Dunkierka

Dunkierka
*Dunkerque*
	; Karnawał w Dunkierce
Herb	Flaga
Państwo	Francja
Region	Hauts-de-France
Departament	Nord
Mer	Patrice Vergriete
Powierzchnia	43,89 km²
Wysokość	0–17 m n.p.m.
Populacja (2010); • liczba ludności; • gęstość	; 92 005; 2096 os./km²
Kod pocztowy	59140 – 59240 – 59640
	Położenie na mapie Nord Dunkierka
	Położenie na mapie Francji Dunkierka
	Położenie na mapie regionu Hauts-de-France Dunkierka
	51°02′N 2°22′E/51,033333 2,366667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Dunkierka (fr. Dunkerque, ^ⓘ; niderl. Duinkerke) – miasto we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord, położone nad Morzem Północnym, usytuowane niedaleko granicy z Belgią; najbardziej wysunięte na północ miasto Francji.

Demografia edytuj

Według danych na 2010 rok miasto liczyło 92 005 mieszkańców^[1], a gęstość zaludnienia wynosiła 2096 osób/km².

Historia edytuj

Dunkierka powstała około 800 roku jako flamandzka osada rybacka.

W 1622 roku dla osłony portu od strony zachodniej Hiszpanie zbudowali fort Mardyck. W 1646 roku po 17 dniach oblężenia Kondeusz zdobył Dunkierkę dla Francji. 16 września 1652 roku miasto znów przechodzi w ręce Hiszpanów. 26 maja 1658 roku Turenne rozpoczął ponowne oblężenie. Po zwycięstwie koalicji angielsko-francuskiej w bitwie na wydmach (14 czerwca 1658), w której Turenne i Lockhart pobili przybyłą na odsiecz Dunkierce armię don Juana d’Austria i Kondeusza, miasto poddaje się Francuzom 25 czerwca 1658. Wieczorem Ludwik XIV przekazał je Cromwellowi (tzw. la folle journée, dzień, w którym Dunkierka znajdowała się kolejno pod panowaniem hiszpańskim, francuskim i angielskim)^[2].

Po śmierci Cromwella, po ponad czteroletnim panowaniu angielskim, potrzebujący pieniędzy Karol II Stuart zaoferował Dunkierkę Francji za dwanaście milionów liwrów. Negocjacje ze strony francuskiej prowadził Godefroi d’Estrades. Ostatecznie Francja przekazała 5 milionów i otrzymała za tę sumę Dunkierkę i Mardyck. 27 września 1662 roku Francuzi weszli do miasta, a 2 grudnia 1662 odbył się tryumfalny wjazd Ludwika XIV^[3].

W XIX w. szybki rozwój miasta dzięki wybudowaniu połączenia kolejowego łączącego region hutniczo-górniczy północnej Francji z portem w Dunkierce.

Podczas II wojny światowej miejsce ewakuacji brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego i wojsk francuskich między 26 maja i 3 czerwca 1940 roku, znanej pod kryptonimem „Dynamo”. Do ewakuacji wykorzystano wszystkie dostępne w porcie rodzaje statków i łodzi, pozostawiając na francuskim brzegu ogromne ilości sprzętu wojskowego (2 tys. dział, 500 tys. ton wyposażenia) oraz około 40 tysięcy francuskich żołnierzy. Ewakuowano 338 226 brytyjskich i francuskich żołnierzy. Brytyjska i francuska flota straciły około 300 statków różnego typu. Ewakuacja była możliwa dzięki temu, że niemieckie wojska lądowe otrzymały rozkaz zatrzymania natarcia. Dunkierka została wyzwolona spod okupacji niemieckiej dopiero w maju 1945 roku przez wojska kanadyjskie i 1 Czechosłowacką Brygadę Pancerną.

4 marca 1947 roku Wielka Brytania i Francja podpisały tutaj traktat z Dunkierki.

W Dunkierce urodził się biskup Jean-Marie Gaëtan Ogez^[4].

Gospodarka edytuj

W mieście zlokalizowany jest przemysł hutniczy, metalurgiczny i stoczniowy.

Transport edytuj

W mieście znajdują się duży port pasażerski i rybacki, a także stacja kolejowa Gare de Dunkerque. Połączenie autostradą A25 z Lille. Port w Dunkierce jest trzecim co do wielkości we Francji. Ze względu na swoje strategiczne położenie odgrywa dużą rolę w transporcie pasażerskim i frachtowym między Europą i Wielką Brytanią. Promy pasażerskie wypływają co 2 godziny do angielskiego portu w Dover. Dunkierka stała się popularnym portem promowym wśród polskich emigrantów, przemieszczających się między Polską a Wielką Brytanią i Irlandią. Z Dunkierki mogą się przeprawić tylko zmotoryzowani pasażerowie.