Despotat Dobrudży, Karwunsko despotstwo (bułg. Добруджанско деспотство, Карвунско деспотство; rum. Despotatul Dobrogei, Tara Cărvunei) – prawosławne bułgarskie księstwo feudalne istniejące w północno-wschodniej części Bułgarii pomiędzy latami 20 a końcem XIV wieku ze stolicą w Kawarnie.

Despotat Dobrudży
Добруджанско деспотство lub Карвунско деспотство
ok. 1325–1399
Język urzędowy

bułgarski

Stolica

Kawarna

Ustrój polityczny

Monarchia Feudalna

Typ państwa

księstwo feudalne

Pierwszy despota

Balik

Ostatni despota

Iwanko

Utworzenie

Carstwo Bułgarii
ok. 1325

Zajęcie Wołoszczyzny

ok 1399

Religia dominująca

Prawosławie

Mapa

Historia edytuj

Państwo zostało wydzielone z Drugiego państwa bułgarskiego pomiędzy 1325 a 1340 rokiem. Ziemie między dolnym Dunajem a Morzem Czarnym oderwał bojar Balik (zm. 1347). Po jego śmierci państwo odziedziczył jego brat Dobrotica. Dobrudży sprzyjało nadmorskie położenie i bliskość Bizancjum. Państwo zawarło traktaty handlowe z Genuą, Wenecją i cesarstwem Trapezuntu. W 1386 roku Dobrotica zmarł i został zastąpiony przez Iwankę, który w tym samym roku zawarł pokój ze Muradem I i przeniósł stolicę z Kaliakri do Warny, gdzie w 1387 roku podpisał traktat handlowy z Genuą w Perze. Bił srebrne i brązowe monety, aby zademonstrować swoją niezależność. W 1389 utracił tron w wyniku agresji Mirczy Starego, hospodara wołoskiego. Przy pomocy Turków odzyskał w 1393 roku tron. Ostatecznie Dobrudża straciła ponownie niezależność na rzecz Wołoszczyzny.

Władcy Dobrudży edytuj

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Wasilewski, Historia Bułgarii, wyd. 2 uzup. Wrocław: Ossolineum 1988, s. 108, 118-119.
  • Iwan Bożiłow, Bułgaria [w:] Świat Bizancjum, t. 3: Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morisson, przeł. Andrzej Graboń, Kraków: Wydawnictwo WAM 2014, s. 390.