Efuzja (z łac. efussio – wylew) – wypływ gazu (lub cieczy) przez bardzo mały otwór lub porowatą barierę[1].

Formalny opis efuzji zależy od ciśnienia gazu.

Efuzja przy bardzo małym ciśnieniu edytuj

Gdy różnica ciśnień po obu stronach otworu jest niewielka a średnica otworu jest mała w porównaniu ze średnią drogą swobodną molekuły, wówczas wypływ gazu jest swobodnym ruchem molekuł przez otwór.

Szybkość efuzji przy małym ciśnieniu wynika z ruchu cząsteczek gazu.

Gdy z jednej strony przegrody jest gaz, a z drugiej próżnia, masę cząsteczek przepływających w jednostce czasu przez otwór o powierzchni   określa wzór[2]

 

Z wzoru tego wynika prawo Grahama podające stosunek wydatków w molowych  

 
 
 

gdzie:

  – wydatek masowy jednostki powierzchni, czyli masa przepływającego gazu w jednostce czasu z otworu o jednostkowej powierzchni,
 gęstość gazu,
  – średnia prędkość cząsteczek gazu,
 ciśnienie,
 masa cząsteczkowa gazu,
  – uniwersalna stała gazowa,
 temperatura,
 pole powierzchni otworu,
  – liczba moli substancji   która przepłynie przez otwór.

Efuzja przy dużym ciśnieniu edytuj

Gdy ciśnienie jest duże i droga swobodna cząsteczek jest mniejsza od średnicy otworów, wówczas wydajność objętościowa jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z gęstości gazów. Związek ten określany jest prawem Grahama. Jeżeli gazy spełniają równania gazów doskonałych, to zależność ta prowadzi do tej, opisanej w efuzji przy małym ciśnieniu.

Zastosowania edytuj

Efuzja stosowana jest do pomiaru bardzo małych, jak i bardzo dużych ciśnień, określania gęstości gazów. Wykorzystywana jest też do rozdzielania gazów. Jest stosowana do wzbogacania uranu przez efuzję fluorku uranu.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. efuzja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-03-25].
  2. wykład.

Bibliografia edytuj

  • Encyklopedia fizyki, praca zbiorowa, t. 1, s. 456, PWN 1973.