Drabina do raju
Drabina do raju (także Drabina cnót, Drabina cnót monastycznych, Drabina św. Jana Klimaka; gr. Κλίμαξ, ros. Лествица) – traktat napisany w pierwszej połowie VII w. przez św. Jana Klimaka pustelnika i mnicha z klasztoru św. Katarzyny na Synaju, opisujący cnoty życia duchowego w klasztorze, niezbędne do zbawienia. Oryginalnie napisany po grecku, wywarł duży wpływ na ruch monastyczny w kościele prawosławnym, stanowiąc jedno z głównych źródeł hezychazmu. Na łacinę został przetłumaczony w XVI w.
Traktat nawiązuje do Drabiny Jakubowej, której poszczególne stopnie prowadzą aż do stanów mistycznych, a w konsekwencji do zjednoczenia z Bogiem. Stał się podstawą popularnego w ikonografii wczesnochrześcijańskiej i prawosławnej przedstawienia drabiny, po której mnisi zmierzają w kierunku zbawienia: każdy szczebel odpowiada jednej z trzydziestu cnót opisanych w traktacie (często szczeble są podpisane), diabły ściągają z drabiny mnichów, którzy którejś z nich nie opanowali, a święci wznoszą modły ze wstawiennictwem za tych, którzy po drabinie się wspinają.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Kallistos Ware: Introduction. W: John Climacus: The Ladder of Divine Ascent. Mahwah: Paulist Press, 1982, s. 1–70, seria: The Classics of Western Spirituality. ISBN 0-8091-2330-4. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).
- John Chryssavgis: John Climacus: From the Egyptian Desert to the Synaite Mountain. Aldershot: Ashgate Publishing Limited, 2004. ISBN 0-7546-5040-5. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Opis 30 cnót św. Jana Klimaka. staoc.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-17)]. (en)