Elopsopodobne[2], tarponopodobne, tarponowe[3], elopomorfy[4] (Elopomorpha) – nadrząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) z infragromady doskonałokostnych (Teleostei), obejmujący rzędy ryb charakteryzujących się larwą typu leptocefala oraz wydłużonym ciałem osobników dorosłych. Są to głównie ryby morskie, w tym głębinowe, lub wpływające do estuariów. W zapisie kopalnym znane są ze środkowej jury[5].

Elopsopodobne
Elopomorpha[1]
Greenwood et al., 1966
Okres istnienia: jura środkowa–dziś
174.7/0
174.7/0
Ilustracja
Elops złotawy (Elops saurus)
Ilustracja
Echidna xanthospilos
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

nowopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Nadrząd

elopsopodobne

Cechy diagnostyczne edytuj

Główną synapomorfią tej grupy ryb jest występowanie w ontogenezie larwy leptocephalus, która jest zupełnie niepodobna do formy dorosłej[5][4]. Występują kosteczki słuchowe, pęcherz pławny nie jest połączony z uchem[5]. Brak połączenia kanałów linii bocznej w rejonie usznym mózgoczaszki z uchem środkowym; hypuralia (jeśli występują) są położone na co najmniej 3 trzonach kręgów; od kręgosłupa odchodzą długie i cienkie kostki międzymięśniowe, które rozciągają się do otaczających mięśni tułowia[4][6]. Występuje zazwyczaj więcej niż 15 promieni podskrzelowych[5][4].

Systematyka edytuj

Do elopsopodobnych zaliczono około 990 współcześnie żyjących gatunków[5], klasyfikowanych w 4 rzędach[7][5][8]:


Elopomorpha 



 Anguilliformeswęgorzokształtne (w tym gardzielcokształtne)



 Notacanthiformesłuskaczokształtne




 Albuliformesalbulokształtne




 Elopiformeselopsokształtne, tarponokształtne



 
Tarpon atlantycki (Megalops atlanticus)
 
Połykacz (Eurypharynx pelecanoides)

Gardzielcokształtne (Saccopharyngiformes) wyodrębniane m.in. przez Nelsona[9] w randze rzędu uznane zostały przez większość badaczy (Forey et al. 1996, Inoue et al. 2003, [7] Nelson et al., 2016[5] za podrząd Saccopharyngoidei w obrębie węgorzokształtnych.

Elopomorpha są uznawane za takson monofiletyczny[10][11][8].

Charakterystyka edytuj

Ryby elopsopodobne są bardzo zróżnicowane pod względem morfologii. Węgorzokształtne mają wydłużone, wężowate ciało, długie płetwy grzbietową i odbytową, oraz zwykle nagą, pozbawioną łusek skórę, rzadziej z drobnymi łuskami. Elopsokształtne i albulokształtne mają ciało podłużne (lecz nie wężowate), o wyraźnie zaznaczonej części grzbietowej, pokryte łuskami. Łuskaczokształtne natomiast mają cylindryczny tułów, długi, cienki ogon oraz zredukowane płetwy. Ciało pokryte jest drobnymi łuskami. U gardzielcowatych ciało jest wydłużone, głowa duża, a skóra naga. Ryby te potrafią połykać ofiary nierzadko dorównujące im rozmiarom, a nawet większe. Jest to możliwe dzięki ogromnemu otworowi gębowemu i niezwykle rozciągliwemu żołądkowi. Większość elopsopodobnych prowadzi drapieżny tryb życia, w przytrzymywaniu ofiar i kruszeniu twardych fragmentów ciała pomagają im potężne zęby. Niektóre gatunki mają uzębienie połączone z gruczołami jadowymi. Wszyscy przedstawiciele nadrzędu przechodzą przez stadium larwy, zwanej leptocefalem. Larwy te mają długie, przezroczyste ciało. Żyją w wodach pelagialnych, wchodzą w skład planktonu. Stadium larwalne tych ryb może trwać 3 lata[3].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Elopomorpha, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Uproszczony układ systematyczny ryb [w:] Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
  3. a b Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007, s. 20. ISBN 978-83-01-15140-9.
  4. a b c d Ryby kopalne. red. Michał Ginter. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 223. ISBN 978-83-235-0973-8.
  5. a b c d e f g J. S. Nelson, T. C. Grande, M. V. H. Wilson: Fishes of the World. Wyd. 5. John Wiley & Sons, 2016. ISBN 978-1-118-34233-6. (ang.).
  6. G. Helfman, B. B. Collette, D. E. Facey, B. W. Bowen: The Diversity of Fishes: Biology, Evolution, and Ecology. Wyd. 2. Wiley-Blackwell, 2009. ISBN 978-1-4051-2494-2.
  7. a b Wiley & Johnson: A teleost classification based on monophyletic groups. W: Nelson, Schultze & Wilson (red.): Origin and Phylogenetic Interrelationships of Teleosts. Monachium: Verlag Dr. Friedrich Pfeil, 2010, s. 123-182. ISBN 978-3-89937-107-9.
  8. a b Jhen-Nien Chen i inni, Phylogeny of the Elopomorpha (Teleostei): Evidence from six nuclear and mitochondrial markers, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 70, 2014, s. 152–161, DOI10.1016/j.ympev.2013.09.002 [dostęp 2023-04-13] (ang.).
  9. Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.
  10. Inoue, J. G., Miya, M., Tsukamoto, K., Nishida, M. 2004. Mitogenomic evidence for the monophyly of elopomorph fishes (Teleostei) and the evolutionary origin of the leptocephalus larva. Molecular Phylogenetics and Evolution 32, 274-286.
  11. Wang CH, Kuo CH, Mok HK and Lee SC (2003) Molecular phylogeny of elopomorph fishes inferred from mitochondrial 12S ribosomal RNA sequences. Zool Scripta 32:231-241.