26 lutego 2009. [dostęp 2009-08-04].
  50. ↑ KS Leong: Valencia Without David Villa For Two Weeks. goal.com, 10 marca 2009. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  51. ↑ Valencia 4 – 1 Getafe. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  52. ↑ La Liga Round-Up: Valencia Manage Last-Gasp Win At Sporting. goal.com, 12 kwietnia 2009. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  53. ↑ Luís Mira: Villa Explains Media Silence, Happy To Stay At Valencia. goal.com, 28 lipca 2009. [dostęp 2009-08-05]. (ang.).
  54. ↑ Barca agree Villa move with Valencia. FC Barcelona, 2010-05-19. [dostęp 2010-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
  55. ↑ Comunicado oficial. Traspaso de David Villa al F.C. Barcelona. Valencia CF, 2010-05-19. [dostęp 2010-05-19]. (hiszp.).
  56. ↑ „Mogliśmy wygrać ten mecz”. www.tvn24.pl. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  57. ↑ 8:0. Barca ośmieszyła.. www.tvn24.pl. [dostęp 2011-09-17]. (pol.).
  58. ↑ Давид Вилья ушел из «Барселоны». lenta.ru, 2013-07-08. [dostęp 2013-08-05]. (ros.).
  59. ↑ a b Вилья будет выступать за „Атлетико” под номером 9. championat.com, 2013-07-14. [dostęp 2013-08-05]. (ros.).
  60. ↑ Чемпионат Испании. «Барселона» сообщила о переходе Давида Вильи в «Атлетико». eurosport.ru, 2013-07-08. [dostęp 2013-08-05]. (ros.).
  61. ↑ David Villa signs for New York City FC. New York F.C.. [dostęp 2014-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-02)]. (ang.).
  62. ↑ Melbourne City FC Confirms David Villa. Football Federation Australia, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  63. ↑ City Football Group Confirms Name Change To Melbourne City FC. Melbourne City FC, 2014-06-05. [dostęp 2017-09-17]. (ang.).
  64. ↑ Melbourne City confirms David Villa returning to New York after round four of the A-League. Australian Broadcasting Corporation, 2014-10-22. [dostęp 2017-09-17]. (ang.).
  65. ↑ David Villa kończy karierę, ale futbolu nie porzuca. [dostęp 2020-02-18].
  66. ↑ Lucas Brown: Del Bosque: I'd Have David Villa Over Kaka And Cristiano Ronaldo. goal.com, 15 maja 2009. [dostęp 2009-08-06]. (ang.).
  67. ↑ Fútbol en la Red. futbol.sportec.es. [dostęp 2009-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2009)]. (ang.).
  68. ↑ Spain 4-0 Ukraine. BBC Sport, 14 czerwca 2006. [dostęp 2009-08-06]. (ang.).
  69. ↑ Spain 1-3 France. BBC Sport, 27 czerwca 2006. [dostęp 2009-08-06]. (ang.).
  70. ↑ Top goals. FIFA. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2013)]. (ang.).
  71. ↑ a b c d e Leszek Orłowski, Wyceniamy gwiazdę – David Villa, „Piłka Nożna Plus”, 9 (261), Profus Management, wrzesień 2007, s. 43-45, ISSN 1230-9737.
  72. ↑ a b c Villa: Spain can still improve. FIFA.com, 9 marca 2009. [dostęp 2009-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 marca 2009)]. (ang.).
  73. ↑ David Ornstein: Spain 4-1 Russia. news.bbc.co.uk, 10 czerwca 2008. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  74. ↑ Lucas Brown: No Message In Torres Celebration. goal.com, 12 czerwca 2008. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  75. ↑ Spain dominate Team of the Tournament. 30 czerwca 2008. [dostęp 2009-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  76. ↑ Villa, mejor goleador de la selección en un año natural. Marca, 20 listopada 2008. [dostęp 2009-08-06]. (hiszp.).
  77. ↑ Chris Burton: Spain tame Three Lions. Sky Sports, 11 lutego 2009. [dostęp 2009-08-06]. (ang.).
  78. ↑ a b KS Leong: Spain Hotshot David Villa Delighted With Goal Against England. goal.com, 11 lutego 2009. [dostęp 2009-08-06]. (ang.).
  79. ↑ Spain unveils Confederations Cup roster. cbc.ca, 1 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
  80. ↑ Ewan Macdonald: Spain Stroll Past Hopeless New Zealand. goal.com, 14 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-07]. (ang.).
  81. ↑ FIFA Confederations Cup South Africa 2009 First stage Spain – Iraq. FIFA.com, 17 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 czerwca 2009)]. (ang.).
  82. ↑ FIFA Confederations Cup South Africa 2009 First stage Spain – South Africa. FIFA.com, 20 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 czerwca 2009)]. (ang.).
  83. ↑ Users pick Top 11. FIFA.com, 30 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lipca 2009)]. (ang.).
  84. ↑ David Villa recalled to Spain squad for World Cup qualifiers [online], goal.com [dostęp 2021-06-23] (ang.).
  85. ↑ Paul Macdonald: Goal.com 50: David Villa (18). goal.com, 22 lipca 2009. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  86. ↑ Spanish Primera División – Top Scorers – 2005/2006. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  87. ↑ Spanish Primera División – Top Scorers – 2006/2007. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 lutego 2009)]. (ang.).
  88. ↑ Spanish Primera División – Top Scorers – 2007/2008. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 lutego 2009)]. (ang.).
  89. ↑ Spanish Primera División – Top Scorers – 2008/2009. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2009-08-10]. (ang.).
  90. ↑ a b El Valencia CF felicita a David Villa por el nacimiento de su hija Olaya. Valencia CF, 18 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-18]. (hiszp.).
  91. ↑ Villa: It was an exciting game, but I shame not to win the three points. David Villa, 11 stycznia 2009. [dostęp 2009-08-08]. (ang.).
  92. ↑ Exclusive Interview: David Villa. Guillem Balague, 17 czerwca 2008. [dostęp 2009-08-11]. (ang.).
  93. ↑ Campus. David Villa. [dostęp 2009-08-08]. (hiszp.).
  94. ↑ a b VILLA AND FERNANDO ALONSO AT CHARITY EVENT IN OVIEDO. David Villa, 25 grudnia 2008. [dostęp 2009-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2009)]. (ang.).
  95. ↑ DAVID VILLA VISITS THE VALENCIAN HOSPITALS. David Villa, 25 grudnia 2008. [dostęp 2009-09-06]. (ang.).
  96. ↑ Act of presentation of the Christmas cards of UNICEF (Christmas ´08). David Villa, 12 grudnia 2008. [dostęp 2009-09-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Villa&oldid=73514157”