Diego Ormaechea

urugwajski rugbysta i trener

Diego Ormaechea (ur. 19 września 1959 w Montevideo) – urugwajski rugbysta podczas kariery grający na pozycji wiązacza młyna w zespole Carrasco Polo Club oraz w reprezentacji narodowej, następnie trener klubowy i reprezentacyjny. Uczestnik dwóch Pucharów Świata: w 1999 jako zawodnik oraz w 2003 jako trener, wielokrotny mistrz kraju.

Diego Ormaechea
Data i miejsce urodzenia

19 września 1959
Montevideo, Urugwaj

Wzrost

182 cm

Masa ciała

98 kg

Rugby union
Pozycja

wiązacz

Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
1978–2001 Carrasco Polo Club
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
1979–1999  Urugwaj 73 (79)
Kariera trenerska
Lata Zespół
2001–2008 Carrasco Polo Club
2001–2003  Urugwaj

Życiorys edytuj

Od 1978 roku był związany z Carrasco Polo Club jako zawodnik, a następnie trener[1], z której to posady zrezygnował z końcem 2008 roku[2][3]. W trakcie kariery w tym klubie zdobył dwadzieścia tytułów mistrza kraju, w tym siedemnaście z rzędu[4].

W kadrze narodowej zadebiutował w 1979 roku[5][6], a trzy lata później został wytypowany do południowoamerykańskiej drużyny Sudamérica XV udającej się na tournée do RPA[7].

Walnie przyczynił się do pierwszego w historii awansu Urugwajczyków na Puchar Świata w Rugby 1999 w eliminacjach zdobywając osiem przyłożeń[8][9]. Zdobył również pierwsze przyłożenie dla Los Teros w pierwszym, a zarazem jedynym wygranym spotkaniu w tym turnieju z Hiszpanią[10][11][12]. Zagrał we wszystkich trzech spotkaniach Pucharu Świata[7], a mecz z Springboks był jego ostatnim występem w drużynie narodowej[13][14]. Został jednocześnie najstarszym w historii zawodnikiem, który wziął udział w turnieju finałowym Pucharu Świata – miał wówczas 40 lat i 26 dni[15][16][17].

Łącznie dla Los Teros rozegrał 73 spotkania, w których zdobył 79 punktów[18].

W latach 2001–2003 pełnił funkcję selekcjonera seniorskiej reprezentacji Urugwaju[7]. W 2003 roku prowadzona przez niego drużyna wzięła udział w Pucharze Świata[19], gdzie zwycięsko zakończyła jeden z czterech meczów – z Gruzją[20]. W 2010 roku ponownie zaproponowano mu stanowisko w kadrze narodowej, którego jednak nie przyjął[21].

W 2007 roku został nominowany do IRB Hall of Fame[22][23].

Varia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Diego Ormaechea anunció su retiro. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (hiszp.).
  2. El adiós del símbolo. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (hiszp.).
  3. Sale de defender la corona. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (hiszp.).
  4. De pura sangre. rugbynews.com.uy. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (hiszp.).
  5. Uruguay Player Biographies. sportsillustrated.cnn.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
  6. Respect your elders. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-14)]. (ang.).
  7. a b c HISTORIA. uru.org.uy @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-20]. (hiszp.).
  8. Uruguay: Pride of Los Teros. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  9. Key player: Diego Ormaechea. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  10. Uruguay Win the Battle of RWC Newcomers 27–15. rwc99.com @ web.archive.org. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
  11. Two late tries decide minnows battle. sportsillustrated.cnn.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
  12. Uruguay record first World Cup win. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)]. (ang.).
  13. Uruguay restrict woeful Boks. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  14. Diego Ormaechea to Retire from International Rugby. rwc99.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
  15. IRB Rugby World Cup / Oldest appearance. stats.espnscrum.com. [dostęp 2014-08-20]. (ang.).
  16. Rugby runs through Ormaechea's veins. irb.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  17. Tennis for animals and England's worst football team. espn.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  18. Diego Ormaechea – ESPN Scrum Profile. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-29)]. (ang.).
  19. a b Horses for courses. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-10-04)]. (ang.).
  20. Party time in Sydney. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (ang.).
  21. Final sin acuerdo. rugbynews.com.uy. [dostęp 2014-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-19)]. (hiszp.).
  22. McBride In The Running For IRB Hall Of Fame Honour. irishrugby.ie. [dostęp 2014-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)]. (ang.).
  23. IRB Year in Review 2007. irb.com. s. 53. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-15)]. (ang.).
  24. Juan Diego Ormaechea. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
  25. Agustín Ormaechea. espnscrum.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
  26. Match preview Portugal vs Uruguay. irb.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-18)]. (ang.).
  27. Lemoine juggling way to success. irb.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-19)]. (ang.).
  28. Following the Ormaechea family traditions. irb.com. [dostęp 2012-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-30)]. (ang.).