Entelodontidae – wymarła rodzina wszystkożernych ssaków, dalekich krewnych dzisiejszych świniowatych i innych nieprzeżuwających parzystokopytnych. Zamieszkiwały one lasy Europy, Azji i Ameryki Północnej w eocenie, oligocenie i wczesnym miocenie – 45 do 18 milionów lat temu. Największe gatunki z tej rodziny mogły dorastać do około 2 metrów wysokości, około 3 metrów długości i ważyć mniej więcej 2 tony. Posiadały mózg wielkości pięści. Spożywały zarówno mięso upolowanych przez siebie ofiar, jak i padlinę, a swoją dietę wzbogacały roślinnością.

Entelodontidae
Lydekker, 1883
Ilustracja
Entelodon
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Nadrząd

Laurasiatheria

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

świniokształtne

Nadrodzina

Entelodontoidea

Rodzina

Entelodontidae

Synonimy
  • Elotheridae

Charakterystyka edytuj

Entelodonty przypominały dzisiejsze świniowate, posiadały bycze ciała z krótkimi, lecz smukłymi nogami, miały także długie pyski. Dysponowały one pełnym zestawem zębów: dużymi kłami, ciężkimi siekaczami i prostymi, lecz silnymi trzonowcami. Budowa zębów tego zwierzęcia sugeruje dietę wszystkożercy, podobną do tej, jaką mają dzisiejsze świnie. Jak wiele innych parzystokopytnych, posiadały na nogach racice. Dwa palce dotykały gruntu, podczas gdy dwa pozostałe uległy uwstecznieniu.[1].

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tych wymarłych zwierząt są ciężkie kostne wyrostki po obu stronach głowy. Służyły one prawdopodobnie jako miejsce przyczepu potężnych mięśni używanych podczas spożywania pokarmu.[1][2], jednak były one większe u samców niż u samic. Wskazuje to na dymorfizm płciowy u tych zwierząt, więc prawdopodobnie mogły one także odgrywać rolę w doborze płciowym[3].

Środowisko edytuj

Szczątki entelodontów znajdowywano w Azji[4],Ameryce Północnej[5] i Europy[6].

Tryb życia edytuj

Entelodonty zapewne były wszystkożerne jak obecne dziki[7]. Mogły polować na wielkie zwierzęta, takie jak Eporeodon major czy Poebrotherium wilsoni. Niektóre skamieniałości wymienionych wyżej stworzeń odnalezione zostały ze śladami ugryzień entelodontów.

Jednak mimo wszystkożerności entelodontów, ich główna dieta skierowana była w bardziej widoczny sposób ku mięsożerności niż roślinożerności. Prawdopodobnie polowały, kiedy potencjalnej zdobyczy było pod dostatkiem, a gdy jej brakowało, zmieniały swoje nawyki żywieniowe, jedząc padlinę czy też korzenie i bulwy. Niektóre gatunki z rodziny entelodont, jak np. Archaeotherium, są podejrzewane o posiadanie skrytek z żywnością odłożoną na ciężkie dni, aczkolwiek nie jest to udowodnione.

Rodzaje edytuj

Klasyfikacja edytuj

Entelodonty pomimo świńskiego wyglądu były blisko spokrewnione z dzisiejszymi waleniami i hipopotamami[8][9].

W kulturze edytuj

Stworzenia te pojawiły się w serialu "Wędrówki z bestiami".

Przypisy edytuj

  1. a b R.J.G. Savage, M.R. Long, Mammal Evolution: an illustrated guide, New York: Facts on File, 1986, s. 209-210, ISBN 0-8160-1194-X.
  2. D. Palmer (red.), The Marshall Illustrated Encyclopedia of Dinosaurs and Prehistoric Animals, London: Marshall Editions, 1999, s. 267, ISBN 1-84028-152-9.
  3. Entelodont General Evidence. BBC Worldwide, 2002. [dostęp 2007-11-21].
  4. Yang Yu i inni, A new entelodont (Artiodactyla, Mammalia) from the late Eocene of China and its phylogenetic implications, „Journal of Systematic Palaeontology”, 21 (1), 2023, DOI10.1080/14772019.2023.2189436, ISSN 1477-2019 [dostęp 2024-01-28] (ang.).
  5. Rachel Benton, The Big Pig Dig: Integrating Paleontological Research and Visitor Education at Badlands National Park, South Dakota, „Journal of Geoscience Education”, 51 (3), 2003, s. 313–316, DOI10.5408/1089-9995-51.3.313, ISSN 1089-9995 [dostęp 2024-01-28] (ang.).
  6. M. Aymard, Essais de culture des plants d'arbre et des graines/ distribués par la société en 1847 ; rapport par M. Aymard, 4 février 1848., Puy, France: Société d'Agriculture, Sciences, Arts et Commerce, 1848, DOI10.5962/bhl.title.45359.
  7. Florent Rivals i inni, Hogs, hippos or bears? Paleodiet of European Oligocene anthracotheres and entelodonts, „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”, 611, 2023, s. 111363, DOI10.1016/j.palaeo.2022.111363, ISSN 0031-0182 [dostęp 2024-01-07].
  8. a b Yang Yu i inni, A new entelodont (Artiodactyla, Mammalia) from the late Eocene of China and its phylogenetic implications, „Journal of Systematic Palaeontology”, 21 (1), 2023, DOI10.1080/14772019.2023.2189436, ISSN 1477-2019 [dostęp 2024-01-07] (ang.).
  9. ДИНАМИКА АЛЬФА-АКТИВНОСТИ ОБРАЗЦА 239PU В РАЗЛИЧНЫХ ШКАЛАХ ВРЕМЕНИ, 2017, DOI10.18411/a-2017-023.

Linki zewnętrzne edytuj